Στο συμπέρασμα ότι τα ευρείας κλίμακας lockdown που εφαρμόστηκαν στην Ευρώπη ήταν ο κατάλληλος τρόπος για να μειωθεί ο ρυθμός μετάδοσης στο SARS-CoV-2, κατέληξαν επιστήμονες του Imperial College του Λονδίνου. Εξετάζοντας τα δεδομένα από 11 χώρες στις οποίες επιβλήθηκαν μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας τον Μάρτιο, η έρευνα μοντελοποίησης αναφέρει ότι ενδεχομένως να σώθηκαν μέχρι και 3,1 εκατ. ζωές.
Τα μέτρα, όπως τονίζεται, είχαν σημαντικό αποτέλεσμα και βοήθησαν ώστε ο ρυθμός αναπαραγωγής της μόλυνσης να πέσει κάτω από το 1 έως τις αρχές Μαΐου.
Ο ρυθμός αναπαραγωγής –ή η τιμή R– μετρά τον μέσο αριθμό των ανθρώπων στους οποίους θα μεταδώσει την ασθένεια κάποιος ο οποίος έχει προσβληθεί. Μία τιμή του R πάνω από 1 μπορεί να οδηγήσει σε εκθετική αύξηση. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εκτιμήσεις της ομάδας του Imperial College, έως τις αρχές Μαΐου από 12 έως 15 εκατ. κάτοικοι σε Αυστρία, Βέλγιο, Βρετανία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία και Ελβετία είχαν μολυνθεί από τον κορονοϊό.
Η εκτίμηση για τον αριθμό θανάτων που αποφεύχθηκαν έγινε συγκρίνοντας τον αριθμό των καταγεγραμμένων θανάτων με το μοντέλο πρόβλεψης εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. «Η μέτρηση της αποτελεσματικότητας αυτών των παρεμβάσεων είναι σημαντική, δεδομένου του οικονομικού και κοινωνικού αντίκτυπου, και μπορεί να δείχνουν ποια πορεία δράσης χρειάζεται προκειμένου να διατηρηθεί ο έλεγχος», ανέφεραν οι ερευνητές στη σύνοψη της μελέτης τους.
Επιπλέον, ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ που δημοσίευσε τη μελέτη της στο περιοδικό Nature αναφέρει ότι τα μέτρα σε Κίνα, Νότια Κορέα, Ιταλία, Ιράν, Γαλλία και ΗΠΑ απέτρεψαν ή καθυστέρησαν περίπου 530 εκατ. κρούσματα. Εάν δεν υπήρχε το lockdown, οι ρυθμοί μόλυνσης θα είχαν κατά μέσο όρο ημερήσια αύξηση κατά 68% στο Ιράν και κατά 38% στις υπόλοιπες χώρες.