1953. Μια μέρα σαν τη σημερινή και στον κόσμο έρχεται ένα κοριτσάκι. Βρισκόμαστε στο Άγιο Πνεύμα Σερρών. Κάποια χρόνια μετά, αυτό το κοριτσάκι, σύμφωνα με τον «Κατάλογο της Ελληνικής Δισκογραφίας» συγκαταλέγεται (μετά από τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Άννα Βίσση) στις εμπορικότερες Ελληνίδες τραγουδίστριες. Και μάλιστα χαμηλόφωνα, χωρίς σκάνδαλα και εξώφυλλα. Και βέβαια με διαπιστωμένη και με αποδείξεις και με διεθνή καριέρα. Μιλάμε φυσικά για τη Γλυκερία.
Η οικογένειά της έχει ρίζες στην Αλικαρνασσό της Μικράς Ασίας. Η μητέρα της είχε καταγωγή από την Κρήτη. Από πολύ μικρή, η Γλυκερία Κωτσούλα, δέχθηκε μουσικά ερεθίσματα από τα μικρασιατικά τραγούδια και το ρεμπέτικο από την οικογένειά της, με συνέπεια το τραγούδι να ριζώσει μέσα της σε πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας και ο θείος της έπαιζαν ερασιτεχνικά μπουζούκι. Κοινώς το τραγούδι υπήρχε γύρω της. Και το αγάπησε από μικρή, οπότε αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό της στην πρωτεύουσα.
Όταν έρχεται η… διπλή ευκαιρία
Και όμως η καριέρα της Γλυκερίας ξεκίνησε από ένα talent show. Όχι όμως σαν τα φανταχτερά σημερινά, αλλά ένα απλό στην τηλεοπτική αισθητική των 70s. Πώς όμως ένα νεαρό κορίτσι από τις Σέρρες πέρασε μπροστά από τον τηλεοπτικό φακό;
«Πήγα στην Columbia για να κάνω φωνητικά στον Γιώργο Κοινούση. Τότε η Columbia ήθελε να με προωθήσει, με έναν τρόπο να με αποκτήσει. Με έστειλαν στο «Να η ευκαιρία» να με δει ο κόσμος. Εγώ κέρδισα στο «Να η ευκαιρία», είχα πάρα πολύ καλούς βαθμούς», είχε πει σε συνέντευξή της η τραγουδίστρια. Τι έγινε όμως μετά την πρωτιά; «Με την Columbia δεν έκανα κάτι γιατί δεν προέκυψε. Μου πρότειναν ένα ρεπερτόριο… Μου πρότειναν τραγούδια που, όχι ότι δεν τα αγαπούσα, αλλά δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτό το είδος των τραγουδιών από μόνη μου. Εγώ αγαπούσα τα λαϊκά, αυτά έμαθα από τη μητέρα μου και τον πατέρα μου», είχε πει η ίδια.
Δεν ήταν όμως μόνο η είσοδος στον χώρο το μόνο καλό που της συνέβη τότε. Προέκυψε και η γνωριμία με τον Στέλιο Φωτιάδη, έναν μουσικό με σπουδαία επιτεύγματα στην καριέρα του. «Όλα αυτά τα χρόνια είχα την αμέριστη βοήθεια του συζύγου μου, ο οποίος έγινε πολύ νωρίς σύζυγός μου. Γνώρισα τον άντρα μου, όταν τραγουδούσα με τον Κοινούση. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, κάναμε μια σχέση και στα δύο χρόνια παντρευτήκαμε. Και είμαστε μέχρι σήμερα μαζί».
Τα πρώτα βήματα και η καταξίωση
Γυρνάμε πίσω όταν η νεαρή τραγουδίστρια φεύγει από την Columbia και πηγαίνει στη Lyra όπου συνεργάζεται με τον Απόστολο Καλδάρα. «Ήταν μια φοβερή εμπειρία. Τότε ζούσε στους Θρακομακεδόνες με τη γυναίκα του, την κυρία Λούλα, και τον γιο του, τον Κώστα, ο οποίος ήταν μικρός τότε. Για μένα ο Καλδάρας ήταν ένας σπουδαίος δάσκαλος. Αυστηρός, αλλά πολύτιμος. Ήξερε το λαϊκό τραγούδι καλά και τους μουσικούς δρόμους, τους οποίους έλεγε με αρχαιοελληνικά ονόματα. Αγαπούσα και αγαπώ το λαϊκό τραγούδι. Με έμαθε ν’ ακολουθώ αυτούς τους δρόμους», είχε πει για αυτή τη συνεργασία με τον σπουδαίο δημιουργό.
Ο χώρος καλοδέχεται τη νέα τραγουδίστρια, όπως και το κοινό επίσης. Και ξεκινάνε οι συνεργασίες, αλλά και οι επιτυχίες. Και ναι, τη δεκαετία του ’80 τραγούδησε και σουξέ. Όμως δεν είπε ποτέ β’ ποιότητας τραγούδι. Και στην τελική υπήρξαν και θαυμάσια τραγούδια, ελαφριά στν σύνθεση και στον στίχο.
Από ένα σημείο και μετά η Γλυκερία γίνεται μια παγιωμένη αξία στο τραγούδι. Και βήμα-βήμα, άλμπουμ-άλμπουμ πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Και εκτός χώρας.
Η Γλυκερία των άλλων
Αν πείτε το όνομά της στο Ισραήλ, μπορεί και να σας αγκαλιάσουν. Η Γλυκερία χαίρει μεγάλης εκτίμησης στη χώρα όπου όχι μόνο έχουν κυκλοφορήσει πάρα πολλά άλμπουμ της, αλλά μέσα στη διάρκεια των δεκαετιών έχει εμφανιστεί αρκετές φορές. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι είναι από τις κορυφαίες «ξένες» τραγουδίστριες εκεί. Χαρακτηριστικό της δημοφιλίας της είναι ότι το 1999 τραγούδησε μαζί με άλλους τραγουδιστές στη συναυλία που είχε διοργανωθεί για τα τρία χρόνια από την επέτειο της δολοφονίας του Ισραηλινού πολιτικού Γιτζάκ Ράμπιν.
Αλλά και στη Γαλλία έχουν κυκλοφορήσει δουλειές της ενώ ιστορικές έχουν μείνει οι συνεργασίες της, τόσο δισκογραφικά όσο και σε live με ονόματα όπως η Νatacha Atlas και ο Ομάρ Φαρούκ τεκ Μπιλέκ. Και όλα αυτά, διακριτικά, χωρίς κομπασμούς και κορώνες για διεθνή καριέρα.
Η κυρία Γλυκερία
Το κοριτσάκι που από μικρό ανέβαινε πάνω στην καρέκλα, στα πανηγύρια και τις συνεστιάσεις στο χωριό της και τραγουδούσε μαζί με τους μεγάλους και που επειδή η μητέρα της ήταν καλή στο ράψιμο, ήταν το πιο καλοντυμένο, μεγάλωσε και έκανε πραγματικότητα τα όνειρά της. Και μάλιστα με τον δικό της τρόπο. Η ίδια πιστεύει ότι μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα, αλλά… «Επέλεξα να είμαι πρώτα μαμά και μετά τραγουδίστρια. Τώρα είμαι και γιαγιά και είμαι πολύ χαρούμενη, έχω δύο εγγονές. Συνεχίζω μέσα από το παιδί και τα εγγόνια μου να υπάρχω και εγώ», είχε δηλώσει.
Δεν δίστασε να εξομολογηθεί ότι πέρασε κρίση στον γάμο της. «Όταν διαπίστωσα τη φθορά στη σχέση μου με το σύζυγό μου, δεν έκανα τίποτε. Είναι ένας κύκλος που περνάει και κλείνει, ανθρώπινα είναι αυτά. Σε μια σχέση υπάρχουν καβγάδες και διαφορές, κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον», είχε δηλώσει.
Η γυναίκα που επένδυσε πρωτίστως στην οικογένειά της, αλλά έζησε και ζει μια καριέρα που ελάχιστες μπόρεσαν να κάνουν, κάνοντας την αυτοκριτική της είχε πει: «Τώρα μου αρέσει να συγχωρώ. Θέλω πλέον να κατανοώ για ποιο λόγο ένας άνθρωπος μπορεί να φέρθηκε άσχημα εναντίον μου. Μπορώ να αναγνωρίσω αν κάποιος φέρθηκε άσχημα για να με προσπεράσει επαγγελματικά, δεν πειράζει. Τα χρήματα είναι αναγκαία για το βιοπορισμό μας αλλά δεν είμαι υπέρ της συσσώρευσης του χρήματος, δεν είμαι άπληστη».
Κυρἰα Γλυκερία, χρόνια σας πολλά.
Σπύρος Δευτεραίος
