Ο μύθος για το «Χρυσόμαλλο Δέρας» έχει και ιστορικό υπόβαθρο, σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε πρόσφατα από το Ινστιτούτο Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Ίλια της Τιφλίδας, με επικεφαλής τον γεωλόγο δρ Αβνταντίλ Οκροστσβαρίτζε.
Με τη βοήθεια σύγχρονων τεχνολογικών μέσων σε πάνω από 1.000 δείγματα του εδάφους διαπιστώθηκε ότι η περιοχή όπου κρεμάστηκε το Χρυσόμαλλο Δέρας ήταν ανέκαθεν πλούσια σε χρυσό, και οι χωρικοί χρησιμοποιούσαν προβιές για να μαζέψουν τα ψήγματα χρυσού από τα μικρά ποτάμια. Τα δέρματα που τοποθετούνταν στην κοίτη τους συγκέντρωναν πάνω τους τα κομματάκια του πολύτιμου μετάλλου. Με αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να προέκυψε η εικόνα ενός δέρματος διάσπαρτου με χρυσάφι.
Όπως υποστηρίζουν οι Γεωργιανοί γεωλόγοι, η εκστρατεία του Ιάσονα και των Αργοναυτών είχε ως πρωταρχικό κίνητρο την επιθυμία των Ελλήνων να ανακαλύψουν περισσότερα για τον χρυσό της περιοχής, όπως επίσης και την ειδική τεχνική των ντόπιων να τον συλλέγουν με τη χρήση δερμάτων ζώων.
Τέλος, η ανακάλυψη διαφόρων χρυσών αντικειμένων στην εν λόγω περιοχή, όπως ένας μοναδικός χρυσός λέων, δείχνει ότι οι αρχαίοι κάτοικοί της είχαν εξελιγμένες γνώσεις μεταλλουργίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι μερικοί ντόπιοι «χρυσοθήρες» εξακολουθούν μέχρι σήμερα να χρησιμοποιούν την παραδοσιακή μέθοδο με τη βοήθεια δερμάτων.
Η έρευνα των γεωλόγων δημοσιεύτηκε στην ειδική επιθεώρηση Quaternary International.