Οι καρέκλες των τεσσάρων κριτών βρίσκονται με την πλάτη γυρισμένη στη σκηνή, τα φώτα χαμηλώνουν και οι πρώτες νότες από την ποντιακή λύρα απλώνονται στο χώρο όπου διεξάγονται οι ακροάσεις των υποψηφίων για το τηλεοπτικό σόου The Voice 2.
Τη μελωδία του Κώστα Σιαμίδη που θυμίζει τα χωριά του Πόντου έρχονται να συμπληρώσουν στίχοι του Χρήστου Αντωνιάδη που κλείνουν μέσα τους σπαραγμό για τον βίαιο ξεριζωμό. «Την πατρίδα μ’ έχασα» ακούγεται από τα χείλη του Κώστα Αγέρη, του νεαρού τραγουδιστή που άνοιξε την καρδιά του στο pontos-news.gr.
Οι προπάπποι του Κώστα είναι από δυο χωριά της Τραπεζούντας, τα Άγουρσα και την περιοχή των Γιαννακάντων (Άνω Ματσούκα). Η γονιδιακή μνήμη είναι εκεί… Ένας μετά τον άλλον οι κριτές πατούν το κουμπί για να γυρίσουν οι καρέκλες τους, δίνοντας στον Κώστα το πράσινο φως ώστε να περάσει στην επόμενη φάση του διαγωνισμού.
«Το συναίσθημα χαράς που ένιωσα εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι που θα θυμάμαι έντονα όσα χρόνια κι αν περάσουν», εκμυστηρεύεται στο pontos-news.gr μιλώντας για την πορεία του στο τραγούδι, το ρόλο της λύρας στη ζωή του και τα παιδικά του χρόνια στα Αλωνάκια Κοζάνης. Εκεί όπου μεγάλωσε, σε μια παραδοσιακή ποντιακή οικογένεια, στην οποία στήνονταν συχνά γλέντια υπό τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής στα οποία ο Κώστας συμμετείχε από τότε που θυμάται τον εαυτό του.
Το σήμα κατατεθέν του παραδοσιακού ποντιακού γλεντιού: η λύρα
«Σε κάθε οικογενειακή γιορτή και τραπέζι πάντα έβγαινε η λύρα και κάποια στιγμή, μετά από τα χέρια του πατέρα μου που ήταν αυτός που μου μετέδωσε τη λατρεία γι’ αυτήν, κατέληγε στα δικά μου. Ύστερα από αρκετό καιρό από τότε που ξεκίνησα να τραγουδάω παίζοντας λύρα και άρχισα να συνειδητοποιώ τι γίνεται, ανυπομονούσα πλέον να έρθει αυτή η στιγμή. Ήταν κάτι που με έκανε να αισθάνομαι ευτυχισμένος βλέποντας τον κόσμο να διασκεδάζει και να περνάει όμορφα ακούγοντάς με».
Η κουβέντα έρχεται ξανά στη βραδιά που τον έκανε γνωστό σε όλους μας, όταν εμφανίστηκε στη σκηνή του The Voice αφήνοντας άφωνους κοινό και κριτικούς. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να επιλέξει το συγκεκριμένο τραγούδι κόντρα στα ακούσματα που συνήθως παρουσιάζονται σε αντίστοιχα τηλεοπτικά σόου;
«Λατρεύω το ποντιακό τραγούδι, παρόλο που τα τελευταία επτά περίπου χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά και με το λαϊκό ρεπερτόριο. Τα ποντιακά είναι το πρώτο μουσικό είδος το οποίο εξάσκησα, οπότε η επιλογή για εμένα δεν ήταν δύσκολη. Ήθελα μέσα στο ενάμισι λεπτό που έχουμε στη διάθεσή μας για να δείξουμε τις φωνητικές μας ικανότητες, να κάνω τη διαφορά ερμηνεύοντας ένα κομμάτι που με βοήθησε να δείξω τον εαυτό μου, γιατί βγαίνει μέσα από την ψυχή μου» υπογραμμίζει δείχνοντας τη συγκίνησή του. Και προσθέτει: «Αυτό το τραγούδι είναι πολύ σημαντικό για εμάς τους Ποντίους, αλλά νομίζω ότι ακόμη κι αν κάποιος δεν είναι Πόντιος δεν μπορεί να μην συγκινηθεί στο άκουσμά του».
Ο Κώστας Αγέρης παίζοντας καμπάκ, παραδοσιακό μουσικό όργανο στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν
Ο Κώστας είναι γιος του τραγουδιστή Γιάννη Παπαγερίδη, ενός ανθρώπου που έχει τη μουσική στο αίμα του και καμαρώνει βλέποντάς τον σήμερα να βαδίζει στο δρόμο που εκείνος χάραξε. «Μπράβο λεβέντη μου!», του φώναξε ο πατέρας του όταν είδε τους κριτές του σόου να υποκλίνονται ομόφωνα στις φωνητικές του ικανότητες. Κάποια χρόνια πριν, ήταν εκείνος που τον παρότρυνε να ξεκινήσει να παίζει λύρα. Την κούρδιζε και την άφηνε στο δωμάτιο τού έφηβου τότε Κώστα, ο οποίος αρχικά είχε άρνηση να ασχοληθεί με το μουσικό όργανο. Αυτό όμως άλλαξε από την πρώτη κιόλας φορά που έπιασε τη λύρα στα χέρια του και άρχισε να πειραματίζεται με αυτήν.
