Ας ξεκινήσουμε από μερικές παραδοχές:
- Ο λεγόμενος οργανωμένος ποντιακός ελληνισμός ίσως σήμερα παρά ποτέ άλλοτε, βρίσκεται σε οργανωτική υποβάθμιση.
- Πολυδιάσπαση, ομοσπονδιακή και πολυομοσπονδιακή διαστρωμάτωση, «παγκόσμια;» όργανα, κι όλα τα παραπάνω με έντονα τα σημάδια των ομαδοποιήσεων, των προσωπικών συγκρούσεων και του διαγωνισμού των καρεκλών.
- Θυμίζει σήμερα όσο παρά ποτέ ο λεγόμενος οργανωμένος ποντιακός χώρος την εποχή της δεκαετίας του ’70-’80, όπου μπορούσες να συναντήσεις στην Αριστερά ό,τι μπορούσες να φανταστείς – κόμματα, υποκόμματα, φράξιες, σέχτες, ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού, ΚΚΕ μ-λ, μ-λ ΚΚΕ, Μαοϊστές, Τροτσκιστές, Λενινιστές και ων ουκ έστιν αριθμός (η σύγκριση γίνεται μόνο σε ό,τι αφορά το οργανωτικό πεδίο και την πολυδιάσπαση και δεν έχει καμιά ιδεολογική βάση ή χαρακτήρα).
Σήμερα στο χώρο μας –επιμένω, τον λεγόμενο οργανωμένο–, (κατά σειράν αρχαιότητας) συναντά κανείς την ΠΟΠΣ, την ΠΟΕ ως ομοσπονδίες, διάφορες άλλες μικρές ή μεγάλες ομοσπονδίες παλιννοστούντων οι οποίες όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και εσωτερικά σπαράσσονται από αντιδικίες, μίση και πάθη. Ευτυχώς και παραδόξως διαβάζοντας κανείς τα καταστατικά τους, και εννοώ τους σκοπούς, δεν μπορεί να ανεύρει διαφορές. Όλοι κι όλες για έναν σκοπό έχουν συσταθεί και γι’ αυτό υποτίθεται ότι αγωνίζονται.
Δεν μπορεί κανείς να μην κάνει τον αυτόματο παραλληλισμό μιας πορείας της ΓΣΕΕ, την Πρωτομαγιά π.χ., όπου σ’ αυτήν τη δήθεν μεγάλη πρωτομαγιάτικη διαδήλωση συναντά κανείς τα μπλόκα της ΓΣΕΕ του ΔΣ, του ΚΚΕ, του Συνασπισμού ή του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΜΕ, του ΕΛΑ, του ΦΕΥΓΑ κτλ. κτλ. κτλ., όπως δηλαδή και τη 19η Μαΐου, την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, να συναντά κανείς τις διαφορετικές συγκεντρώσεις, πορείες και εκδηλώσεις της ΠΟΠΣ, της, ΠΟΕ, των παλιννοστούντων, του Δήμου, της Περιφέρειας κτλ. κτλ. κτλ.
Και όλοι αυτοί, παρακαλώ, ομιλούν και ομιλούμε περί της ενότητας.
Ο κόσμος βαριεστημένος, θυμωμένος, πικραμένος απ’ όλα αυτά, μόλις και μετά βίας μερικές χιλιάδες αθροιστικά σε όλες τις εκδηλώσεις-συγκεντρώσεις, από ένα σύνολο του μισού εκατομμυρίου Ποντίων τουλάχιστον στην περιφέρειά μας.
Οι Πόντιοι επιστήμονες –ευτυχώς οι περισσότεροι έξω απ’ όλα αυτά–, προσπαθούν να ισορροπήσουν και να παράγουν έργο επιστημονικό συνεχώς σ’ ένα σκοινί τεντωμένο, που καθορίζεται από τη λογική των οργανωμένων ότι όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.
Επ’ εσχάτων εμφανίστηκαν και οι Πόντιοι μεγαλοεπιχειρηματίες. Γεγονός είναι ότι δεν είναι τυχαίοι άνθρωποι, δεν είναι στην κορυφή των Ελλήνων επιχειρηματιών και του πλούτου τυχαία. Είναι ικανοί, ικανότατοι, επιδεικνύοντας μάλιστα ζήλο σε ό,τι αφορά την έλευση επιτέλους της πολυπόθητης ενότητας που όλοι επιζητούμε, αλλά κανείς δεν δείχνει πραγματικά να την θέλει. Κανείς απ’ αυτούς όμως μέχρι σήμερα δεν μας μίλησε με ανοιχτά χαρτιά για τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του.
Και δεν θα είχα αντίρρηση, πατριώτες, κάποιος ή κάποιοι απ’ αυ τούς είτε έχοντες πακτωλό από ευρώ, δολάρια ή ρούβλια, να ηγηθούν και να τεθούν στην κορυφή της ιεραρχίας του λεγόμενου οργανωμένου (ανοργάνωτα κατασπαρασσόμενου) ποντιακού χώρου.
Ούτε φυσικά κανείς Πόντιος, οργανωμένος ή ανοργάνωτος, από το πιο μικρό έως το μεγαλύτερο σωματείο, ομοσπονδία κτλ. κτλ., θα σκεφτόταν να παραδώσει πορεία και ιστορία 50-60 ετών όλον αυτόν το χώρο σε μια νέα νομενκλατούρα, που στο όνομά τους και με τη δύναμη των χρημάτων τους θα ηγείται και θα αποφασίζει για τα ποντιακά θέματα και ζητήματα, χωρίς να μας έχουν πείσει ότι το ενδιαφέρον τους για το χώρο –και όχι μόνο τον οργανωμένο– πηγάζει από αγνά αισθήματα και όχι από δεύτερες σκέψεις ελέγχου ενός τέτοιου δυναμικού για σκοπούς αλλότριους.
Δηλαδή επιχειρηματική στήριξη, πολιτικές βλέψεις και επιδιώξεις, δημιουργία κόμματος ή κομμάτων ή δημιουργίας ομάδων πολιτικών πιέσεων μέσα στα κόμματα, σκοποί καθόλου ευγενείς, διότι ως γνωστόν η θέση του ηγέτη ενός ενωμένου ποντιακού χώρου και μάλιστα βαθύπλουτων ή βαθύπλουτου, δημιουργεί ένα είδος ασπίδας, ένα είδος ιδιοτύπου ασύλου για τις εν γένει επιχειρηματικές ή πολιτικές τους δράσεις και φιλοδοξίες.
Πατριώτες Πόντιοι,
Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά ούτε και καταλαμβάνονται δι’ εξόδων συνεπικουρουμένων με ξόδεμα δολαρίων, ευρώ ή ρουβλιών. Με πολύ κόπο, αγάπη και θυσίες κατακτώνται· δεν παραχωρούνται ούτε παραδίδονται, δεν είναι τσιφλίκια κανενός, και εν ταυτώ δεν υπάρχουν ούτε τσιφλικάδες ούτε δουλοπάροικοι.
Ο Θεός μαζί μας.
Με εκτίμηση,
Χαράλαμπος Αποστολίδης
