Εκάεν και το Τσάμπασιν

Παραδοσιακό τραγούδι σε ρυθμό ομάλ’, που αναφέρεται στη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε το 1913 τον θερινό οικισμό Τσάμπασι όπου μετακόμιζαν κτηνοτρόφοι αλλά και αστοί της πόλεως των Κοτυώρων (Ορντού) τους θερινούς μήνες.

⇔

Έκαεν και το Τσάμπασιν, και επέμναν τα τουβάρε,
κι έρουξαν σο γουρτάρεμαν, τη Ορτούς τα παλληκάρε

Κεν έκαεν κι εμανίεν, τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Και ν’ εκεί τιδέν και επέμνεν, μονάχον σαχτάρ!
Εκάεν και το Τσάμπασιν, Γιαβρούμ τιδέν και επέμνεν,
ρασά και λειβαδότοπα, άλλον χορτάρ και φέρνε.

Κεν έκαεν κι εμανίεν, τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Και ν’ εκεί τιδέν και επέμνεν, μονάχον σαχτάρ!
Τρανόν γιαγκούν σο Τσάμπασιν, σπίτε κι θα απόμενε.
Μικροί τρανοί, φτωχοί ζεγκίν, όλ’ καθούνταν και κλαίνε.

Βάι έκαεν κι εμανίεν, τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Και ν’ εκεί τιδέν και επέμνεν, μονάχον σαχτάρ!
Κλαίν’ τα πουλόπα τη θεού, κλαίν’ τα πεγαδομάτε,
κλαίει το Τσαμλούκ, το Καρακιόλ, κλαίν’ τ’ έμορφα τ’ ελάτε.

Βάι έκαεν κι εμανίεν, τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Και ν’ εκεί τιδέν και επέμνεν, μονάχον σαχτάρ!