Αυτές τις ώρες η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται στο χείλος του πολέμου. Μπορεί βεβαίως με την παρά φύσιν διπλωματία της Μέρκελ να αποφεύχθηκε την υστάτη ένα θερμό επεισόδιο, αλλά η Κύπρος παραμένει στο στόμα του λύκου. Είναι αμυντικά γυμνή. Με αποδυναμωμένη και ανίσχυρη Εθνική Φρουρά, χωρίς συμμάχους, και με το φρόνημα του λαού στο ναδίρ.
Αυτές τις ώρες, ήλθε η δραματική παραδοχή του προέδρου Αναστασιάδη για την αποτυχία της πολιτικής του κατευνασμού που εφάρμοζε τόσον ο ίδιος όσον και οι προκάτοχοί του απέναντι στην Τουρκία.
Η δημόσια παραδοχή όμως, δεν απαλλάσσει τον πρόεδρο των ευθυνών του. Γιατί η πολιτική του κατευνασμού, της εξημέρωσης του θηρίου, του εκπολιτισμού και εκδημοκρατισμού της Τουρκίας (πολλοί έβλεπαν στο πρόσωπο του Ερντογάν τον δημοκράτη εκσυγχρονιστή που θα ήθελαν και για «πρόεδρό» μας, ό,τι και αν αυτό σημαίνει), μας οδήγησε σε πλήρη υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναβάθμιση του ψευδοκράτους και πλήρη εξίσωση των «δύο ηγετών» στο διεθνές σκηνικό.
Οδήγησε σε μια σειρά από ήττες, υποχωρήσεις, σημαντικές παραχωρήσεις στην Τουρκία, εδραίωση των θέσεών της και απόλυτη στρατιωτική κυριαρχία στην Κύπρο. Με χλιαρές διαμαρτυρίες ή με την απόκρυψη των κινήσεων ενίσχυσης του στρατού κατοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία, αποδυνάμωση και σχεδόν διάλυση της Εθνικής Φρουράς, ανυπαρξία αμυντικών μηχανισμών για προστασία των ελεύθερων περιοχών, και –επαναλαμβάνω– καταρράκωση του φρονήματος του λαού.
Αλλά κυρίως στην οριστική απώλεια της ΑΟΖ της ΚΔ. Δεν ελέγχουμε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, την κατέχει στρατιωτικά η Τουρκία.
Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Αίγυπτο στην Λιβύη. Δεν μπλοφάρει, έστω και αν αναβλήθηκε η σύγκρουση. Οι τουρκικές αρμάδες έχουν κατακυριεύσει τη Μεσόγειο, με 150 ψαράδικα να κινούνται περίεργα μέσα στο Αιγαίο, με εκατοντάδες φουσκωτά να αναμένουν το σήμα για μεταφορά ειδικών δυνάμεων και λαθρομεταναστών –για αντιπερισπασμό– στα ελληνικά νησιά. Σίγουρα δεν θα είναι εύκολη επιχείρηση για την Τουρκία μια επίθεση κατά της Ελλάδας μας. Που έχει τις δυνάμεις να αντισταθεί και να προστατέψει τον ελλαδικό χώρο από τη βουλιμία του παράφρονα δικτάτορα όστις επαναλαμβάνει τις κινήσεις του Χίτλερ. Η Ελλάδα μπορεί να προστατέψει τα σύνορα της, τις θάλασσες της, τα συμφέροντα της.
Αλλά δεν μπορούμε να μην νιώθουμε την παγερή γύμνια του κυπριακού κράτους, ειδικά όταν οι κλάψες και οι οδυρμοί των διαφόρων ομιλητών αναβιώνουν το καταστροφικό κλίμα του 1974. Η Κύπρος αμυντικά είναι γυμνή, και αυτό οφείλεται στην κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία που ακολουθούσε όχι μόνο ο πρόεδρος Αναστασιάδης, οι υπουργοί του και οι εκπρόσωποί του στις Βρυξέλλες, όχι μόνο η ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αλλά και οι στρατιές των συβαριτών που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στον ηττημένο λαό με τον άσβεστο έρωτά τους προς το σύνοικο στοιχείο. Λες και το πρόβλημα είναι διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους μουσουλμάνους του νησιού.
