Με τον όρο αυγουστοκοδέσπενα χαρακτήριζαν την τεμπέλα γυναίκα που το μήνα Αύγουστο προτιμούσε να κάθεται στο σπίτι της παρά να δουλεύει στα χωράφια.
Η Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού παραθέτει την παροιμία «αυγουστοκοδέσπενα-καλαντογυρεύτρα», δηλαδή «αυτή που δεν δουλεύει τον Αύγουστο, ζητιανεύει τον Ιανουάριο».
Ο Αύγουστος για τους Έλληνες του Πόντου ήταν ο πιο πλούσιος μήνας του χρόνου αλλά αρκετά κοπιαστικός, αφού την περίοδο αυτήν πραγματοποιούνταν ο αλωνισμός και η συγκομιδή των περισσότερων αγροτικών προϊόντων – εξού και «Αλωνάρτ’ς».
