Καπετάν Γιώργης Κωνσταντινίδης: Η σημερινή Κερασούντα οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα

Επιφανής μεταξύ των επιφανών Ελλήνων του Πόντου, με το προνόμιο να έχει τον τίτλο του πασά από τον ίδιο τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’, αλλά πάντα καπετάνιος (καπ’τάν). Ο καπετάν Γιώργης Κωνσταντινίδης (1820 ή 1828 – 1903 ή 1906) ήταν ο ισόβιος δήμαρχος της Κερασούντας και ο μοναδικός Έλληνας δήμαρχος στον υπό οθωμανική διοίκηση Πόντο.

Είχε καταφέρει να απολαμβάνει την αναγνώριση και το σεβασμό και από τους χριστιανούς και από τους μουσουλμάνους.

Γεννημένος στη Χόψα της Χαλδίας, εγγονός του αρχιμεταταλλουργού Ιωάννη Κιζίρογλου, ξεκίνησε από μούτσος στα καράβια της Κερασούντας και σταδιακά ανελίχθηκε σε αξιωματικό και καπετάνιο, μέχρι που απέκτησε το δικό του καράβι την εποχή που ο εμπορικός στόλος της πόλης  βρισκόταν στην ακμή του.

Ο καπετάν Γιώργης (ή Γεώργης) έφτασε να έχει έξι τρικάταρτα και δικάταρτα ιστιοφόρα τα οποία μετέφεραν ιδίως τα φημισμένα φουντούκια της περιοχής σε Ρωσία, Ρουμανία και Μασσαλία. Το κύρος που απέκτησε ήταν τέτοιο που στο αρχοντικό του φιλοξενούσε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, όπως ήταν ο θείος του τσάρου, μέγας δούκας της Ρωσίας Νικόλαος Νικολάγιεβιτς, Τούρκοι πασάδες και αξιωματούχοι της Υψηλής Πύλης.

Ο Αμπντούλ Χαμίτ, με τον οποίο είχε συναντηθεί προσωπικά, εκτιμώντας την κοινωνική του αποδοχή και την οικονομική του επιφάνεια, με ειδικό φιρμάνι τον διόρισε ισόβιο δήμαρχο. Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του η διοίκηση των επιχειρήσεων πέρασε στον γιο του Κωνσταντίνο, ο οποίος εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μασσαλία.

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης ήταν και αυτός μια σημαντική προσωπικότητα, η ψυχή του κινήματος για την ανεξαρτησία του Πόντου.

Ο καπετάν Γιώργης Κωνταντινίδης για 17 χρόνια, μέχρι το θάνατό του, αναμόρφωσε την Κερασούντα σε μια σύγχρονη πόλη με καινούργιο λιμάνι. Με αλλαγές στη ρυμοτομία, με πάρκα, πλατείες και μεγάλους δενδροφυτεμένους δρόμους έφερε ευρωπαϊκό αέρα, προωθώντας παράλληλα το εξαγωγικό εμπόριο.

Διέθεσε χρήματα για την ενίσχυση των σχολείων και την ανακαίνιση των εκκλησιών και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ασθενείς και άπορους.

Η σημερινή Κερασούντα χρωστάει πολλά στο ακάματο δαιμόνιο και στο πολύπλευρο ταλέντο του Γιώργη Κωνσταντινίδη.

Ο θάνατός του σήμανε και την ολοκλήρωση ενός μεγάλου κεφαλαίου, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι τον Φεβρουάριο του 1918 δήμαρχος με πραξικοπηματικό τρόπο έγινε ο σφαγέας των Ελλήνων Τοπάλ Οσμάν – τη θέση του νομιμοποίησε έναν χρόνο αργότερα ο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος σε αντάλλαγμα έλαβε την υπόσχεση ότι θα τακτοποιηθεί το… ζήτημα των Ρωμιών.

Πάντως στην κηδεία του καπετάν Γιώργη Κωνταντινίδη τιμές απέδωσαν και οι τρεις κοινότητες της Κερασούντας, η ελληνική, η αρμενική και η τουρκική.

Ενταφιάστηκε στο προαύλιο του ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα πάνω στην Ακρόπολη. Εκεί κατασκευάστηκε και ένα πυραμοειδές μνημείο, το οποίο μετά τη Γενοκτονία και την Ανταλλαγή γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του το μνήμα του Τοπάλ Οσμάν.