Μείωσαν τη θητεία στην Εθνική Φρουρά αλλά δεν προχώρησαν σε εξοπλισμούς αποτροπής, δεν δημιούργησαν τον ισχυρό, σύγχρονο, ευέλικτο, μοντέρνο, επαγγελματικό στρατό τον οποίο υπόσχονταν, όταν διαγκωνίζονταν ποιος θα μειώσει πιο πολύ τη θητεία.
Τώρα στις σκοπιές έχουν βάλει σκιάχτρα. Αλλά και σε διπλωματικό επίπεδο, υπήρξαν σκληροί σαν αλοιφή. Να θυμίσω μόνο την συμπεριφορά τους που δεν ενοχλήθηκαν καν (στην πραγματικότητα δεν πήραν χαμπάρι) όταν ο Τσαβούσογλου κατέθετε στην ΕΕ επίσημο έγγραφο το οποίο αποκαλούσε την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα» στην ΕΕ. Τονίζουμε ακόμη ότι κατευναστική πολιτική ακολουθούσε η ΕΕ διότι αυτό της υποδείκνυαν οι κυβερνήσεις της Κύπρου «για να μην χαλάσει το καλό κλίμα των συνομιλιών». Κατευναστική πολιτική ακολουθούσε η ΕΕ και διότι η Κυπριακή Δημοκρατία ποτέ δεν άσκησε τα δικαιώματα που είχε για προάσπιση των συμφερόντων της.
Ο πρόεδρος πρέπει να πείσει τους οπαδούς του που εξακολουθούν να επιμένουν στην κατευναστική πολιτική και την πολιτική της υποταγής και της τάχα επαναπροσέγγισης, και να αναγνωρίσει ότι κάποιοι προειδοποιούσαν για τους κινδύνους και εφάρμοζαν διεκδικητική πολιτική όλα αυτά τα χρόνια, εισπράττοντας τη χλεύη των «κατευναστών».
Η Τουρκία ποτέ δεν ανήκε στην χορεία των δημοκρατικών κρατών.
Εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται δήθεν στο στόχαστρο της ΕΕ για το τεράστιο δημοκρατικό της έλλειμμα, πλην όμως από εγκληματική αδράνεια Κύπρου και Ελλάδος η ΕΕ αφήνεται να εφαρμόζει πολιτικές όχι με βάση τον ευρωπαϊκό νόμο αλλά με βάση τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών-μελών.
Η μεταμέλεια του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έχει αντίκρισμα αν επιτέλους τονώσει το φρόνημα του φτωχοποιημένου και κακοποιημένου λαού, αν ενισχύσει κατά υγιή τρόπο την οικονομία της Κύπρου και όχι την ολιγαρχία του πλούτου, και αν ισχυροποιήσει την άμυνα της νήσου σε βαθμό που να του επιτρέπεται να μην εκλιπαρεί για συνομιλίες γονυπετής και να πηγαίνει σε αυτές ως ικέτης. Διαφορετικά, πάλι πολιτική κατευνασμού θα εφαρμόζει.
Βεβαίως αυτό χρειάζεται χρόνο και πολιτική γενναιότητα. Πλην όμως ο πόλεμος άρχισε. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχουν οριοθετήσει τις ΑΟΖ τους, ενώ αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει από το 1982. Κι αυτό επιτρέπει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μιλά για «αμφισβητούμενα ύδατα».
Είμαστε λοιπόν μόνοι. «Χωρίς Ισραήλ», και «με την ΕΕ να συζητεί για μια εβδομάδα αν θα συζητήσει την επίθεση κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, άλλη μια εβδομάδα να την συζητεί και άλλη μια εβδομάδα να συζητά για το πότε θα αποφασίσει αν θα παραπέμψει το ζήτημα για απόφαση» (Μ. Ιγνατίου). Ελπίζω να μην επαναλάβει η Ελλάδα την αποκοτιά της επιχείρησης απελπισίας «ΝΙΚΗ». Δεν το αξίζουμε.
Δρ Ελένη Θεοχάρους
