Tα τελευταία εκατό χρόνια παρατηρείται μια συνεχής συρρίκνωση των ελληνικών και άλλων χριστιανικών πληθυσμών από τις περιοχές της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Η ολοκληρωτική φιλοδοξία του Κεμάλ να αφανίσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς υλοποιήθηκε με την σιωπηρή ανοχή των συμμάχων, αφού ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός και τα οικονομικά συμφέροντα των συμμάχων επέβαλλαν τη διατήρηση της Τουρκίας στο Δυτικό μπλοκ.
Το διχαστικό κλίμα της περιόδου 1915-1922, αλλά και οι εθνικές αστοχίες της περιόδου 1967-1974, ενθάρρυναν και ενέτειναν την τουρκική επιθετικότητα σε βάρος του ελληνισμού.
Η επιθετική επίσης ρητορεία της Τουρκίας, η οποία αντλούσε δύναμη και από τη διπλοπροσωπία της συμμαχίας, ήταν αδιάκοπη και συχνά αποτελεσματική, αφού δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις, εξαιτίας και του ελληνικού κατευναστικού ενδοτισμού, επιβραβεύτηκε – όπως συνέβη για παράδειγμα με την αναποφασιστικότητα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ, ή να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Το Κυπριακό, 43 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974 και την κατοχή του 37,5 % του εδάφους της Κύπρου, αποτελεί ένα διεθνές ζήτημα παραβίασης του Χάρτη των ΗΕ (1945).
(Φωτ.: Πόπη Παπαγεωργίου)
Η διεθνής κοινότητα, μέσω μιας σειράς Αποφάσεων και Ψηφισμάτων σε διεθνή fora, έχει κατ’ επανάληψη καταδικάσει την εισβολή, απαιτώντας την απόσυρση των δυνάμεων κατοχής. Από το 1974 ο ελληνισμός περιμένει την επίλυση του Κυπριακού, και μολονότι οι διεθνείς συγκυρίες σήμερα είναι ευνοϊκότερες από κάθε άλλη φορά, η Τουρκία δεν φέρεται διατεθειμένη να κάνει καμία υποχώρηση ώστε να διευκολύνει την προσπάθεια εξεύρεσης βιώσιμης και λειτουργικής λύσης. Προσώρας οποιαδήποτε «λύση» φαίνεται αδύνατη, καθώς συνοδεύεται από πολλά και αντικρουόμενα ερωτηματικά:
- Ο Ερντογάν έχει ανοικτά πολλά μέτωπα, με κυριότερα το Κουρδικό και το Συριακό, και μια επιπλέον αποτυχία του θα σημάνει το πολιτικό του τέλος (τουλάχιστον).
- Η προτεινόμενη εναλλακτική προεδρία, εκτός του γεγονότος ότι θα υποθάλπει το δημοκρατικό δικαίωμα της πλειοψηφίας (80 % Ελληνοκύπριοι, 20 % Τουρκοκύπριοι) να αποφασίζει, θα επιφέρει και την έκλυση δυνάμεων εκτός της ΕΕ (Τουρκία, Ρωσία) στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.
- Η επιμονή της Τουρκίας να εξακολουθεί να αποτελεί εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου είναι ασυμβίβαστη με τις αρχές της αυτοδιάθεσης των λαών. Δεν είναι δυνατόν ένα κράτος της ΕΕ, να έχει εγγυητή-προστάτη, και μάλιστα εκτός ΕΕ.
- Η παρουσία τουρκικών στρατευμάτων (40.000) και η παράνομη κατοχή εδάφους μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ αντίκειται στις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και του Διεθνούς Δικαίου. Η Κύπρος γειτνιάζει με την διακεκαυμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής και απαιτείται η ύπαρξη άμυνας, στην οποία όμως δεν μπορεί να έχουν θέση τα τουρκικού ενδιαφέροντος στρατεύματα.
• Οι Ελληνοκύπριοι δεν είναι διατεθειμένοι να συνηγορήσουν σε μια μη βιώσιμη λύση, διακινδυνεύοντας την ευημερία και την κρατική τους υπόσταση.
- Η ασφάλεια των ενεργειακών διόδων και αποθεμάτων, δεν επιτρέπει τη δυνατότητα οικονομικής χρήσης της κυπριακής ακτογραμμής από τη σημερινή Τουρκία.
- Ο ισλαμιστικός κίνδυνος και η στροφή του Ερντογάν προς την Ρωσία, υπαγορεύουν στη Δύση τη χρήση κάθε ήπιου (επί του παρόντος) μέσου για την ανατροπή του.
(Φωτ.: EPA / Petr Kratochvil)
Οποιαδήποτε μη λειτουργική λύση κερδηθεί από την Τουρκία, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου τόσο για το Αιγαίο όσο και για τη Θράκη. Οι ισλαμοεθνικιστές της Άγκυρας βρίσκονται σε ευθεία γραμμή, στα εξωτερικά τους ζητήματα, με τους προκατόχους τους κεμαλιστές.
Συνεπώς ο κίνδυνος για τον ελληνισμό δεν είναι το Κυπριακό, αλλά η Τουρκία.
Οι συσχετισμοί στο διεθνές περιβάλλον, όπως προαναφέραμε, είναι ευνοϊκοί για τα συμφέροντα του ελληνισμού. Ευνοϊκοί διεθνείς συσχετισμοί υπέρ της Ελλάδας είχαν διαμορφωθεί και στις αρχές του 1919, οι οποίοι όμως στην πορεία αντιστράφηκαν όταν η Τουρκία δήλωσε πρόθυμη να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των μεγάλων Δυτικών δυνάμεων, αφού νωρίτερα συντηρήθηκε από την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης. Οι εξελίξεις του 1919-922 στη διεθνή σκηνή, (και) σε συνδυασμό με την εθνική διχόνοια, υπήρξαν οι κύριες αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Για το λόγο αυτόν επιβάλλεται η πατριωτική εγρήγορση από το σύνολο του ελληνισμού, και η επαναφορά του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου.
Γιώργος Μουρουζίδης
Ανώτατος αξιωματικός ε.α.
