Την απώλεια του Γιώργου Δαρίβα πενθεί σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς αποτέλεσε μια από τις πιο θρυλικές μορφές του Ολυμπιακού. Ο αγαπημένος «Λορέντζο» των φιλάθλων είχε εσχάτως νοσηλευτεί στον «Ευαγγελισμό», αλλά επέστρεψε στο σπίτι και την οικογένειά του.
Γεννηθείς στις 12 Μαρτίου 1926 έπαιζε κυρίως στη δεξιά πλευρά της επίθεσης, όπου μεγαλούργησε στους «ερυθρόλευκους» και την Εθνική ομάδα τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60.
Ξεχώριζε για την ταχύτητα και τη ντρίμπλα του, γι’ αυτό λατρεύτηκε από τον κόσμο κι έγινε αναπόσπαστο μέλος της μεγάλη ομάδας που κατάκτησε οκτώ πρωταθλήματα (1948, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958) και έξι Κύπελλα Ελλάδας (1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958).
Ο πρώτος αγώνας του στον Ολυμπιακό ήταν στις 21 Ιουλίου 1946. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ το 1951 και δεύτερος το 1949 και το 1953, ενώ σημείωσε γκολ σε πέντε τελικούς Κυπέλλου.
Ο Δαρίβας ξεκίνησε από τη Νίκη Πλάκας, όπου έπαιξε την τριετία από 1943 έως το 1946. Εκείνη τη χρονιά τον απόκτησε ο Ολυμπιακός, με τον οποίο έκανε μεγάλη καριέρα μετρώντας 270 παιχνίδια και 160 γκολ.
Στον Ολυμπιακό έπαιξε έως το 1958, για να ολοκληρώσει την παρουσία του στα ελληνικά γήπεδα με τη φανέλα της Δόξας Πειραιά τη σεζόν 1958-59. Υπήρξε 16 φορές διεθνής με τους Άνδρες και σημείωσε 4 γκολ, ενώ τη δεκαετία του ΄70 εργάστηκε ως προπονητής στα τμήματα υποδομής αλλά και υπηρεσιακός στην πρώτη ομάδα.
Στον πάγκο των «ερυθρόλευκων» σήκωσε το Κύπελλο το 1971 και το 1975, ενώ από ένα σημείο και μετά στο β’ γύρο της περιόδου 1974-75 ήταν ο προπονητής που τους οδήγησε στο πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς (νταμπλ).
Ως τεχνικός εργάστηκε επίσης σε Κάδμο Θηβών, Εθνικό Αστέρα, Παναιγιάλειο, Φωστήρα, Βύζαντα Μεγάρων, ΑΟ Χαλκίδας, Ηλυσιακό, Ατρόμητο, Απόλλωνα Καλαμαριάς και Τρίκαλα.
