«Οι Μάνες του Πόντου»: Ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Η Ευγενία, η Σοφία και η Δωροθέα είναι οι «μάνες του Πόντου», είναι οι γυναίκες που έζησαν τον ξεριζωμό, που τα έβαλαν με τον θάνατο και κατάφεραν να επιβιώσουν. Είναι οι πρωταγωνίστριες του βιβλίου της εκπαιδευτικού και συγγραφέως Μάρθας Πατλάκουτζα Οι μάνες του Πόντου, που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες και παρουσιάστηκε, την Πέμπτη το απόγευμα, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, στο πλαίσιο εκδήλωσης για τη Γενοκτονία των Έλληνων του Πόντου.

«Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, την ιστορία της γιαγιάς του συζύγου μου. Είναι η ιστορία τριών γυναικών της Ευγενίας, της Σοφίας και της Δωροθέας, που μέσα από τις ζωές τους παρακολουθούμε όλη την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού και ειδικότερα ζούμε τα γεγονότα της γενοκτονίας», επισήμανε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα.

Όπως η ίδια σημείωσε, «είναι μια ιστορία που γράφτηκε με πάρα πάρα πολλή συγκίνηση, συνδυάζοντας εμπειρίες και μαρτυρίες, αλλά και με μεγάλη ιστορική έρευνα. Τον φόρο τιμής υποχρεούμαστε να το αποδώσουμε όλοι, διότι λαός χωρίς ιστορική μνήμη δεν έχει καθόλου μέλλον».

Ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης και Διαδημοτικής Συνεργασίας του δήμου Θεσσαλονίκης Βασίλης Γάκης, στον χαιρετισμό του υπογράμμισε πως «οι Έλληνες του Πόντου, παρά τον βίαιο ξεριζωμό τους κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανό τον πολιτισμό και τη γλώσσα τους και να μεγαλουργήσουν όπου έζησαν και ζουν. Κάθε λαός έχει χρέος να προστατεύει την ιστορική μνήμη του και εμείς οφείλουμε να διεκδικήσουμε, όλοι μαζί, ενωμένοι με όλες μας τις δυνάμεις, τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, χωρίς αισθήματα εκδίκησης, αλλά με σκοπό την ιστορική αποκατάσταση και τη δικαίωση της θυσίας τους».

Μια από της πρωταγωνίστριες του βιβλίου, η 79χρονη σήμερα Αλίκη Πέτρου, σημείωσε πως «όταν διάβαζα στο βιβλιο όσα έζησα στο ορφανοτροφείο, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, ερχόταν ο πόνος που έζησα συνέχεια στο μυαλό μου. Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μια μαύρη σελίδα στις ζωές μας, επηρέασε την πορεία μας και ακόμα και σήμερα θρηνούμε για όλα τα θύματα”.

«Θυμάμαι τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου, αυτά που μας εξιστορούσανε, τι είχαν ζήσει. Εγώ μεγάλωσα στο ορφανοτροφείο Μέγας Αλέξανδρος και ο σύζυγος μου στο Παπάφειο και γνωριστήκαμε, παντρευτήκαμε και κάναμε δυο παιδιά. Στο συγκεκριμένο βιβλίο εξιστορείται η ζωή της μητέρας μου Δωροθέας και μέρος του βιβλίου ασχολείται και με εμένα, ως κόρη της Δωροθέας που αναγκάστηκε να με αφήσει στο ορφανοτροφείο για να εργαστεί», εξήγησε.

Στην εκδήλωση μνήμης για την γενοκτονία των Ποντίων, που διοργάνωσε το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο σε συνεργασία με τον δήμο Θεσσαλονίκης, συμμετείχε και η χορωδία του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας – διημέρευσης ΑμεΑ «Ζωή» με την επιμέλεια του Γιάννη Ιωσηφίδη.

⇒ Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ Αλ.Χ.