Ακόμη και ο Ράμα μπορεί να προσβάλλει την Ελλάδα

Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Λόιντ Τζέιμς Όστιν μίλησε τις προηγούμενες ημέρες με τον Τούρκο ομόλογό του Χουλουσί Ακάρ και του έδωσε να καταλάβει, στη γλώσσα που γνωρίζουν άριστα οι Τούρκοι, ότι δεν πρέπει να κάνουν χερσαία εισβολή στη Συρία. «Μην το τολμήσετε» φέρεται να είπε ο Αμερικανός στον Τούρκο.

Καιροσκόποι καθώς είναι οι Τούρκοι κατάλαβαν το μήνυμα και έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια.

Οι απειλές περί εισβολής σταμάτησαν και οι περιπολίες στο βορρά της Συρίας από δυνάμεις των ΗΠΑ και της κουρδοαραβικής συνεργασίας (YPG), άρχισαν και πάλι.

Σε έναν παροξυσμό της αλαζονείας τους οι Τούρκοι θεώρησαν τις ημέρες που προηγήθηκαν πως μπορούν να στείλουν μήνυμα και προς τους Αμερικανούς και βομβάρδισαν περιοχή 200 μέτρα από αμερικανική βάση. Οι Τούρκοι, σε συνεργασία με τους Ρώσους θέλουν να εκδιώξουν από την Συρία τη μικρή αμερικανική δύναμη αποτελούμενη από 900 άτομα αλλά η κλιμάκωση απέναντι στην αμερικανική παρουσία αποτέλεσε το μοιραίο λάθος που προκάλεσε την παρέμβαση της Ουάσιγκτον.

Έχοντας την ψευδαίσθηση του γεωπολιτικού παίκτη η Τουρκία θέλει να διατηρεί, συνεχώς, ανοικτά μέτωπα και θεώρησε και πάλι πως αφού δεν τα κατάφερε στη Συρία θα μπορούσε να επαναφέρει τις απειλές κατά της Ελλάδας.

Ο υπουργός Εξωτερικών της γειτονικής χώρας Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε δηλώσεις του, παρουσία του Ρουμάνου ομολόγου του, επανέλαβε τις γνωστές απειλές περί νύχτας και άλλα τινά προκαλώντας για άλλη μια φορά τη φιλολογική αντίδραση της Αθήνας και τη μηχανική αντίδραση της Ουάσιγκτον. Το State Department έβγαλε το γνωστό σκονάκι και επανέλαβε τη δήλωση περί συμμάχων που πρέπει να λύσουν τα προβλήματά τους με διπλωματικά μέσα. Η Αθήνα αναλώθηκε στις γνωστές φιλολογικές διατυπώσεις οι οποίες, διπλωματικά, είναι αναγκαίες.

Το ό,τι μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ απειλεί καθημερινά μια άλλη χώρα με πόλεμο είναι μια συνηθισμένη διαδικασία για τη συμμαχία και την ηγέτιδα δύναμή της.

Μερικοί θεωρούν πως η Ελλάδα δεν κλιμακώνει την αντίδρασή της προς την Τουρκία περιμένοντας να ενισχύσει το οπλοστάσιό της με τα νέα οπλικά συστήματα αλλά αυτή είναι μια ψευδής εντύπωση. Στην ελληνική διπλωματία και την ελληνική εξωτερική πολιτική μόνο στα λόγια υπάρχει το δόγμα της αποτροπής. Το κυρίαρχο δόγμα εξακολουθεί να είναι ο κατευνασμός με το επιχείρημα του «τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία»; Δόγμα που βρίσκει απήχηση και σε λαϊκό επίπεδο.

Το γεγονός ότι η χώρα διασύρεται καθημερινά από την τουρκική ηγεσία δεν απασχολεί κανέναν. Η αθηναϊκή εξουσία το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η νομή της εξουσίας με όλα τα οφέλη που επιφέρει. Τίποτε δεν γίνεται χωρίς όφελος.

