Θεσσαλονίκη: Θωρακίζεται με σύστημα πυροπροστασίας η Αχειροποίητος

Στην εγκατάσταση συστήματος πυροπροστασίας, στη Βασιλική της Παναγίας Αχειροποιήτου, στη Θεσσαλονίκη, προχωρά το υπουργείο Πολιτισμού, με σκοπό την προστασία του μνημείου και την ασφάλεια του κοινού που το επισκέπτεται.

Η επέμβαση εντάσσεται στο συνολικό έργο της ενεργειακής αναβάθμισης της πυροπροστασίας, της  βελτίωσης της προσβασιμότητας και της ανάδειξης του άμεσου περιβάλλοντος χώρου του μνημείου, προϋπολογισμού 500.000 ευρώ, από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.

O ναός της Παναγίας Αχειροποιήτου,  στην Θεσσαλονίκη που οφείλει το όνομά της  στην εικόνα της Θεοτόκου Δεομένης, που σύμφωνα με την παράδοση  δεν την είχε ζωγραφίσει ανθρώπου χέρι, αποτελεί εξαίσιο αρχιτεκτόνημα, πρωτοβυζαντινής τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής, ελληνιστικού τύπου, με νάρθηκα και υπερώα, του τέλους του 5ου αιώνα,  καθιστώντας την μοναδική.

Η μελέτη πυροπροστασίας, η οποία έχει εγκριθεί από την αρμόδια Πυροσβεστική Υπηρεσία, περιλαμβάνει την εγκατάσταση φωτισμού ασφαλείας και συστήματος αναγγελίας πυρκαγιάς, αυτόματο σύστημα πυρανίχνευσης, φορητούς πυροσβεστήρες, εγκατάσταση μόνιμου υδροδοτικού πυροσβεστικού δικτύου με την τοποθέτηση υπέργειας δεξαμενής εντός του περιβάλλοντος χώρου, συνδεδεμένης με το δίκτυο πόλης.

Η εγκατάσταση θα γίνει με τρόπο ώστε να μην θίγεται η αισθητική και το δομικό σύστημα του ναού, ενώ στον ίδιο χώρο, προβλέπεται να τοποθετηθούν πυροσβεστικό συγκρότημα που θα τροφοδοτεί δύο πυροσβεστικές φωλιές και πυροσβεστήρες στο ισόγειο και τους γυναικωνίτες.

Ο ναός έχει μήκος περίπου 52μ., πλάτος 32μ. και ύψος 14μ. στις περιμετρικές εξωτερικές τοιχοποιίες και 22μ. στη κορυφή της στέγης του κεντρικού κλίτους.  Δύο κιονοστοιχίες, με 12 κίονες η καθεμία, διαιρούν το ναό σε τρία κλίτη.

Τα ψηφιδωτά, ο διάκοσμος και οι φορητές εικόνες της συγκροτούν θησαυροφυλάκιο βυζαντινής τέχνης. 

Εφαπτόμενο στη νότια πλευρά του ναού σώζεται ένα πρόσκτισμα που θεωρείται το βαπτιστήριο της Βασιλικής, κατά μία άποψη και, κατά μία άλλη, το αρχικό διακονικό του ναού. Το μνημείο υπέστη αρχιτεκτονικές επεμβάσεις τον 7ο αιώνα και στη συνέχεια τον 14ο-15ο αιώνα, καθώς και αναστηλωτικές εργασίες, μετά τους σεισμούς, του 1978.