Έβλεπε νοερά τον εαυτό του στη θέση του πατέρα του να παίζει μπροστά στον κόσμο, και μέσω της μουσικής να απαλύνει τις έγνοιες και τις σκοτούρες του. «Η ενασχόλησή μου με τη λύρα συνεχίστηκε και στο μουσικό σχολείο στη Σιάτιστα Κοζάνης, όπου φοίτησα στη συνέχεια, και προσπάθησα να την εντάξω και σε άλλα μουσικά είδη. Και κάπου εκεί την ερωτεύτηκα, όπως λέμε», τονίζει, κι αμέσως μετά του ζητάμε να μοιραστεί μαζί μας τις αναμνήσεις του από τη συμμετοχή του στο πρώτο ελληνικό βίντεο κλιπ «Ξενιτεμέντσα Παναΐα» που έχει γυριστεί στο σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, την Παναγία Σουμελά.
«Είναι μια από τις πιο συγκινητικές εμπειρίες που έχω βιώσει στη ζωή μου, και εύχομαι σε κάθε Πόντιο καλλιτέχνη να καταφέρει να νιώσει ένα παρόμοιο συναίσθημα με αυτό που νιώσαμε και οι πέντε που συμμετείχαμε εκείνη τη στιγμή τραγουδώντας αυτό το ξεχωριστό κομμάτι πατώντας αυτά τα χώματα».
Ιδιαίτερη εντύπωση του προκάλεσαν και οι αντιδράσεις των ντόπιων αλλά και των Τούρκων που τους υποδέχτηκαν με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη.
Η συζήτησή μας μας κάνει να νιώθουμε σαν να ξεφυλλίζουμε ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες από την εποχή των παππούδων του στα γραφικά χωριά του Πόντου. Τον ρωτάμε τι είναι αυτό που έχει κρατήσει από εκείνους σαν πολύτιμη συμβουλή και τον συντροφεύει μέχρι και σήμερα.
«Το να αγαπάω αυτό που κάνω και να μην το αντιμετωπίζω μηχανικά σαν κάτι που απλώς πρέπει να γίνει. Αυτό είναι άλλωστε και κάτι που έχω φυλάξει μέσα μου και από τους γονείς μου. Θυμάμαι επίσης πόσο πολύ προσπαθούσε να με στηρίξει στο όνειρό μου ιδίως ένας από τους παππούδες μου που ασχολιόταν περισσότερο με τη μουσική. Όποτε με έβλεπε να παίζω λύρα, καθόταν δίπλα μου και τραγουδούσε μαζί μου, για να εξασκούμαι περισσότερο αλλά και για να με βοηθά κατά κάποιον τρόπο να συλλέγω εμπειρία».
Από τα γυρίσματα του βίντεο κλιπ «Ξενιτεμέντσα Παναΐα» στη θάλασσα Τραπεζούντας
Λίγο πριν τελειώσει η κουβέντα μας και αρχίσει τις πρόβες για τις μουσικές «μονομαχίες» στη σκηνή του The Voice, τον ρωτάμε κατά πόσο θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει νέα δημιουργία στο ποντιακό τραγούδι ακουμπώντας στις ρίζες της παράδοσης.
«Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι η συνέχεια του ποντιακού τραγουδιού και έτσι πρέπει να γίνει. Να προσπαθούμε δηλαδή όλοι οι νέοι δημιουργοί να συνθέτουμε καινούρια ποντιακά τραγούδια πατώντας με σεβασμό στα χνάρια της παράδοσης. Αυτό θεωρώ ότι φαίνεται και στο δίσκο “Ξενιτεμέντσα Παναΐα”, αλλά και στο δίσκο “Αυτή η γη έχει φωνή”, όπου σε κομμάτια που έχει συνθέσει ο Χρήστος Παπαδόπουλος έχουν δουλευτεί οι ενορχηστρώσεις με αυτόν τον τρόπο. Με σεβασμό στην παράδοση, χρησιμοποιώντας όμως παράλληλα και σύγχρονα μουσικά όργανα».
Πρόκειται να τον ακούσουμε και σε κάποιο άλλο ποντιακό τραγούδι στο πλαίσιο του δημοφιλούς τηλεοπτικού σόου;
«Ελπίζω να τα φέρει έτσι η συνέχεια του παιχνιδιού και να προκριθώ στο στάδιο των ζωντανών εμφανίσεων, ώστε να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία, γιατί θα ήθελα πάρα πολύ να ξαναπώ ένα ποντιακό τραγούδι», μας απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε να γίνει πραγματικότητα το όνειρό του. Και να εξακολουθήσει σε όλη του την πορεία να έχει αγάπη γι’ αυτό που κάνει, σε όποια μουσική σκηνή κι αν βρεθεί. Ακριβώς όπως είναι και η συμβουλή από τους Πόντιους παππούδες του, την οποία έκλεισε στο σεντούκι της καρδιάς του και τον συντροφεύει μέχρι και σήμερα…
