Πολυετής έρευνα υπό τον αρχαιολόγο Γιόζεφ Μάραν του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και τον γεωφυσικό Κλάους-Γκίντερ Χίντσεν έρχεται να ανατρέψει μία από τις βασικές υποθέσεις για την κατάρρευση του μυκηναϊκού πολιτισμού. Για δεκαετίες οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι περίπου το 1200 π.Χ. οι μεγάλοι σεισμοί κατέστρεψαν τα μεγάλα ανάκτορα της Πελοποννήσου, ωστόσο η νέα μελέτη υπογραμμίζει ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι σωστή.
Ο Γιόζεφ Μάραν και ο Κλάους-Γκίντερ Χίντσεν μαζί με την ομάδα τους κάνουν έρευνες από το 2012 στην Τίρυνθα και τη Μιδέα.
Οι δύο Γερμανοί επιστήμονες, σύμφωνα με τη Welt, αναφέρουν ότι αν και κάποια ευρήματα στις δύο πόλεις μπορούν να εξηγηθούν από τη σεισμική επιβάρυνση, εντούτοις οι περισσότερες ζημιές που παρατηρούνται μπορούν να εξηγηθούν από άλλες, μη σεισμικές αιτίες. «Σε κάποιες περιπτώσεις οι δομικές ζημιές είναι ξεκάθαρο ότι δεν προκλήθηκαν από σεισμούς», υπογραμμίζουν.
Η επιστημονική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι απίθανο ένας σεισμός να συνέβαλε στο τέλος της μυκηναϊκής περιόδου· αντίθετα, η καταστροφή των καλά οχυρωμένων πόλεων ίσως οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα, σε κάποια εξωτερική εισβολή ή σε εσωτερική εξέγερση. Περίπου το 1200 π.Χ. γνωρίζουμε ότι υπήρξε μεγάλη έλλειψη σε μπρούτζο, ένα βασικό υλικό της εποχής, και παράλληλα λιμός έπληξε τον πληθυσμό.
Αυτό που τονίζεται είναι ότι οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά ενδέχεται να βύθισαν τον μυκηναϊκό πολιτισμό σε κρίση, οι πόλεμοι να κατέστησαν αδύνατο το εμπόριο και ο λιμός να προκάλεσε εξεγέρσεις και κύματα μετανάστευσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας των δύο επιστημόνων δημοσιεύτηκαν στο Bulletin of the Seismological Society of America.