Η μετανάστευση αναβιώνει στην Ελλάδα της κρίσης. Η σύγχρονη μετανάστευση διαφέρει από αυτήν του παρελθόντος, γιατί σήμερα φεύγουν οι νέοι μας. Φεύγει το "μέλλον" της χώρας μας.
Η μετανάστευση σαν κοινωνικό φαινόμενο, παρατηρείται εδώ και αιώνες. Οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, μετανάστευαν από τόπο σε τόπο, αναζητώντας την τύχη τους μακριά από τη πατρίδα και την οικογένειά τους.
Στην Ελλάδα, από την δεκαετία του ’50 έως και τα τέλη του ’70, παρατηρήθηκε το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης, με τους Έλληνες να σκορπίζουν στις πέντε ηπείρους. Η πλειοψηφία των μεταναστών, εκείνων των δεκαετιών, προερχόταν από την εργατική τάξη, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί το εργατικό δυναμικό της χώρας μας. Ήταν η εποχή που ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδούσε τα τραγούδια της ξενιτιάς.
Στην σημερινή Ελλάδα, η οικονομική κρίση, έχει δημιουργήσει ένα νέο κύμα μεταναστών, με τέτοιες διαστάσεις που έγινε αντικείμενο έρευνας των Ελλήνων πανεπιστημιακών.
Η διαφορά των σύγχρονων μεταναστών, με αυτούς των προηγούμενων δεκαετιών, είναι ότι σήμερα μεταναστεύουν νέοι επιστήμονες, με πτυχία και μεταπτυχιακά, που είναι αδύνατον να βρουν δουλειά στην εγχώρια αγορά. Αλλά ακόμη κι αν βρουν, δεν θα είναι ισάξια της επιστημονικής τους κατάρτισης.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν από την δεκαετία του ’80 και μετά, θεωρήθηκαν από τα πιο τυχερά, γιατί υποτίθεται ότι βρήκαν ένα δρόμο στρωμένο με "ροδοπέταλα" όπως τουλάχιστον όλα έδειχναν μέχρι και το 2007.
Δυστυχώς όμως, όπως αποδείχθηκε, το οικονομικό οικοδόμημα είχε χτιστεί πάνω σε σαθρό έδαφος, που κατάρρευσε καταποντίζοντας την υπερκαταναλωτική κοινωνία, η οποία αποδείχθηκε αδύναμη να στηρίξει τους νέους της.
Η "τυχερή" γενιά λοιπόν, με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά της στο χέρι, αποχαιρετά την πατρίδα κι αναζητά την τύχη της σε χώρες του εξωτερικού όπου οι γνώσεις και οι πιστοποιήσεις σπουδών αμείβονται ικανοποιητικά.
Πώς να πείσεις ένα νέο, που βρίσκεται στην πιο δημιουργική του ηλικία, να μείνει σε μια χώρα που βουλιάζει κάθε μέρα; Πώς να τον πείσεις να μείνει όταν το μόνο που μπορεί να του προσφέρει η πατρίδα αυτή τη στιγμή είναι η ανασφάλεια κι η αβεβαιότητα για το μέλλον του;
Το δίλημμα είναι:
“Mένω κι αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη Ελλάδα ή φεύγω να φτιάξω το μέλλον μου στην ξενιτιά;”
Και το μεγάλο ερώτημα:
Άν φύγουν οι νέοι μας, ποιος θα μείνει σ’ αυτόν τον τόπo;
Μπορεί κάποιος να δώσει την απάντηση;
Γράφει η Ζαμπετάκη Ε. για το Pontos-News.Gr
