Τρεις Τούρκοι ακαδημαϊκοί που υπέγραψαν, τον Ιανουάριο του 2016, το κείμενο «Ακαδημαϊκοί για την Ειρήνη» και απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους με ένα από τα πολλά διατάγματα του Ερντογάν, τα οποία ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα και την κήρυξη έκτακτης ανάγκης στη χώρα, συνεταιρίστηκαν και άνοιξαν ένα καφενείο-βιβλιοθήκη στη Μερσίνα, στη νότια επαρχία της Τουρκίας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας hurriyetdailynews.com, η καθηγήτρια Ayşe Gül Yılgör, ο αναπληρωτής καθηγητής Ulaş Bayraktar, ο καθηγητής Galip Deniz Atınay, καθώς και η Nalan Turgutlu Bilgin, πραγματοποίησαν τα εγκαίνια του «Kültürhane» («σπίτι του πολιτισμού») την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017. «Ακόμη και αν οι πόρτες του πανεπιστημίου κλείνουν για μας, εμείς θα συνεχίσουμε το πολιτιστικό, ακαδημαϊκό και επιστημονικό έργο μας. Τώρα, τα πανεπιστήμια “επεκτείνονται” στις πόλεις και το “Kültürhane” είναι μία από αυτές τις στάσεις,» είπε η Yılgör, η οποία απολύθηκε από το Mersin University’s School of Economics and Management Sciences.
Οι ιδρυτές του «Kültürhane» βοηθούν τους σπουδαστές να εργάζονται πάνω στις διατριβές τους, και να σχεδιάζουν τις δραστηριότητές τους, οργανώνοντας ημερίδες και επιστημονικά πάνελ στο ιδιόμορφο αυτό καφέ.
(Φωτ.: hurriyetdailynews.com)
«Όταν παίρνω παραγγελίες, οι επισκέπτες μπορεί να νιώθουν έκπληξη, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι εδώ παράγουμε ένα έργο όλοι μαζί,» πρόσθεσε η Yılgör. Εξήγησε ακόμη ότι πολλοί από τους συναδέλφους της, που συνυπέγραψαν το κείμενο «Ακαδημαϊκοί για την Ειρήνη», έχασαν τις δουλειές τους. «Όσοι είχαν ιδιαίτερα καλά προσόντα και κατάφεραν να βρουν θέσεις ή υποτροφίες στο εξωτερικό, έφυγαν από την Τουρκία και άφησαν τις προσωπικές τους βιβλιοθήκες σε μας. Έτσι έχουμε συλλέξει χιλιάδες βιβλία», είπε η Yılgör, η οποία έχει αποκτήσει φήμη για την εξαιρετική λεμονάδα που ετοιμάζει στους πελάτες του μαγαζιού. Πολλοί μάλιστα έχουν βαφτίσει το δροσιστικό ποτό ως «λεμονάδα του καθηγητή».
Ο Bayraktar, ο οποίος ανήκε επίσης στο ακαδημαϊκό προσωπικό του Πανεπιστημίου της Μερσίνας, περιγράφει το καφέ ως ένα χώρο όπου αναδεικνύεται πραγματικά ο όρος της συλλογικής προσπάθειας. «Όποιος και αν είναι εκεί, κάνει ό,τι πρέπει να γίνει στο μαγαζί, είτε πρόκειται για πλύσιμο πιάτων ή λήψη παραγγελιών. Δεν υπάρχουν εδώ εγωιστικές συμπεριφορές», συμπλήρωσε.