Εννενήντ’ εννέα κι’ άλλ’ έναν εκατόν. Αυτή είναι μια από τις παροιμίες που έχει καταγράψει ο Ξενοφών Άκογλου στο μνημειώδες έργο του Από τη ζωή του Πόντου – Λαογραφικά Κοτυώρων.
Ο ίδιος εξηγεί: «Λέγεται με κάποια αποφασιστική χειρονομία, για νέα θυσία στην οποία υποβάλλεται κανείς ύστερα από πολλές άλλες, ή συγκαταβατικά για ανοχή και συγχώρηση καινούργιου λάθους ή σφάλματος ή στραπάτσου ανοικονόμητου ανθρώπου.
»Η μεταφορά είναι παρμένη από μύθο που θέλει την Οσία Μαρία την Αιγυπτία πολύ αμαρτωλή. Μετάνιωσε ύστερα, για να ζήσει βίο ενάρετο. Μα σκανταλίστηκε πάλι σε μια περίσταση, και παραμέρισε την αρετή, ξεστομίζοντας μ’ αποφασιστικότητα αυτή, που κατάντησε πια έτσι παροιμία».
