Περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Πάρκινσον κάποια στιγμή στη ζωή τους έχουν τα άτομα που πάσχουν από διπολική διαταραχή, σύμφωνα με νέα έρευνα. Μάλιστα, όπως τονίζεται στα αποτελέσματά της, τα οποία δημοσιεύονται στο περιοδικό «Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, ο κίνδυνος για τα άτομα αυτά είναι επτά φορές μεγαλύτερος. Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες του Γενικού Νοσοκομείου Βετεράνων της Ταϊπέι στην Ταϊβάν με τη συμμετοχή τουλάχιστον 280.000 ατόμων.
Η πρωτοποριακή έρευνα είναι η πρώτη που ασχολείται με τη συσχέτιση της διπολικής διαταραχής με το Πάρκινσον, καθώς οι περισσότερες εστιάζουν στη σχέση της με την κατάθλιψη.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα από 56.340 άτομα που είχαν διαγνωστεί με διπολική διαταραχή την περίοδο μεταξύ 2001 και 2009 και από 225.360 υγιείς ανθρώπους με ίδια δημογραφικά στοιχεία, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν ως ομάδα ελέγχου. Στη συνέχεια παρακολούθησαν την ιατρική εξέλιξη και των δύο ομάδων έως το 2011.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, από τα άτομα με διπολική διαταραχή το 0,7% ανέπτυξε νόσο Πάρκινσον, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα υγιή άτομα ήταν μόλις 0,1%. Επιπλέον, φάνηκε ότι από το σύνολο των ατόμων που νόσησαν από Πάρκινσον, όσοι είχαν ήδη διπολική διαταραχή εμφάνισαν Πάρκινσον πολύ νωρίτερα -κατά μέσο όρο στα 64 έτη τους- συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν, που νόσησαν σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, στα 73 έτη τους.
Ακόμη, διαπιστώθηκε ότι όσοι εισάγονταν συχνότερα σε νοσοκομείο για θεραπεία διπολικής διαταραχής, ήταν πιθανότερο να εμφανίσουν Πάρκινσον. Συγκεκριμένα, το 94% των ατόμων που έπασχαν από τη συγκεκριμένη ψυχική νόσο νοσηλευόταν λιγότερο από μία φορά τον χρόνο, το 3% μία έως δύο φορές τον χρόνο και το υπόλοιπο 3% πάνω από δύο φορές τον χρόνο. Τέλος, εκείνοι που νοσηλεύονταν μία έως δύο φορές τον χρόνο για διπολική διαταραχή είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να προσβληθούν από Πάρκινσον σε σχέση με όσους νοσηλεύονταν μία φορά τον χρόνο ή και λιγότερο. Τα άτομα με τουλάχιστον δύο νοσηλείες τον χρόνο για διπολική διαταραχή εμφάνισαν εξαπλάσια πιθανότητα εκδήλωσης της νόσου.
Όπως επισήμανε ο δρ. Μου Χονγκ Τσεν, η ανάγκη για περαιτέρω μελέτες είναι επιτακτική, καθώς πρέπει να διερευνηθεί το κοινό εγκεφαλικό υπόβαθρο των δύο ασθενειών. Τόνισε δε ότι «αν βρεθεί η υποβόσκουσα αιτία αυτής της σχέσης, θα είμαστε πιο κοντά στην εύρεση νέων θεραπευτικών παρεμβάσεων και για τις δύο ασθένειες».
- Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ.