Δείξτε μ’ ομμάτια αδάκρωτα,
χωρίς γεράν καρδίας,
δεέξτε μεν π’ εξενήτεψεν
και κ’ εχ’ αρωθυμίας.
Δείξτε μεν άχλογον ρασίν
ποτάμ’ ντο κ’ έχ’ νερόπον,
να κχύνω κει τα δάκροπα μ’
και τρυγωνίζ’ ο τόπον.
Αρωθυμίας εν’ αψύν
κρούει άφναν ‘ς σην καρδία μ’,
τα ξένα ριζα μ’ άξενα
χωρίζνε καίγνε ψ’χία.
Αφιερωμένα στα παιδιά μου Ελίζα και Κώστα, και σε όλα τα ελληνόπουλα που περιπλανώνται
στις χώρες του εξωτερικού για μια καλύτερη τύχη,
Δημήτρης Τσιαβδαρίδης
⇔
Ανθολογήματα της ποντιακής ποίησης – Στίχοι στο πέρασμα των αιώνων
Ποίσον με μάνα παξιμάτ’
θα μαυροξενητεύω
και με τα δάκρυας σ’ ζούμωσον
και με τη λόχα σ’ ψέσον.
Θα τραβωδώ και ούλ’ θα λεν’
αούτος γεραλής εν’
την ξενητείαν π’ έχτιζεν
φαίνεται μάναν κ’ είχεν.
Σα ξένα έρημον πουλίν
τα φτερόπα μ’ κομμένα
πώς να πετώ και έρχουμε
μάνα σουμά σ’ εσένα.
Στο τραγούδι ο Χρύσανθος και στη λύρα ο Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, από δίσκο 45 στροφών.
