Στην αποκρυπτογράφηση ενός αρχαίου βαβυλωνιακού χάρτη, που ενδέχεται να απεικονίζει τη θέση που βρίσκεται η Κιβωτός του Νώε προχώρησε μια ομάδα επιστημόνων στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.
Η 3.000 ετών πήλινη πλάκα με τις σφηνοειδείς εγκοπές που θεωρείται ο παλαιότερος χάρτης στον κόσμο και είναι γνωστή ως «Imago Mundi», ανακαλύφθηκε στη Μέση Ανατολή και από το 1882 αποτελεί μέρος των εκθεμάτων του Βρετανικού Μουσείου. Μέχρι πρόσφατα, αποτελούσε αίνιγμα για τους αρχαιολόγους, οι οποίοι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες κατάφεραν να κατανοήσουν πλήρως τα σύμβολα που φέρει.
Αναφορές σε βιβλικές ιστορίες
Οι ερευνητές ανέλυσαν και τις δύο πλευρές της πλάκας, ανακαλύπτοντας σαφείς αναφορές σε γνωστές βιβλικές ιστορίες. Η μπροστινή πλευρά της δείχνει μία άποψη της Μεσοποταμίας από ψηλά, όπως μια σύγχρονη αεροφωτογραφία, περιβαλλόμενη από ένα κυκλικό ποτάμι, γνωστό και ως «bitter river», ή έναν ωκεανό, που θεωρείτο το σύνορο του κόσμου για τους αρχαίους.
Η πίσω πλευρά λειτουργεί σαν «κλειδί» για τον χάρτη, παρέχοντας οδηγίες για ταξιδιώτες σχετικά με τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουν και τα σημεία που πρέπει να προσέξουν.
Σύμφωνα με το κείμενο, οι ταξιδιώτες πρέπει να διασχίσουν «επτά λεύγες για να δουν κάτι όσο παχύ όσο ένα parsiktu». Το «parsiktu», κατά τα αρχαία βαβυλωνιακά κείμενα, θεωρείται ότι αντιστοιχεί στο μέγεθος ενός πλοίου που θα μπορούσε να επιβιώσει στον Μεγάλο Κατακλυσμό.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι το «parsiktu» αντιπροσωπεύει τη μεγαλοπρέπεια της κιβωτού, ενώ το κείμενο περιγράφει τη διαδρομή προς την περιοχή του «Urartu», δηλαδή την περιοχή όπου ο Νώε, ή αντίστοιχα ο Βαβυλώνιος Ουτναπιστίμ, βρήκε καταφύγιο μετά τον Μεγάλο Κατακλυσμό.
Ερευνητές πιστεύουν ότι το Urartu (Ουραρτού), που αναφέρεται και ως Αραράτ, είναι το σημείο όπου η Κιβωτός του Νώε σταμάτησε μετά από 150 μέρες καταστροφικής πλημμύρας, κάτι που να αναφέρεται και σε αρχαία ποιήματα της Μεσοποταμίας.
Ο Δρ. Ίρβινγκ Φίνκελ, ειδικός στα σφηνοειδή κείμενα, δήλωσε πως η πλάκα αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη ιστορία ήταν σημαντική για τους Βαβυλώνιους, οι οποίοι πίστευαν ακράδαντα στην ύπαρξη του ιστορικού αυτού πλοίου.