Χάρμαν γέρι γιας γερί, ουσούλ μπας γιαβάς γιορού
(Του αλωνιού ο τόπος, υγρός τόπος, με προσοχή πάτα, σιγανά περπάτα)
Ουσούλ μπας γιαβάς γιορού, χάρμαν γερί οτ λουλούρ
(Μαλακά πάτα, αργά περπάτα, στον τόπο του αλωνιού χόρτο φυτρώνει)*
Με αυτούς τους στίχους αρχίζει το τραγούδι «Χάρμαν γέρι» που συνόδευε τον τελετουργικό χορό του αλωνίσματος στην παλιά πατρίδα των Σουλουτζοβαλήδων, την Καππαδοκία. Κρατώντας τα χέρια χιαστί (παλιά μόνο άντρες, ενώ τώρα συμμετέχουν και γυναίκες), με τον τρόπο αυτόν πατούσαν την παραγωγή τους.
Το χωριό Βούναινα του Δήμου Κιλελέρ ιδρύθηκε από Έλληνες της Καππαδοκίας που έφτασαν το 1924, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Οι πρόσφυγες από τη Σουλούτσοβα της Νίγδης επέλεξαν να ιδρύσουν εκεί το χωριό, εντυπωσιασμένοι από το τοπίο: πολλά μικρά βουναλάκια γύρω-γύρω, πολλά δένδρα και πηγές. Ο Μικρασιατικός Σύλλογος Βουναίνων «Η καθ’ ημάς Ανατολή», με πλούσια δράση σε πολιτιστικό επίπεδο, αλλά και στα θέματα που αφορούν τον προσφυγικό ελληνισμό, ιδρύθηκε το 1983 και από καιρού εις καιρόν αναβιώνει έθιμα πατροπαράδοτα, όπως αυτό.