Ομογένεια: Από τη θεία κοινωνία της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, στους αμπελώνες της Αυστραλίας

Ο προπάππος του είχε αμπέλια στον Πόντο και είχε προμηθεύσει με κρασί την Παναγία Σουμελά, για τη θεία κοινωνία. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο Βασίλης Σαργιανίδης συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση της οινοποιίας, φτιάχνοντας το δικό του κρασί στη Μελβούρνη και όσοι έχουν δοκιμάσει το κρασί του, λένε ότι είναι πολύ καλό στη γεύση.

«Είναι γνωστό», αναφέρει ο ίδιος στην ομογενειακή ιστοσελίδα «Νέος Κόσμος», «ότι από την Αρχαία Ελλάδα οι Έλληνες ασχολούνταν με την παραγωγή κρασιού. Ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών είναι πασίγνωστα σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Εμένα από μικρό ο παππούς μου μου έλεγε ιστορίες από τον Πόντο που η οικογένειά του εκεί είχε αμπέλια. Είχε επίσης και μελίσσια και έφτιαχναν μέλι και κερί».

Μάλιστα, ο παππούς μου με περηφάνια έλεγε ότι τροφοδοτούσε η οικογένειά του κερί τις εκκλησίες της περιοχής και έφτιαχναν τα κεριά.

Μάλιστα, συμπληρώνει ότι μια φορά ο προπάππος του «είχε φτιάξει ένα πολύ καλό κρασί που ένας ιερέας που λειτουργούσε στην Παναγία Σουμελά πήρε κρασί από αυτόν και το χρησιμοποιούσαν για τη θεία κοινωνία!».

Αυτές οι ιστορίες που άκουγε από μικρός ήταν που τον ώθησαν να ασχοληθεί με την οινοποιία στο σπίτι του στην Αυστραλία, αρχικά για τον ίδιο, καθώς στη συνέχεια η παραγωγή μεγάλωσε και άρχισε να δίνει και στους φίλους του.

«Οι φίλοι που δοκιμάζουν το κρασί μου λένε ότι είναι καλό. Εγώ πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να φτιάξει καλό κρασί, αρκεί να πάρει καλής ποιότητας σταφύλια, να μην είναι μουχλιασμένα και να συνδυάσει ένα μείγμα από διάφορες ποικιλίες» υπογραμμίζει.

«Αυτά τα δυο, δηλαδή ποιότητα σταφυλιών και συνδυασμός διαφόρων ποικιλιών, κάνουν τη διαφορά στην ποιότητα και τη γεύση του κρασιού».

Δεν παραλείπει να τονίσει ότι εξίσου σημαντική είναι η απολύμανση των αντικειμένων που χρησιμοποιούνται στην όλη διαδικασία, καθώς και το γεγονός ότι χρησιμοποιεί μαγιά για σταφύλια.

Για την παραγωγή του κρασιού του, χρησιμοποιεί ποικιλίες όπως Cabernet, Shiraz, mataro, granes και μοσχάτο. Κάθε χρόνο πειραματίζεται με μικρές αλλαγές στη σύνθεση, προκειμένου να πετύχει διαφορετικές γεύσεις.

Τα σταφύλια τα προμηθεύεται από το Ballarat Road στην περιοχή Ardeer. «Τα φέρνουν από το Renmark της Νότιας Αυστραλίας που, ως γνωστόν, πολλοί δικοί μας έχουν εκεί μεγάλες εκτάσεις με αμπελώνες» προσθέτει.

Πολύτιμος βοηθός του είναι ο «έμπειρος συμπάροικος και φίλος Δημήτρης Βάρσος, ο οποίος κατάγεται από την Τσαριτσάνη Λάρισας, που φημίζεται, όπως και ο Τύρναβος, για τα καλά κρασιά και τα τσίπουρα. Τσίπουρο φυσικά δεν φτιάχνουμε γιατί απαγορεύεται» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Συμπαράσταση στους Παλαιστίνιους

Ο Βασίλης Σαργιανίδης εκτός από οινοπαραγωγός, είναι ένα άτομο που έχει κοινωνικές ευαισθησίες. Τις τελευταίες εβδομάδες κάθε Κυριακή ανελλιπώς συμμετέχει στις διαδηλώσεις που γίνονται στο κέντρο της Μελβούρνης, υπέρ των Παλαιστινίων «που υφίστανται μια ανελέητη γενοκτονία, ενώ παράλληλα καταδικάζουμε το Ισραήλ και αυτούς που στηρίζουν αυτό το κράτος-δολοφόνο».

«Εμείς οι Πόντιοι, οι Κύπριοι, αλλά και όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε τι σημαίνει γενοκτονία. Σκοτώσανε μέχρι τώρα πάνω από 35.000 Παλαιστίνιους, οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν στην προσφυγιά δεκάδες χιλιάδες άλλους. Αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους τούς συναισθανόμαστε και τους συμπαραστεκόμαστε» τονίζει.

«Γι’ αυτό κάνω το ελάχιστο και πηγαίνω κάθε Κυριακή στο κέντρο της Μελβούρνης και προσθέτω ακόμα μια φωνή καταδίκης μαζί με τις φωνές χιλιάδων άλλων συμπολιτών που παίρνουν μέρος. Είναι καταδίκη της θηριωδίας των Ισραηλινών που σφάζουν, ρημάζουν και ξεριζώνουν απ τα σπίτια τους αθώους ανθρώπους», δήλωσε ο ίδιος στον «Νέο Κόσμο».

«Με την ευκαιρία», καταλήγει ο Βασίλης Σαργιανίδης, «να ευχηθώ στην παροικία καλό Πάσχα και αυτές τις μέρες των παθών ας ανάψουμε ένα κερί για τον παλαιστινιακό λαό που σηκώνει το Σταυρό του Μαρτυρίου» καταλήγει συγκινημένος.

Πηγή: neoskosmos.com/Αντώνης Πάσχος