Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν από χρόνια και μιλήσαμε για τον Πόντο, την Ιστορία, την Καλαμαριά, την Ταμάμα, την Τολίκα, τον Θόδωρον, και για πολλά άλλα. Μιλούσε και έπραττε έχοντας οδηγό τη κληρονομιά του Πόντου, των προγόνων του, της οικογένειάς του – και ειδικότερα της σημαντικής προσωπικότητας του πατέρα του. Έγραφε λες και ήταν μπροστά στα γεγονότα, λες ήταν μέρος της ιστορίας. Η Ταμάμα και εκατοντάδες άλλοι, και άλλες στιγμές, αυτόν «βρήκαν» για να τις καταγράψει, γιατί η ιστορία γνώριζε σε ποιον να απευθυνθεί.
Γιώργο, νιώθω υπερήφανος που συνεργάστηκα μαζί σου, που συνδεθήκαμε με δεσμούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης, αλήθειας και συνοδοιπορίας, που βαδίσαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, που μου μίλησες για τις χαρές και τις λύπες σου, για τις σκέψεις σου, για την πορεία του Ποντιακού ζητήματος.
Αναφέρω, μεταξύ των πολλών, δύο κοινές προσπάθειές μας για την υπόθεση ανάδειξης της Γενοκτονίας: Η πρώτη ήταν στη Ρωσία, όταν βρεθήκαμε ανάμεσα στους αδελφούς μας, σε μια μεγάλη εκδήλωση. Εκεί η υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας έγινε γνωστή και αποτέλεσε απαρχή και συνέχεια πολλών και σημαντικών…
Η δεύτερη ήταν στη Γερμανία, στη Στουτγάρδη, όταν μιλήσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Στην εκδήλωση που οργάνωσε η Ποντιακή Εστία Στουτγάρδης και ο κοινός και εξαιρετικός φίλος μας Δημήτρης Οξυζίδης, μιλήσαμε, μαζί με τη Τέσα Χόφμαν, στη γερμανική, την τουρκική, την αγγλική και την ελληνική γλώσσα, αλλά και στην ποντιακή διάλεκτο. Από εκείνη την εκδήλωση προέκυψαν μια σειρά από πολλές και σπουδαίες πρωτοβουλίες, για την ιερή και μεγάλη υπόθεση της Γενοκτονίας.
Είμαι ευτυχής που γνώρισα έναν άνθρωπο, έναν συγγραφέα, ένα πολιτικό ον, έναν Πόντιο, έναν Έλληνα, όπως εσένα Γιώργο.
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει και να δώσει στην οικογένειά σου και σε όλους μας παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να σε μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από τα γραπτά σου και από την ύπαρξή σου στη ζωή αυτή.
Γιώργο, Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση.
Θεοφάνης Μαλκίδης
