Έλβις Πρίσλεϊ: Οι μόδες έρχονται και φεύγουν, αλλά ο βασιλιάς παραμένει ένας και μοναδικός

Σαν σήμερα, λοιπόν, γεννήθηκε ο βασιλιάς του ροκ εντ ρολ αλλά και ο άνθρωπος που άλλαξε όλη την ποπ κουλτούρα. Μην πούμε ότι ήταν και από αυτούς που την επέβαλλαν εκεί στα 50s που μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όλα άλλαζαν και η νεολαία έμπαινε για πρώτη φορά στο κάδρο. Κυρίως σαν καταναλωτές.

Οι εκατομμύρια ψυχαναλυτικές μελέτες που έχουν γραφτεί για τον Έλβις Πρίσλεϊ αρχίζουν από τη στιγμή της γέννησής του. Είχε δίδυμο αδερφό που πέθανε στη γέννα. Ο Έλβις γεννήθηκε απολύτως υγιής 35 λεπτά αργότερα. Πολλοί έχουν γράψει πως την ενοχή ότι έζησε εκείνος και όχι ο άλλος την κουβαλούσε μια ζωή.

Όπως και να έχει το αγόρι που δεν γεννήθηκε σε χρυσή κούνια βίωσε τα πάντα σε έντονο βαθμό. Και επιτυχία και αποτυχία. Και λατρεία και περιφρόνηση. Το μόνο που ίσως δεν μπόρεσε να προβλέψει ήταν η διάρκειά του ακόμα και σήμερα σχεδόν μισό αιώνα από τον θάνατό του.

Για όλα φταίει η μαμά

Πέρασε την παιδική του ηλικία στη γενέτειρά του στο Τιούπελο της πολιτείας Μισισίπι. Το 1948 η οικογένειά του μετοίκησε στο Μέμφις του Τενεσί, όπου το νεαρό παιδί ήλθε σε επαφή με τα μπλουζ και την τζαζ. Ένα χρόνο πριν, στα 12, η μαμά του τού έκανε δώρο μια κιθάρα. Ούτως ή άλλως ο μικρός λάτρευε τη μουσική απο παιδί. Και δη τη μουσική των άλλων, των «μαύρων». Σε μια εποχή που ο ρατσισμός κυριαρχούσε.

Είχε μόλις τελειώσει το γυμνάσιο, όταν η φωνή του εντυπωσίασε τον Σαμ Φίλιπς, παραγωγό και ιδιοκτήτη της δισκογραφικής εταιρείας Sun, που αναζητούσε έναν λευκό με φωνή μαύρου. Ο Φίλιπς τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στην ηχογράφηση των τραγουδιών «That’s All Right Mamma», αφιερωμένο στα γενέθλια της μητέρας του, και «Blue Moon Of Kentucky», τον Ιούλιο του 1954. Τα πέντε τραγούδια που ηχογράφησε για λογαριασμό της Sun γνώρισαν, τοπικά, μεγάλη επιτυχία και τον επόμενο χρόνο ο Φίλιπς πούλησε το συμβόλαιό του με τον Πρίσλεϊ στην RCA Victor.

Η καριέρα του απογειώθηκε με το τραγούδι «I Forgot To Remember To Forget» (το τελευταίο σινγκλ του για τη Sun και ταυτόχρονα το πρώτο για την RCA), το οποίο ανέβηκε στο νούμερο 1 του πίνακα επιτυχιών της κάντρι μουσικής, ενώ το «Heartbreak Hotel», μία υποβλητική μπαλάντα, έμεινε στην κορυφή για οκτώ εβδομάδες.

Το νεαρό αγόρι που παράλληλα με τις πρώτες ηχογραφήσεις εξακολουθούσε να δουλεύει ως φορτηγατζής σαν τον πατέρα του, αρχίζει να αλλάζει τη ζωή του. Χωρίς να γνωρίζει πού θα φτάσει ή μάλλον, πού θα εκτοξευτεί.

