Πέραν των Αυτοκρατορικών συνδρόμων ανωτερότητος, η σημερινή Τουρκία διαθέτει δύναμη. Δεν είναι κενολογίες οι αλαζονικές τουρκικές απειλές. Στηρίζονται στην πληθυσμιακή, τη στρατιωτική και την ισλαμοεθνικιστική τους διάσταση και ιδεολογία. Στηρίζονται όμως και στη βαθιά μελέτη και σχεδιασμένη τους εξωτερική πολιτική. Δεν βιάζεται, δεν προβαίνει σε σπασμωδικά βήματα. Έχει ξεκαθαρισμένους στόχους και μελετημένες μεθοδεύσεις για κατάκτησή τους.
Η Τουρκία του Ερντογάν πέτυχε τα τελευταία χρόνια να καταρρίψει ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος και σε λίγες μέρες ο Πούτιν να τον εναγκαλίζεται! Σε άλλους καιρούς θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναρξη πολέμου μια τέτοια ιστορία. Αυτή η ίδια Τουρκία, σε συνεργασία με τις δύο εχθρικές δυνάμεις (Ρωσίας και Ιράν) των Ηνωμένων Πολιτειών, συνήργησαν και συνεργάσθηκαν στη Συρία.
Και περίπου εξουδετέρωσαν την τοπική αμερικανική πολιτική. Μια πολιτική που άρχισε με την απόφαση της πτώσης του Σύρου Προέδρου Άσαντ, με όργανο υλοποίησής της την Τουρκία. Τελικά Ρωσία και Τουρκία, αντί να διώξουν τον Άσαντ, έδιωξαν τους Αμερικανούς ως σοβαρούς και αποτελεσματικούς παίκτες στη Συρία…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Κώστα Ν. Χατζηκωστή εδώ.