Τρεις αετοί, τρεις αετοί κι οι τρεις καϊτανεμένοι,
έγκαν φαΐν, έγκαν ποτήν, κάθον και τρών’ και πίνε.
Ο είς έπεν πολλά κρασίν κι εμέθυξεν κι ερούξεν,
άλλος επαραστράτεσεν κι ελάθεψεν τη στράταν,
κι άλλος επαραγέρασεν κι ετσακοφτερουλίεν.
Μη κλαίτε ατόν π’ εμέθυξεν, απομεθεί και σκούται,
Μη κλαίτε ατόν π’ ελάθεψεν, καταρωτά και πάει,
κλαψέστε ατόν π’ εγέρασεν κι άλλο φτερά ‘κί φέρει.
Στάθη Ι. Ευσταθιάδη, Τα τραγούδια του ποντιακού λαού, εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1992.