«Πάλι αυτόν τον αλήτη τον Έλβις ακούς!»

Σύντομα, ο Έλβις έγινε ο βασιλιάς του ροκ-εντ-ρολ και το ίνδαλμα της αμερικανικής νεολαίας. Οι πρωτοφανείς για την εποχή ρυθμοί του, το ύφος του, το χτένισμά του, ο αισθησιασμός των κινήσεων του (τον ονόμασαν Elvis the Pelvis για τον τρόπο που κινούσε τους γοφούς του – λογοπαίγνιο, εξαιτίας της ομοιότητας τού ονόματός του Elvis με την αγγλική λέξη pelvis, που δηλώνει τη λεκάνη του ανθρώπινου σώματος) αποτελούσαν πρόκληση για τα συντηρητικά μεσοαστικά στρώματα, αλλά ενθουσίαζαν τη νεολαία και προκαλούσαν υστερικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα στα νεαρά κορίτσια. Κάθε εμφάνισή του σε συναυλία ή στην τηλεόραση προκαλούσε σκάνδαλο.

Και μπορεί όπως είπαμε η νεολαία να είχε μπει δυναμικά στο παιχνίδι του καταναλωτισμού, όμως τα τέλη των 50s εξακολουθούσαν να είναι άκρως συντηρητικά. Κάποιες φορές ακυρώθηκαν τηλεοπτικές εμφανίσεις ενώ διάφορες οργανώσεις σταματούσαν ακόμα και συναυλίες του Έλβις. Πού να ‘ξεραν ότι μεγαλώνοντας ο Έλβις θα γινόταν ακόμα πιο συντηρητικός από τους διώκτες του. Τότε όμως το μόνο που έκανε ήταν να προκαλεί και να τραγουδάει. Με αυτήν την σπουδαία, μαγική φωνή σε εξίσου σπουδαία τραγούδια.

Πίσω απ’ όλα αυτά υπήρχε ο μάνατζέρ του. Ο δαιμόνιος συνταγματάρχης –όπως τον αποκαλούσε ο Έλβις– Τομ Πάρκερ. Μια σκοτεινή όπως αποδείχτηκε προσωπικότητα που κατά πολλούς, θα τον οδηγήσει στην καταστροφή, στο Λας Βέγκας, στο πάχος, τα ηρεμιστικά και τελικά στο θάνατό του τον Αύγουστο του 1977.

Η μαμά πατρίδα και η μικρή Πρισίλα

Η καριέρα του Έλβις διακόπηκε για δύο χρόνια (1956-1960), προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη Γερμανία. Εκεί γνωρίστηκε και με την Πρισίλα Βάγκνερ, τη μέλλουσα γυναίκα του, με την οποία απέκτησε μία κόρη τη Λίζα Μαρί. Οι βιογράφοι του έχουν γράψει πως όταν γνωρίστηκε το ζευγάρι εκείνη ήταν ανήλικη. Και ο Έλβις τη «σεβάστηκε» μέχρι την πρώτη νύχτα του γάμου.

Μετά την απόλυσή του από τον στρατό αφοσιώθηκε στη δισκογραφία και τον κινηματογράφο έως το 1968, οπότε εμφανίστηκε σε μία σειρά συναυλιών στο Λας Βέγκας και επανήλθε στην τηλεόραση. Είχε πια αλλάξει εντελώς στιλ, τραγουδούσε με ύφος καλού παιδιού γλυκανάλατες μπαλάντες κι έγινε ο αγαπημένος τραγουδιστής των μεσοαστικών στρωμάτων. Το κοινό του εξακολουθούσε να διευρύνεται αν και το αποτελούσαν πλέον μεγαλύτερες ηλικίες.

Όμως και η μουσική και ο πλανήτης αλλάζει. Και πλέον οι Beatles είναι στα μέσα των 60s οι νέοι βασιλιάδες. Οι τελευταίοι είχαν δηλώσει όχι μόνο τις επιρροές τους από τον Έλβις αλλά και πόσο τον θαύμαζαν, σε αντίθεση με εκείνον που τους σιχαινόταν.