Από εκεί και πέρα δεν θέλει να γνωρίζει και πολλά ούτε για τα αμυντικά, ούτε για την εξωτερική πολιτική. Διότι αν γνωρίζει θα έχει ευθύνη για τις εξελίξεις. Ενώ αν δεν γνωρίζει μπορεί να επαναλάβει αυτό που είπε ο πρωθυπουργός για τις παρακολουθήσεις: «Δεν γνώριζα, άρα, δεν έχω ευθύνες». Το γιατί δεν γνώριζε ενώ είναι πρωθυπουργός και αυτή είναι η δουλειά του δεν απασχολεί κανέναν.

Μήπως μέχρι να προβάλλει αποτρεπτικά τη σκληρή ισχύ των νέων εξοπλισμών η Ελλάδα θα μπορούσε να κλιμακώσει την αντίδρασή της ανακαλώντας τον πρέσβη στην Άγκυρα για διαβουλεύσεις στην Αθήνα; Με κάποιον τρόπο ένα μήνυμα διαφορετικό θα ήταν χρήσιμο να πάρει η Άγκυρα.

Βλέποντας πως η Ελλάδα (εξουσία και κοινή γνώμη) έχουν συνηθίσει στο διασυρμό, σκέφτηκε να ενισχύσει τη δημοφιλία του και ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η καθοδηγήτριά του τουρκική ηγεσία. Προκαλώντας και προσβάλλοντας την Ελλάδα.

Την παραμονή της συνάντησης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στα Τίρανα (της συνάντησης, δηλαδή, των Ευρωπαίων ηγετών), ο κ. Έντι Ράμα δήλωσε σε συνέντευξή του πως η Ελλάδα εξαπάτησε την ΕΕ για να γίνει μέλος της. Και τα λέει αυτά ένας πολιτικός ηγέτης του οποίου η ανάμιξη στη διακίνηση ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα του είναι κοινό μυστικό.

Ακόμη και αν ο ισχυρισμός του Ράμα έχει ιστορική βάση αυτά τα πράγματα όταν λέγονται από ηγέτες χωρών δεν λέγονται τυχαία. Λέγονται για να προσβάλλουν ή να προκαλέσουν.

Ο Μητσοτάκης δεν αντέδρασε και ο Ράμα ζήτησε συγνώμη για την προσβολή συναισθανόμενος ότι υπερέβη τα εσκαμμένα. Έπρεπε ο Μητσοτάκης να αντιδράσει; Ναι λένε μερικοί. Το πώς, θα το έκρινε ο ίδιος. Ο Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Ράμα ως πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Ράμα προσέβαλλε τη χώρα. Το ερώτημα είναι, έχουν αξιοπρέπεια οι χώρες την οποία πρέπει να διαφυλάσσουν οι πρωθυπουργοί;

Υπάρχει μια κρίσιμη μάζα στην Ελλάδα, που διακατεχόμενη από συμπλέγματα που της δημιουργεί η αίσθηση μεγαλομανίας και σπουδαιότητας από τη μια και η απομόνωση από την άλλη του ελληνικού κέντρου από την Ευρώπη (το θεωρεί ευρωπαϊκή επαρχία), έχει την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να ανήκει στην ευρωπαϊκή ελίτ αν άφηνε ανυπεράσπιστη τη χώρα επικαλούμενη την αντίθεσή της σε… εθνικισμούς. Είναι η ίδια ομάδα που με τα μέσα που διαθέτει επέβαλε ένα φοβικό σύνδρομο απέναντι σε οτιδήποτε προέρχεται από την Τουρκία. Και θέτει το παράδειγμα των ΗΠΑ. Εάν οι ΗΠΑ, λέει η ομάδα, αντιδρούσαν σε όποιον αντιτίθεται στην πολιτική τους τότε θα είχαν μαλώσει με όλον τον κόσμο. Ναι, αλλά η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ αισθάνονται και είναι ισχυρές. Και τις σέβονται όλοι. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που για να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές status στη διεθνή κοινότητα πρέπει να υπερασπίζεται την εικόνα και την αξιοπρέπειά της.

Ο κ. Μητσοτάκης ήθελε, επίσης, να επισκεφθεί τη Χιμάρα αλλά ο Ράμα, όπως λένε οι πληροφορίες, του ζήτησε να μην το κάνει. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες υποστηρίζουν πως του επικαλέστηκε την ελληνική καταγωγή του από τη μητέρα του και τις επιπτώσεις που θα έχει στην απήχησή του στους Αλβανούς, μια επίσκεψη του Μητσοτάκη στη Χιμάρα. Η διπλωματική λύση που βρέθηκε στην αποδοχή της απαγόρευσης ήταν η επίκληση του καιρού.

Ήταν κακός ο καιρός και ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να επισκεφθεί τη Χιμάρα. Τον κακό μας τον καιρό, δηλαδή.

Αντιπροτάθηκε η Δρόπολη σε επόμενη επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη αλλά για όσους παρακολουθούν, στοιχειωδώς, την Αλβανία άλλο Χιμάρα και άλλο Δρόπολη. Και, μάλιστα, πολύ άλλο. Κάπως έτσι η Αθήνα όχι, μόνο, αποδέχεται τις προσβολές αλλά εγκαταλείπει και τον ευρύτερο ελληνισμό.

Από την άλλη, υπάρχει μια λογική στη συμπεριφορά και στάση του κ. Μητσοτάκη: Η Τουρκία. Η Τουρκία ασκεί αφόρητες πιέσεις στην Αλβανία και ορισμένοι θεωρούν πως ακόμη και αν Ελλάδα και Αλβανία συμφωνήσουν να πάνε στη Χάγη, το συνυποσχετικό στο οποίο θα συμφωνήσει η Αλβανία θα συνταχθεί στην Άγκυρα.

Η Τουρκία φαίνεται να ενεργοποίησε και τις επαφές της στην προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης η οποία μετά από μέρες αντέδρασε στις ελληνικές εξαγγελίες για έρευνες νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης.

Η κυβέρνηση της Τρίπολης θεωρεί διαφιλονικούμενη την περιοχή που ανακοινώθηκε ότι θα πραγματοποιηθούν οι έρευνες αλλά το ερώτημα είναι ποια είναι ακριβώς η ένσταση της προσωρινής κυβέρνησης της Λιβύης; Εάν, δηλαδή, θεωρεί παραβίαση των δικαιωμάτων της τον αρχικό καθορισμό των ελληνικών οικοπέδων νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης, που εφάπτονται της μέσης γραμμής που έχει μονομερώς ορίσει η Ελλάδα βάσει του Νόμου Μανιάτη, κάτι στο οποίο είχε αντιδράσει και το 2019 η κυβέρνηση Σαρατζ ή εάν πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό και η αντίδραση αφορά μόνο τις περιοχές ερευνών του «Sanco Swift» που βρίσκονται εντός δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας ακόμη και με την επίσημη και πολύ προωθημένη θέση της Λιβύης που είχε κατατεθεί στην διάρκεια των συνομιλιών με την Ελλάδα το 2010.

Το σημαντικότερο ερώτημα, όμως είναι άλλο. Η υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης Νάιλα Μάνγκους θεωρείται άνθρωπος των Αμερικανών και οι έρευνες γίνονται για λογαριασμό της αμερικανικής Exxon Mobil.

Στη λιβυκή διελκυστίνδα υπερισχύει η Τουρκία των ΗΠΑ; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς.

Τέλος, υπάρχει μια κινητικότητα γύρω από τα F-16 που ζητά η Τουρκία να αγοράσει από τις ΗΠΑ αλλά για να μην απογοητευόμαστε άσκοπα, ας γνωρίζουμε πως το πρόβλημα για την παραχώρηση των F-16 είναι η κατοχή από την Τουρκία των S-400. Η Ελλάδα έχει δευτερεύουσα σημασία.