Τις σελίδες του αντιφασιστικού αγώνα των κατοίκων της Κέρκυρας την περίοδο του 1940 ξεδιπλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διδάσκων στο τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, δρ Δημήτριος Γ. Μεταλληνός.
Η 28η Οκτωβρίου 1940, όπως τεκμηριώνουν πλέον τα ιστορικά αρχεία, βρήκε την ελληνική κοινωνία προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τη φασιστική απειλή του Μουσολίνι και κατ’ επέκταση των φασιστικών δυνάμεων του Άξονα. Στην ίδια εθνική στάση εναρμονιζόταν και το μεγαλύτερο τμήμα της κερκυραϊκής κοινωνίας, το οποίο είχε πρόσφατα βιώματα από την ιμπεριαλιστική αλαζονεία του Ιταλού φασίστα (1923).
Αμέσως μετά την επίσημη κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου την 28η Οκτωβρίου 1940 –αφού η ανεπίσημη είχε ήδη αρχίσει μήνες νωρίτερα με τον τορπιλισμό της «Έλλης» στην Τήνο στις 15 Αυγούστου 1940–, ο κερκυραϊκός λαός με ενθουσιασμό ξεκίνησε τον αντιφασιστικό αγώνα. Πλήθος Κερκυραίων αξιωματικών και οπλιτών βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή στις απέναντι ηπειρωτικές ακτές. Μία εβδομάδα, μάλιστα, μετά την κήρυξη του πολέμου και μετά τη λιτανεία του ιερού σκηνώματος του πολιούχου Αγίου Σπυρίδωνα, το Πρωτοκύριακο του Νοεμβρίου, οι μαθητές που μόλις είχαν συμμετάσχει στη λιτανεία ανηφόρισαν στο Γυμνάσιο Κερκύρας όπου πραγματοποιήθηκε το πρώτο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη βαριά τραυματισμένη και διχασμένη, με τις περισσότερες χώρες της υπό φασιστική κατοχή ή επήρεια και τις υπόλοιπες να αντιμετωπίζουν το «φασιστικό φαινόμενο» με φόβο ή με πολιτικό καιροσκοπισμό. Σ’ αυτή την τραγική πραγματικότητα ο ελληνικός λαός, άρα και ο κερκυραϊκός, επέδειξε υπεύθυνη στάση έναντι της μεγαλύτερης απειλής της δημοκρατίας και του παγκόσμιου πολιτισμού κατά τον 20ό αιώνα.
Υπήρξαν οργανωμένες αντιφασιστικές δράσεις, αλλά και αυθόρμητες, όπως το συλλαλητήριο της μαθητιώσας νεολαίας, που τεκμηριώνουν ότι σύσσωμος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος και λαός συνέχισε τη μακραίωνη ιστορική παράδοση του «ΟΧΙ», ενώπιον των αντεθνικών, άρα και αντιλαϊκών, απειλών.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η άγνωστη ακόμη σε πολλούς υπόθεση του «Λόχου Λαντζίδη», ενός εθελοντικού Λόχου του 10ου Συντάγματος Πεζικού με έδρα το Παλαιό Φρούριο Κερκύρας που απαρτιζόταν από 200 περίπου Κερκυραίους αξιωματικούς και οπλίτες με επικεφαλής τον Λοχαγό Δημήτριο Λαντζίδη. Αποστολή του υπήρξε η καθυστέρηση της προέλασης των φασιστικών δυνάμεων του Μουσολίνι στις 24 Νοεμβρίου 1940 στις απέναντι θεσπρωτικές ακτές. Η συγκεκριμένη επιχείρηση, παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες, πέτυχε το στόχο της με αποτέλεσμα να προλάβουν οι ελληνικές δυνάμεις να ανασυγκροτηθούν, να αντεπιτεθούν και να ξεκινήσει η ηρωική προέλασή τους, με την ταυτόχρονη άτακτη υποχώρηση των ιταλικών δυνάμεων. Περίπου 90 Κερκυραίοι ήρωες άφησαν την πνοή τους στις ακτές της Ηπείρου, ενώ περίπου άλλοι τόσοι συνελήφθησαν και ακολούθησαν την πορεία της αιχμαλωσίας σε ιταλικά στρατόπεδα.
Στην αντιφασιστική στάση του κερκυραϊκού ελληνισμού οι εισβολείς απάντησαν με σφοδρούς καθημερινούς βομβαρδισμούς της κερκυραϊκής υπαίθρου, αλλά κυρίως της πόλης. Πολλά από τα θύματα παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστα.