25 Ιουνίου 1998. Η είδηση διαδίδεται. Η Ρένα Παγκράτη είναι νεκρή στα 49 της χρόνια. Η θλίψη κυριαρχεί.
Όλοι θυμούνται το χαμογελαστό πρόσωπο και το ξανθό καρέ μαλλί μιας αεικίνητης γυναίκας. Οι πιο ψύχραιμοι προσπαθούν να θυμηθούν πότε άκουσαν τελευταία φορά νέα γι’ αυτήν, ή πότε την είδαν στην τηλεόραση, ἠ κάπου να τραγουδάει. Και αυτό το «πότε» πηγαίνει ανεξήγητα πολλά χρόνια πίσω.
Παιδί-θαύμα
Από μικρή η Ρένα ήξερε τι ήθελε να κάνει: ν’ ασχοληθεί με το θέαμα. Και όχι, δεν ήταν άλλο ένα χαριτωμένο παιδί που έπαιρνε τη βούρτσα και τραγουδούσε μπροστά στον καθρέφτη. Ήταν ένα ταλαντούχο κορίτσι από την Κέρκυρα που ήθελε να κατακτήσει το κοινό. Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1949.
Στην ηλικία των 11 χρόνων άρχισε να παίζει στο θέατρο. Και όχι όπου και όπου. Εμφανίστηκε με το θίασο της Έλλης Λαμπέτη, το 1961στο Θαύμα της Άννης Σάλιβαν, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν στο Εθνικό Θέατρο –Κατίνα Παξινού και Αλέξης Μινωτής!– στο Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα.
Ως παιδί-θαύμα έπαιξε και στις ταινίες του Γιώργου Αρίωνα Η γέφυρα της ευτυχίας και Όταν η ευτυχία προστάζει , ενώ ανήκε και στη ραδιοφωνική παρέα της Θείας Λένας.
Μεγαλώνοντας σπούδασε στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Παράλληλα έχοντας μια καλή φωνή εμφανιζόταν είτε σόλο είτε με γκρουπ σε διάφορες συναυλίες. Τέλος ως ενήλικη την εντοπίζουμε και στο θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη στη Θεατρίνα.
Ο τυφώνας Κάθριν
Το 1974 μπήκε λίγο πριν από τη διάλυσή του στο θρυλικό ελληνικό ροκ συγκρότημα Νοστράδαμος. Από εκεί την ανακάλυψε και ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης, δίνοντάς της το ρόλο της Κάθριν στο αγαπημένο σίριαλ της εποχής, το Λούνα Παρκ.
https://www.youtube.com/watch?v=OYSMAUvbGnc
Η Κάθριν ήταν η ανιψιά της κυρα-Ουρανίας (την υποδυόταν η Άννα Παϊτατζή) και του κυρ-Γιώργου (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), η οποία τους τρέλαινε όλους με τις παράλογες ιδέες αλλά και τους έρωτες της. Ένας από αυτούς, με τον ηθοποιό-χορευτή Τόλη Βελονάκη, κατέληξε σε τηλεοπτικό γάμο και εξώφυλλο.
Η Ρένα Παγκράτη βίωνε τη λατρεία του κόσμου και την αποδοχή της πιάτσας. Και όπως ήταν αναμενόμενο οι ρόλοι που της προτείνονται είναι καρμπόν σαν αυτόν της Κάθριν. Και εκείνη τους δεχόταν.
Η κόντρα με τη Βλαχοπούλου
Μία από τις μεγάλες της θεατρικές επιτυχίες ήταν στο πλευρό της συμπατριώτισσας και συνονόματης Ρένας Βλαχοπούλου, στο Η μάνα μου η γόησσα. Η παράσταση έκανε μια πετυχημένη περιοδεία, ενώ το 1982 έγινε ταινία με τίτλο Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος.
Τα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για υποδειγματική συνεργασία των δύο γυναικών και στις συνεντεύξεις τους μόνο καλά λόγια είχαν να πουν η μία για την άλλη. Μάλιστα το 1983 βρέθηκαν και στον ίδιο θίασο στο θέατρο Ακροπόλ.
