Με τις μνήμες του Πόντου κλεισμένες σε ένα μπουκάλι, και με κλαδάκια ροδάφνου στα χέρια, έφυγαν από την εκδήλωση για την 105η επέτειο της Γενοκτονίας τα μέλη του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) Πτολεμαΐδας, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Για την πίστ’ και την πατρίδα μ’…».
Από μια άποψη, όμως, αυτή η εκδήλωση ήταν πολύ σημαντικότερη από πολλές άλλες, καθώς αφορούσε ανθρώπους για τους οποίους η μνήμη γενικώς είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
Σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης, το ΚΗΦΗ Πτολεμαΐδας με το Πρόγραμμα Διασύνδεσης του Ειδικού Κέντρου Ημέρας για Πάσχοντες από Αλτσχάιμερ Κοζάνης τίμησε τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας.
Στη γεμάτη συμβολισμούς αίθουσα (με τα χάρτινα καραβάκια, το χωρίς φύλλα δεντράκι που… «ανθεί και φέρει κι άλλο», τους χάρτες του Πόντου κ.ά.) οι συμμετέχουσες ταξίδεψαν στις ρίζες των προγόνων τους, θυμήθηκαν τα έθιμα και τις γεύσεις της πατρίδας (το χαβίτς’, τον τανωμένον σορβά, τα περεσκία, τα χαψία), την κεμεντζέ και το ταούλ’ τα τραγούδια και τους χορούς, τα μοναστήρια και τους αγίους και τόσα άλλα.
Και φυσικά τραγούδησαν, για το Τσάμπασιν που κάηκε:
