Ο Στάθης Ταξίδης –συγγραφέας, εκπαιδευτικός και αντεπιστέλλον μέλος του Συλλόγου Ποντίων Νυρεμβέργης–, απευθύνθηκε πρόσφατα στους μαθητές του με το παρακάτω σημείωμα, το οποίο αποτελεί υπόδειγμα δεοντολογικής στάσης, στοργικού, διδασκαλικού και θαρρετού λόγου, από έναν γονέα που σπουδάζει αδιάκοπα την επιστήμη της παιδαγωγικής – την υπέροχη όλων.
Το παρακάτω κείμενο λοιπόν, εγκαρδιωτικό και ελπιδοφόρο κατά την περίσταση της επικαιρότητας, το δανειζόμαστε και το απευθύνουμε σε όλους τους μαθητές, γονείς και κηδεμόνες αυτών, των ελληνικών σχολείων στην Ελλάδα για λογαριασμό των δασκάλων τους.
Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης, Cardinal Bessario
Αγαπημένα μας παιδιά,
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα εύχομαι να είστε όλοι και όλες καλά, γιατί η υγεία αποτελεί πρωταρχικό αγαθό για τον άνθρωπο.
Σε αυτές τις πρωτόγνωρες και κρίσιμες στιγμές που ζούμε θέλω να ξέρετε πως δεν είστε μόνοι. Οι σκέψεις μου και οι σκέψεις όλων των δασκάλων είναι μαζί σας. Με τις οικογένειές σας και τα παιδιά σας. Άλλωστε το σχολείο αποτελεί και αυτό μια διευρυμένη οικογένεια, μια ζεστή φωλιά για τα παιδιά, μια κυψέλη μάθησης και δημιουργίας, ένα καταφύγιο. Και η αίσθηση αυτή γίνεται τώρα αντιληπτή και βασανιστική γιατί σας –και μας– λείπει.
Ναι μας λείπετε, παιδιά και γονείς, γιατί είστε εκτός των άλλων η καθημερινή μας έγνοια, κάτι ανώτερο και πολυπλοκότερο το οποίο δεν εκφράζεται με τη λέξη δουλειά, παρά με τις λέξεις «λειτούργημα» και «αποστολή».
Αγαπημένα μας παιδιά,
Ναι μας λείπουν οι φωνές σας, τα χαμόγελά σας, οι αταξίες και οι ζαβολιές σας. Η «εκκωφαντική σιωπή» στις άδειες τάξεις, η ερημιά του Σχολείου μας Μάρτη μήνα, πιστέψτε με, είναι αποκρουστικές, γιατί εδώ έσφυζε ο τόπος από ζωή και δημιουργία. Το διαπιστώνω στο καθημερινό πέρασμά μου από το Σχολείο.
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Θέλω να ξέρετε –άλλωστε πολλοί από σας το γνωρίζετε– ότι οι δάσκαλοι των παιδιών σας πολλές φορές είναι περισσότερες ώρες με τα παιδιά σας απ’ ό,τι πολλοί από σας, οι οποίοι για λόγους εργασίας αδυνατούν να είναι κοντά τους. Πολλές φορές, επίσης, οι δάσκαλοι μέσα στην τάξη, σκύβοντας στο θρανίο του μαθητή για να τον βοηθήσουν σε κάποια εργασία, αντιλαμβάνονται την αδιαθεσία του, τον πυρετό του… Αγωνιούν με τις ανησυχίες και τους φόβους του, προσπαθούν να διασκεδάσουν τις αγωνίες του, να τον ενισχύσουν συναισθηματικά και ηθικά. Και όλα αυτά χωρίς να παραβλέπουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Δένονται τελικά με ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον μαθητή τους, χαίρονται με τις επιτυχίες του, στεναχωριούνται με τις αστοχίες του, με τις λύπες και τις στενοχώριες του…
Αγαπημένα μας παιδιά,
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Είστε τα παιδιά μας, είστε η οικογένειά μας, γιατί καθημερινά μαζί αγωνιζόμαστε, σχολείο – μαθητές – δάσκαλοι – γονείς, γιατί μας δένουν κοινά οράματα, κοινοί σκοποί και στόχοι, κοινές επιδιώξεις, κοινό έργο.
Αγαπημένα μας παιδιά,
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Θέλουμε να ξέρετε ότι τις μέρες αυτές της αναγκαστικής απομόνωσής μας δεν έχουμε ξεχάσει ούτε για μια στιγμή το ρόλο μας ως δάσκαλοί σας, ως εκπαιδευτικοί των παιδιών σας, και σας διαβεβαιώνουμε ότι κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στο πλάι σας. Επιστρατεύσαμε κάθε είδος από τις σύγχρονες μορφές επικοινωνίας (διαδίκτυο, mail, viber κτλ.) κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες (προβληματικές συνδέσεις και υπερφόρτωση διαδικτύου), συνεδριάσαμε πολλές φορές ως σύλλογος διδασκόντων από τα σπίτια μας με τηλεδιάσκεψη και εργαζόμαστε πάρα πολλές ώρες για να δημιουργήσουμε εκπαιδευτικό υλικό για σας.
Θέλω να γνωρίζετε πως αυτήν τη στιγμή γίνεται μια υπεράνθρωπη, μια τιτάνια προσπάθεια να στηθεί κυριολεκτικά, σχεδόν από το μηδέν, ένα τεράστιο πανεθνικό δίκτυο εξ αποστάσεως εκπαιδευτικής υποστήριξης.
Το εγχείρημα αυτό, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, έχει τις δυσκολίες του. Ωστόσο σύντομα θα είμαστε «κοντά» σας διαδικτυακά, αφού θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία λειτουργίας της ηλεκτρονικής τάξης μέσω του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου από το υπουργείο Παιδείας.
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Τον τελευταίο καιρό με λύπη μου διαπιστώνω πως «δημοσιογραφικοί αστέρες» από τηλεοράσεως προσπαθούν να μηδενίσουν τους δασκάλους και το δημόσιο σχολείο. Οι ίδιοι, άλλωστε, αποπειράθηκαν πριν από λίγο καιρό να εκμηδενίσουν και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αυτό που σήμερα σηκώνει όλο το βάρος της πανδημίας. Στο ίδιο μήκος κύματος, της εκμηδένισης των δασκάλων και του δημόσιου σχολείου, κινούνται και κάποιοι συμπολίτες μας αλλά και κάποιοι γονείς. Τους παρακαλώ να σταματήσουν να το κάνουν γιατί αυτή η εκμηδένιση περνάει στα παιδιά και δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε «μπούμερανγκ», να επιστραφεί δηλαδή από τα ίδια τα παιδιά και εναντίον αυτών που την δημιούργησαν και την αναπαράγουν.
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Μην άγχεστε και μη δημιουργείτε άγχος στα παιδιά σχετικά με τη σχολική χρονιά, με ζητήματα αν ολοκληρωθεί «η ύλη των μαθημάτων». Στο κάτω κάτω της γραφής ας μη βγει ποτέ. Νομίζετε πως έχει καμιά σημασία αν τα παιδιά σας μάθουν την προπαίδεια στη Β΄, στην Γ΄ ή στην Δ΄ τάξη; Θέλω να γνωρίζετε ότι η διάταξη της ύλης είναι «σπειροειδής», σαν ομόκεντροι κύκλοι, δηλαδή, που από τάξη σε τάξη διευρύνονται.
Εκείνο που έχει μείζονα σημασία είναι να λήξει αυτή η ζοφερή κατάσταση και να βρεθούν όλοι οι μαθητές στο σχολείο και όλοι μα όλοι οι γονείς και οι δάσκαλοι να είναι εκεί, γεροί και υγιείς, για να μπορούν να τα βοηθήσουν και να τα διδάξουν.
Αγαπημένα μας παιδιά,
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας,
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου –και η Εθνική Επέτειος της Παλιγγενεσίας, που δυστυχώς δεν μπορέσαμε και ως Σχολείο και ως άνθρωποι να τιμήσουμε συλλογικά– εμπεριέχει σπερματικά και το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου, της νίκης της ζωής επί του θανάτου. Είθε η Ανάσταση του Θεανθρώπου να σηματοδοτήσει και τη νίκη της ανθρωπότητας πάνω στη σύγχρονη πληγή η οποία έπληξε όλον τον πλανήτη.
Μέχρι να ξαναβρεθούμε, έστω και διαδικτυακά, μη ξεχνάτε πως «Μένουμε Σπίτι», μη ξεχνάτε να χαμογελάτε αισιόδοξα –γιατί και αυτό είναι μεταδοτικό, με την καλή έννοια βεβαίως-βεβαίως–, να προσέχετε ο ένας τον άλλον και να είστε βέβαιοι πως η αγάπη, η σκέψη και οι ευχές των δασκάλων και του Σχολείου σας θα σας συντροφεύουν στις δύσκολες ώρες της απομόνωσης και της μοναξιάς σας.
Με απεριόριστη εκτίμηση και αγάπη,
Ευστάθιος Ιωάν. Ταξίδης*
Διευθυντής 50ού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης
_____
* Ο Στάθης Ταξίδης κατάγεται από τους Πύργους Εορδαίας. Είναι συγγραφέας, εκπαιδευτικός και επιμελητής σύνταξης του αειθαλέστερου περιοδικού συγγράμματος του ποντιακού ελληνισμού, της Ποντιακής Εστίας. Ασχολείται επίσης με την αναδίφηση των ιστορικών τεκμηρίων περί των ολοκαυτωμένων οικισμών της Δ. Μακεδονίας από τη ναζιστική θηριωδία, και ακόμη περισσότερο με τη σφαγή των Πύργων στις 23/24 Απριλίου 1944. Είναι αντεπιστέλλον μέλος του Συλλόγου Ποντίων Νυρεμβέργης.