Λίγα χρόνια αργότερα, μέσα στη δεκαετία του ’80, η Ρένα Βλαχοπούλου αποφάσισε ν’ ανεβάσει το ίδιο έργο με κάποιες αλλαγές. Ο τίτλος έγινε Η δυναστεία της Ρένας και παρουσιάστηκε στο θέατρο Βρετάνια.
Η Παγκράτη περίμενε να την καλέσουν να παίξει – αλλά αυτό δεν γίνεται ποτέ. Και όταν ρωτήθηκε η Βλαχοπούλου γιατί δεν ήταν μαζί της η άλλη Ρένα, εκείνη απάντησε με σχετικά άκομψο τρόπο. Η Παγκράτη δεν έκρυβε τη στεναχώρια της, ακόμα και στις συνεντεύξεις της.
Πολλά χρόνια αργότερα έγινε γνωστό ότι είχαν μεταφερθεί στη Βλαχοπούλου λόγια που υποτίθεται ότι είχε πει η Παγκράτη εναντίον της. Οι δύο ηθοποιοί δεν μίλησαν ποτέ ξανά.
Εδώ και τώρα
Το 1981 το Λούνα παρκ έριξε αυλαία. Μια παραπλήσια σειρά, Τα ανάποδα, εγκρίθηκαν, γυρίστηκαν και κάποια επεισόδια, αλλά η νέα διοίκηση της ΕΡΤ αποφάσισε να μην τα προβάλει.
Για την ιστορία, το σίριαλ έπαιξε τρεις δεκαετίες αργότερα στην τηλεόραση, και ναι, στο καστ ήταν και η Ρένα Παγκράτη.
Την ίδια περίοδο επανέκαμψε (έστω και για λίγο) ο εμπορικός κινηματογράφος. Η Ρένα Παγκράτη ήταν σε αρκετές ταινίες – για άλλη μία φορά ο Γιάννης Δαλιανίδης την πρόσεξε ιδιαίτερα.
Από την άλλη συνέχιζε να δουλεύει στο θέατρο αλλά και σαν τραγουδίστρια. Πόζαρε με τα μεγάλα ινδάλματα της εποχής σε ντίσκο πάρτι που διοργάνωναν τα νεανικά περιοδικά, ενώ πρωταγωνίστηκε και σε κάποιες βιντεοκασέτες που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο.
Όταν δεν χτυπάει το τηλέφωνο
Την δεκαετία του ’90 άλλαξαν τα πάντα στο χώρο. Η ιδιωτική τηλεόραση επέβαλε νέα άφθαρτα πρόσωπα και σιγά-σιγά εξοστρακίστηκαν οι προηγούμενοι – ειδικά η ταμπέλα της βιντεοκασέτας λειτούργησε απαξιωτικά για μια φουρνιά ανθρώπων που απλά δούλευαν.
Το τηλέφωνο της Ρένας Παγκράτη σταμάτησε να χτυπάει για δουλειές. Γιατί για συνεντεύξεις, ειδικά όταν άρχισε η μόδα των ρετρό, τη φώναζαν. Αλλά με αυτά δεν πληρώνονται οι λογαριασμοί.
Έτσι, κάτω από το χαριτωμένο προσωπάκι έκρυψε την τραγωδία της καθημερινότητας. Κάποιοι προσπάθησαν να βοηθήσουν. Πήγε μάλιστα να δουλέψει ως πωλήτρια σε κατάστημα, αλλά δεν την πήραν.
Η κάθε μέρα είναι μία κόλαση. Έχασε και τον σύντροφό της σε τροχαίο και έμεινε ολομόναχη με την αδελφή της – εκείνη τη βρήκε στο σπίτι της. «Φαρμακευτική δηλητηρίαση» ήταν το πόρισμα, αλλά όλοι μιλούσαν γι’ αυτοκτονία, απόρροια της οικονομικής ανέχειας και της ανεργίας της τα τελευταία χρόνια.
Οι «φίλοι» και όσοι είχαν συνεργαστεί μαζί της σοκαρίστηκαν. Η Ρένα, η χαριτωμένη, η τσαχπίνα, η τρελούλα ήταν μια νέα γυναίκα γεμάτη όρεξη για δουλειά. Και νά που όλοι τη θυμόντουσαν με νοσταλγία, αλλά δουλειά δεν της έδωσαν.
Σπύρος Δευτεραίος