Από την άλλη, εκείνος ψάχνει από κάπου να κρατηθεί. Ο έρωτας με την Πρισίλα έχει γίνει εφιάλτης, η προσπάθεια του για κινηματογραφική καριέρα αποδείχτηκε ολίγον ανέκδοτο και συνεχώς στην μουσική βγαίνουν νέα πράγματα.

Viva Las Vegas;

Μπορεί για την πλειοψηφία των Αμερικάνων, το Λας Βέγκας να είναι συνώνυμο με φώτα και μεγαλεία, όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που το θεωρούν παρακμή για έναν καλλιτέχνη. Αυτά στην Αμερική, γιατί ο υπόλοιπος πλανήτης θεωρεί το Λας Βεγκας ως την επιτομή του κιτς.

Ο Έλβις με τον καιρό άρχισε να καταρρέει από τα προσωπικά του προβλήματα, το άγχος της ηλικίας και την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά. Από την άλλη έχει παχύνει, σχεδόν έχει παραμορφωθεί ενώ τα κοστούμια που φορούσε στις εμφανίσεις του στο Λας Βέγκας, ακόμα και για ελληνική πίστα των 70s-80s θα ήταν κάπως.

Φυσικά από αυτές τις εμφανίσεις ο τραπεζικός λογαριασμός έχει φτάσει στο ζενίθ του, όπως και του μάνατζέρ του. Όμως μουσικά ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Ο ξαφνικός θάνατός του στις 16 Αυγούστου 1977 στην Graceland, το ανάκτορό του στο Μέμφις, αποδόθηκε σε φυσικά αίτια. Προτού αναχωρήσει για τον άλλο κόσμο πρόλαβε να ηχογραφήσει κάποια ώριμα και ποιοτικά τραγούδια, όπως τα «In The Ghetto», «Suspicious Minds» και «Kentucky Rain».

Γύρω από το όνομά του αναπτύχθηκε μια επικερδής βιομηχανία εμπορικών προϊόντων, η οποία εξακολούθησε να είναι προσοδοφόρα ακόμη και μετά το θάνατό του. Θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους τραγουδιστές του 20ού αιώνα και σίγουρα ο πιο εμπορικός τραγουδιστής όλων των εποχών, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια δίσκους. Το σπίτι του στο Μέμφις εξακολουθεί να είναι τόπος προσκυνήματος για εκατομμύρια θαυμαστών του απ’ όλο τον κόσμο, ενώ το φαινόμενο Πρίσλεϊ εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο μελέτης.

Τι ήταν ο Έλβις

Ο καθένας στον χώρο του θέλει να έχει επιτυχία. Όταν όμως αυτή ξεπερνάει ακόμα και τον ίδιο και το όνειρό του, αρχίζουν τα δύσκολα. Και ο Έλβις δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Από την άλλη μισό αιώνα σχεδόν μετά και με αντιπάλους τους –ο θεός να τους κάνει– σταρ των social που δεν διστάζουν να δείξουν ακόμα και την σκωληκοειδίτιδά τους, εκείνος μοιάζει ένα μαγικό μυστήριο. Εξού και οι ιστορίες που ειδικά τα πρώτα χρόνια του χαμού του, έγιναν αστικός μύθος. Όχι ο Έλβις δεν πέθανε, απλά σιχάθηκε τους πάντες και τα πάντα και δούλευε σε βενζινάδικο. Ή ότι δεν πέθανε από φυσιολογικά αίτια αλλά τον δολοφόνησαν. Ή, ή, ή…

Τι ήταν ο Έλβις τελικά ;Ακούστε κάποια τραγούδια του, κυρίως από την πρώτη του περίοδο και θα πάρετε απάντηση. Α, και μην κοιτάτε καχύποπτα τους βενζινοπώλες.

Σπύρος Δευτεραίος