Παρουσία πλήθους κόσμου έγινε την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου στις 13:30 (τοπική ώρα) η κηδεία του Στάθη Τσιταρίδη στην εκκλησία της Υπαπαντής (ανήμερα της εορτής της μάλιστα), στο Κόμπεργκ της Αυστραλίας. Στον Τσιταρίδη είπαν το τελευταίο αντίο οικογένεια και φίλοι την ημέρα που έκλειναν τρία χρόνια από το θάνατο του Γιώργου Αμαραντίδη, του καλλιτέχνη που ο αείμνηστος τραγουδιστής της ομογένειας αγαπούσε και εκτιμούσε πολύ.
Κώστας Αντωνιάδης, πρόεδρος Συντονιστικής Επιτροπής Ποντιακών Σωματείων Μελβούρνης-Βικτώριας για τις Εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας: Ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο κόσμο σε κηδεία αν και η ημέρα ήταν εργάσιμη.
Με εξαίρεση την Ποντιακή Εστία που είχε πολύ πικράνει τον εκλιπόντα και η οικογένειά του ζήτησε να μην παραστεί εκπρόσωπός της, αντιπροσωπείες παρέστησαν από όλους τους ποντιακούς συλλόγους της Αυστραλίας, ενώ στέφανα έστειλαν Πόντιοι ακόμα και από το μακρινό Σίδνεϊ.
Ήταν εκεί η Συντονιστική Επιτροπή Ποντιακών Σωματείων Μελβούρνης-Βικτώριας για τις Εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας διά του προέδρου της Κώστα Αντωνιάδη, ο Σύλλογος Ποντίων «Παναγία Σουμελά», η Ποντιακή Κοινότητα Μελβούρνης & Βικτώριας, ο Ποντιακός Σύλλογος Μελβούρνης «Ο Εύξεινος Πόντος» και o Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Βικτώριας «Ακρίτες του Πόντου».
Για τον αείμνηστο μίλησε ο π. Νικόλαος, με καταγωγή από τα Αλωνάκια Κοζάνης, που γνώριζε τον Στ. Τσιταρίδη παιδιόθεν.
«Όλοι συμφωνούμε», μας γράφει ο Κ. Αντωνιάδης, «ότι ο εκλιπών άφησε τεράστια παρακαταθήκη. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του πρώτου ποντιακού οργανισμού στην Μελβούρνη, τραγουδιστής και φανατικός οπαδός της ποντιακής παράδοσης. Είχε το τραγούδι στα χείλη έτοιμο αρκεί να άκουγε τη λύρα, μου λέει ο Χρήστος Παρχαρίδης (θείος του Αλέξη Παρχαρίδη) που ήταν και κουμπάροι.
»Αγωνίστηκε για τα ποντιακά μέχρι το τέλος της ζωής του παρότι πικράθηκε πολύ από την συμπεριφορά πρώην συνεργατών του.
»Αγκάλιασε τους νέους και τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν να ασχολούνται με την ποντιακή παράδοση».
