Η Γλύφα στο νομό Ηλείας είναι ένα χωριό που δημιουργήθηκε προκειμένου να στεγάσει Μικρασιάτες πρόσφυγες που δεν κατάφεραν να ριζώσουν σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Μία από τις οικογένειες που κατέφτασαν εκεί από το Ληξούρι ήταν και αυτή του Νίκου Δεμερτζή. Με καταγωγή από το Νεοχώρι Χηλής, το οποίο ανήκει στην περιφέρεια Κωνσταντινούπολης, ήταν μία από τις πρώτες που εγκαταστάθηκε στη Γλύφα το 1925, και για ένα διάστημα αναγκάστηκε να μείνει σε σκηνές.
Μαζί με τους γονείς και ο γεννημένος το 1920 Σταύρος. Ήταν ένας από τους τελευταίους επιζώντες της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο οποίος είχε δει το φως της ζωής στο Νεοχώρι.
Ο Σπύρος Δεμερτζής, που το 2000 βραβεύτηκε από τον τότε Δήμο Βαρθολομιού μαζί με άλλους Μικρασιάτες πρώτης γενιάς, έφυγε από τη ζωή την Τρίτη και κηδεύτηκε μία μέρα μετά στη Γλύφα.
Η αδερφή του Αθηνά Δεμερτζή σε μαρτυρία που περιλαμβάνεται στο βιβλίο Ο λόγος της Γλύφας περιγράφει: «Οι γονείς μου ήταν από το Νιοχώρι Χηλής, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη ακριβώς, στη στενή θάλασσα. Τους γονείς μου τους είχαν κάνει τρεις φορές εξορία. Τους κάψαν το χωριό από άκρη σε άκρη, τρεις φορές. Την τελευταία φορά μείναν στην Κωνσταντινούπολη μέσα, για κάνα δυο χρόνια, σαν εξόριστοι δηλαδή. Από το 1912 έως το 1922 γινόταν αυτό.
»Από την Πόλη φύγανε το 1922 και βγήκαν στην Κεφαλλονιά με καράβι. Εμπήκανε, μου έλεγε η μάνα μου, στις 21 Νοεμβρίου, της Παναγιάς της Αποσπορίτισσας και βγήκαν του Αγίου Σπυριδώνου ανήμερα».