Ο Ναός της Αναστάσεως της Ιερουσαλήμ βρίσκεται στο σημείο που οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν τον τάφο του Ιησού; Αυτό είναι ένα από τα ερωτήματα που απασχολούσε χρόνια την επιστημονική κοινότητα, ερώτημα το οποίο πλέον έχει απάντηση. Όπως αποκαλύπτει αποκλειστικά το National Geographic, επικαλούμενο την καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Τόνια Μοροπούλου, η χρονολόγηση έδειξε ότι τα πετρώματα του μνημείου χρονολογούνται το 345 μ.Χ., δηλαδή λίγο αργότερα από το 326 μ.Χ. οπότε και οι Ρωμαίοι εντόπισαν το ακριβές σημείο ταφής του Ιησού και έχτισαν το ναό.
Η επιστημονική ομάδα του ΕΜΠ ήταν υπεύθυνη για την αναστήλωση του Πανάγιου Τάφου.
Μεγάλη έκπληξη για τους Έλληνες επιστήμονες ήταν η ανακάλυψη ενός σπασμένου μαρμάρου με έναν σταυρό πάνω του, το οποίο βρισκόταν ακριβώς πάνω από το ταφικό κρεβάτι. Αυτή η μαρμάρινη πλάκα ήταν το σημείο διαφωνίας μεταξύ των επιστημόνων: Προέρχεται από την περίοδο των Σταυροφοριών ή είναι πιο παλιός; Η έρευνα του ΕΜΠ απέδειξε κάτι που κανείς μέχρι σήμερα δεν τολμούσε να ισχυριστεί, ότι, δηλαδή, αυτή η μαρμάρινη πλάκα τοποθετήθηκε εκεί τη Ρωμαϊκή εποχή, υπό τις εντολές του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε στείλει εκπροσώπους του να εντοπίσουν τον τάφο του Ιησού. Από τα στοιχεία που συνέλεξε η ομάδα της Τόνιας Μοροπούλου προκύπτει ότι εκείνοι οι απεσταλμένοι εντόπισαν όντως έναν ρωμαϊκό ναό, τον οποίο και κατέγραψαν, και κάτω από αυτόν βρήκαν έναν τάφο μέσα σε ασβεστολιθική σπηλιά. Ο Ναός της Αναστάσεως χτίστηκε ακριβώς σε αυτό το σημείο, γύρω από τον πρώτο ναό. Συνεπώς επιβεβαιώνεται ότι το συγκεκριμένο σημείο που θεωρείται σήμερα ο τάφος του Ιησού είναι το ίδιο με αυτό που είχε θεωρηθεί ο τάφος του πριν από 17 αιώνες.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, το σώμα του Ιησού τοποθετήθηκε πάνω σε μια πλάκα από ασβεστόλιθο, το λεγόμενο «ταφικό κρεβάτι», δίπλα σε μια σπηλιά.
Περισσότερα στοιχεία για την κατασκευή της ρωμαϊκής περιόδου αλλά και την αποκατάσταση του ναού τον 16ο αιώνα έδωσαν τα δείγματα κονιάματος που ελήφθησαν από υπολείμματα του νότιου τοίχου της σπηλιάς, που χρονολογούνται από το 335 έως το 1570. Το κονίαμα που ελήφθη από την είσοδο του τάφου χρονολογείται τον 11ο αιώνα, και είναι σύμφωνο με την ανακατασκευή του Αγίου Κουβουκλίου μετά την καταστροφή του το 1007. Το Κουβούκλιο είναι μια μικρή δομή που περικλείει το ταφικό κρεβάτι του Ιησού, ανακατασκευάστηκε τελευταία φορά το 1808-1810, αφού είχε καταστραφεί από πυρκαγιά.
«Είναι ενδιαφέρον το πώς αυτά τα κονιάματα όχι μόνο παρέχουν στοιχεία για τον αρχαιότερο ιερό στο χώρο, αλλά επιβεβαιώνουν και την ιστορική ακολουθία κατασκευής του Αγίου Κουβουκλίου», κατέληξε η Τόνια Μοροπούλου.