Η αγορά ως τόπος σύναξης πολιτών και χώρος σύγκρουσης ιδεών, ως ιδεολογικό εκκολαπτήριο και πολιτικό αλληλοδιδακτήριο, εμφανίζεται δυναμικά ήδη από τα πρώτα χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Αλλά και νωρίτερα ακόμη, στην εποχή του Ομήρου, γίνεται λόγος περί «Βουληφόρου αγοράς» (Οδ. I 112). Για μια αγορά με δική της άποψη και βούληση. Με το πέρασμα όμως του χρόνου, η «Βουληφόρος αγορά» από χώρος διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (δήμου φάτις ή φήμις), από κονίστρα ιδεολόγων και ιδεομάχων, από πεδίο αγόρευσης αγορητών, σοφών ή σοφιστών και τόπο σύναξης πολιτών, έχει μετεξελιχθεί σε εμπορικό και καταναλωτικό χώρο, αυθιγενών κι αλλογενών ειδών.
Η πρώτη παγκοσμιοποιημένη αγορά κάνει δειλά την εμφάνισή της μαζί με την ανακάλυψη των θαλάσσιων οδών. Από την εποχή που τα ομοειδή ή αλλοειδή προϊόντα ανταγωνίζονταν στις αγορές του τότε γνωστού κόσμου.
Από τότε που οι πλούσιες αγορές της γης δημιούργησαν τις μεγάλες παραθαλάσσιες πόλεις και ο κινητός πλούτος συναγωνίσθηκε τον έγγειο, δημιουργώντας μια νέα καινούρια τάξη, δίπλα στην αριστοκρατία της γης και του αίματος (Γκούσταβ Γκλοτς, Η ελληνική Πόλις).
Στην εποχή μας, εποχή των δημοκόπων και των δημοβόρων, των δεικτών και των αριθμών, όπου τα ζητήματα του εφήμερου συμφέροντος των λίγων ισχυρών, κυριαρχούν στα αιτήματα του παρόντος και του μέλλοντος των πολλών ανίσχυρων, ο άνθρωπος από μοναδική κι αναλλοίωτη αξία, έγινε αριθμητή και αναλώσιμη. Ένας ακόμη αριθμός στην υπηρεσία της στατιστικής.
Η εξευρωπαϊσμένη κοινωνία του καιρού μας, παγιδευμένη μέσα στην προκρούστεια κλίνη του εκδυτικισμένου ορθολογισμού, ασπόνδυλη και ασύμμετρη, «αντικατέστησε» το «ουδέν ενικότερον και καθολικότερον ελεύθερου προσώπου» με τον σύγχρονο τύπο του μαζάνθρωπου. Ο αριστοτέλειος άνθρωπος από «ζώον» πολιτικόν, κοινωνικόν και φιλικόν έχει αλλοτριωθεί σε «ζώον» οικονομικόν και άφιλον.
Κάτω από τις ερπύστριες των νόμων της αγοράς κονιορτοποιούνται οι ανθρωπιστικές αξίες και θεωρίες. Ο κοινωνικός ιστός συνθλίβεται. Μοναδική αξία το χρήμα.
Ναός απασών των αξιών το χρηματιστήριο, όπου με κινήσεις δευτερολέπτων τα λεφτά βγάζουν φτερά και πετούν γι’ αλλού. Η διεθνοποίηση της αγοράς απειλεί την επιβίωση της εθνικής μας φτωχογειτονιάς. Όλο και λιγότερες χώρες, όλο και λιγότεροι σε κάθε χώρα, διαφυλάττουν τα συμφέροντα μιας παγκόσμιας διακυβερνητικής νομενκλατούρας, σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι (Παλιές και νέες τάξεις πραγμάτων).
Η εμποροκρατία νίκησε τη δημοκρατία. Η πολιτική εξουσία έγινε υπεξούσια στην οικονομική, ενώ ο συρρικνωμένος ρόλος του πολιτικού περιορίζεται στο ρόλο του δημοσιοσχεσίτη, του κορδελοκόφτη και του στεφανοκαταθέτη.
Στο όνομα του ορθολογικού εξαγνισμού καλλιεργείται η σύγχρονη θεωρία των δεικτών και των αριθμών, που μεταβάλλει την αληθοφάνεια σε αλήθεια και την ασοφία σε σοφία, κόντρα στη ρήση του σοφού: «Κρατίστην είναι δημοκρατίαν την μήτε πλουσίους άγαν μήτε πένητας έχουσαν» (Θαλής). Δηλαδή άριστη είναι η δημοκρατία η οποία δεν έχει ούτε υπερβολικά πλούσιους, ούτε υπερβολικά φτωχούς πολίτες.
Η Ελλάδα διανύει τη χειρότερη οικονομική και κοινωνική κρίση. Το μεταναστευτικό και το προσφυγικό θέμα που προστέθηκαν τον τελευταίο καιρό, είναι μια ακόμα χαίνουσα πληγή που πρέπει να λυθεί, για να μην μετατραπούμε από κράτος σε κέντρο διερχομένων.
Η πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες έφερε απρόσμενες εξελίξεις. Η ανασφάλεια για δουλειά τεντώνει την ψυχολογία του πολίτη. Ο πολιτικός κόσμος κατάντησε ένας απαξιωμένος κόσμος και από τους ίδιους τους πολιτικούς, αφού κανένα κόμμα δεν βρίσκει κάτι το σωστό στο άλλο! Τα κόμματα δεν ομονοούν πουθενά, γιατί απλά βάζουν σε δεύτερη μοίρα την Ελλάδα.
Οι άνθρωποι που λένε ότι θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία προς το καλύτερο, πρέπει να μάθουν να συζητούν και να δρουν μαζί, στη βάση ενός κοινά αποδεκτού προγράμματος. Αλλιώς δεν πείθουν, όσο και να ισχυρίζονται ότι η ενασχόλησή τους με την πολιτική στόχο της έχει το όφελος της κοινωνίας.
Η έρημος είναι μέσα μας. Γι’ αυτό και ζητούνται οάσεις ελπίδας για πολιτική συναίνεση. «Η κοινωνική σταθερότητα στηρίζεται στην ευημερία του λαού» λέει ο Τόμας Μουρ.