Το μεταξουργείο Ετμεκτζόγλου ιδρύθηκε στον προσφυγικό συνοικισμό της Νέας Ιωνίας Βόλου το 1924 από τους αδελφούς Γεώργιο και Αθανάσιο Ετμεκτζόγλου που κατάγονταν από τη Μικρά Ασία, από το Ορτάκιοϊ Βιθυνίας.
Ο πατέρας τους είχε εκεί μεταξουργείο και σηροτροφική μονάδα, καθώς αυτή ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων της περιοχής. Οι Ετμεκτζόγλου ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στοn Βόλο. Αγόρασαν ένα μικρό οικόπεδο στον «αγρό Καραγιάννη», και με τα πενιχρά υλικά μέσα που διέθεσαν, αλλά και με την πατροπαράδοτη γνώση της μεταξουργίας, έκτισαν με προσωπική εργασία το 1924 ένα μικρό αναπηνιστήριο κουκουλιών στη βορειοδυτική όχθη του Κραυσίδωνα.
Το εργοστάσιο ήταν ξακουστό στην εποχή του για την ποιότητα του μεταξιού που παρήγαγε. Σταδιακά αναπτύχθηκε, και το 1928 έφτασε να απασχολεί 150 άτομα. Αποτέλεσε τη σημαντικότερη βιομηχανική μονάδα στα όρια του συνοικισμού της Νέας Ιωνίας.
Η επιχείρηση γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη έως την κήρυξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το διάστημα 1941-43 επιτάχθηκε από τους Ιταλούς, ενώ μετά τον πόλεμο γνώρισε μια συγκυριακή ανάκαμψη.
Στους σεισμούς του 1955 το κτήριο του μεγάλου εργοστασίου υπέστη σοβαρές ζημιές, με αποτέλεσμα να σταματήσει η λειτουργία του.
Εργάτριες του εργοστασίου Ετμεκτζόγλου, 1960
Σήμερα το ανακαινισμένο κτήριο του παλιού εργοστασίου ανήκει στο Δήμο Νέας Ιωνίας και λειτουργεί ως πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο. Μετά από προσπάθειες του Δήμου και της Δημοτικής Επιχείρησης Μελετών και Κατασκευών Ν. Ιωνίας δημιουργήθηκε ένα Μουσείο Μετάξης για την ανάδειξη των κυριότερων από τους διασωζόμενους εξοπλισμούς: μηχανήματα διαλογής και αναπήνισης των κουκουλιών, καθώς κι ένα σύνολο κλωστικών μηχανημάτων και εξοπλισμοί που αφορούν το στάδιο της ύφανσης.
