Το πήδημα της φωτιάς στον Πόντο. Τι συμβόλιζε το έθιμο αυτό;

Οι Έλληνες του Πόντου άναβαν φωτιές την παραμονή του Αϊ Γιαννιού και πηδούσαν από πάνω τους προσπαθώντας να μην καούν. Τι συμβόλιζε το έθιμο αυτό;

Στο Βυζάντιο, η γιορτή του Αϊ-Γιαννιού ήταν η πιο δημοφιλής γιορτή του χρόνου. Ήταν γιορτή αφιερωμένη στο καλοκαίρι. Το πήδημα πάνω από τις φλόγες ήταν για τους αρχαίους ένα έθιμο που έμοιαζε με καθαρτήριο των ψυχών.

Μ’ αυτόν τον τρόπο καθαρίζονταν, με τη δύναμη της φωτιάς, κι έτσι, οι άνθρωποι απαλλαγμένοι από κάθε κακό να μπουν καθαροί και ακμαίοι στη νέα περίοδο του χρόνου.

Την παραμονή του Αϊ Γιαννιού άναβαν φωτιές έξω από τα σπίτια στον Πόντο, μαζεύοντας ξερόκλαδα κι αγρίοχορτα από τη γύρω περιοχή. Πηδούσαν πάνω από τη φωτιά μεγάλοι και μικροί, τρεις φορές, προσπαθώντας να μην καούν. Όποιος κατάφερνε να μην καεί μπορούσε να είναι σίγουρος ότι θα έχει καλοτυχία για όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Το έθιμο της φωτιάς τηρούσαν και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, όπου έκαιγαν και τα στεφάνια του Μάη.

Όμορφα έθιμα που κρατούσαν τους ανθρώπους στις γειτονιές δεμένους, αλλά τώρα πια μόνο όμορφες αναμνήσεις μας φέρνουν στο νου.

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ο στιχουργός μας με Ποντιακή καταγωγή, έγραψε το τραγούδι "Σάββατο κι απόβραδο". Ένα από τους στίχους λέει:

"...και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους τ' Αϊ-Γιάννη θα 'τανε θαρρώ".

Τώρα πια το έθιμο της φωτιάς αναβιώνει από Ποντιακούς συλλόγους

Τμήμα σύνταξης
Pontos-News.Gr

Σχετικά άρθρα:

Ο Κλήδονας και το Αμίλητο Νερό. Πώς όριζε τις τύχες των κοριτσιών;