Όσο κι αν ψάξει κάποιος, δεν θα βρει άνθρωπο να έχει πει κακή κουβέντα για τον Στάθη. Το χαμογελαστό παιδί, με τρομερό φιλότιμο και αστείρευτη ενέργεια… Κράμα χρυσού ανθρώπου από Κέρκυρα και πλατινένιας Πόντιας μητέρας.
Ο θείος Σταμάτης και η θεία Νίκη έφεραν στον κόσμο δυο υπέροχους γιους, τους οποίους ανέθρεψαν άριστα και τους γαλούχησαν με στοιχεία αγάπης, σεβασμού, φιλότιμου και εργατικότητας.
Ο Στάθης, συνδυάζοντας την κερκυραϊκή τρέλα αλλά και την ποντιακή, είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να γίνεται αγαπητός από την πρώτη στιγμή. Τρομερά δεμένος με την οικογένεια αλλά και τους φίλους, ήταν σημείο αναφοράς για την οικογένειά μας, το σόι μας. Μοίραζε απλόχερα χαμόγελο, αγάπη, καθώς και βοήθεια σε πάρα πολύ κόσμο. Αν ξέρατε πόσο ευαίσθητος ήταν, σαν μικρό παιδί…
Το πάθος του για τις μηχανές ήταν κάτι που ξεχώριζε, και τα μικρότερα ξαδέρφια τρέχαμε πίσω του με θαυμασμό. Προστατευτικός έως υπερπροστατευτικός. Όταν του είπα ότι θα αγοράσω μηχανή, μου είπε «μην παρεις ρε ξα, μην κοιτάς εμένα, άσε με εμένα».
Το μεγαλύτερο πάθος του όμως ήταν οι δίδυμες ανιψιές, από τον αδερφό του Γιάννη και τη σύζυγό του Μαρία. Μακάρι να αγαπάνε στο μισό όλοι οι γονείς τα παιδιά τους όσο ο Στάθης τις ανιψιές του.
Όμως η ζωή έπαιξε πολύ άσχημο παιχνίδι. Τεράστιο κενό, αδιανόητη απώλεια και δεν νομίζω να συνέλθουμε ποτέ.
Σας ευχαριστώ ασήν καρδία μ’ για την αγάπη που δώσατε στον Στάθη, να μην τον ξεχάσετε ποτέ και να τον μνημονεύετε.
Ο Θεός να δώσει δύναμη στην οικογένεια, θα σε έχουμε πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας ξα.
Έγινες σίγουρα ένας άγγελος εκεί ψηλά.
Σ’ αγαπάμε πολύ και μας λείπεις…
Σταύρος Συφιλτζόγλου
