Με ένα μεγάλο πανηγύρι στα κοινοτικά κτίρια, το προαύλιο και στον δρόμο της ελληνικής κοινότητας στο βόρειο Χόμπαρτ ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή το 28ο Ελληνικό Φεστιβάλ «Εστία» στην Τασμανία.
Η μοναδικότητα του συγκεκριμένου φεστιβάλ όμως είναι ότι, αντί να νιώθεις αποξενωμένος σε ένα μεγάλο γεγονός, στη συγκεκριμένη διοργάνωση αισθάνεσαι σαν να επιστρέφεις στο σπίτι σου μετά από μακρά απουσία, καθώς για τους ομογενείς του Χόμπαρτ πρόκειται για μια οικογενειακή υπόθεση στην οποία συμμετέχουν όλες οι γενιές ανεξαιρέτως.
Την Κυριακή το πρωί η μεγάλη αίθουσα της κοινότητας ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τον κόσμο, ενώ στο προαύλιο το άρωμα από το χταπόδι στα κάρβουνα έσμιγε με τη γλυκιά μυρωδιά των λουκουμάδων, που τηγάνιζαν οι κυρίες της Φιλοπτώχου.
Τα περίπτερα ήταν στημένα και ο γενικός διευθυντής της κοινότητας Μανόλης Ρούσος φρόντιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες, ενώ η τοπική ορχήστρα «Διονύσης» έπαιζε παλιά και νέα τραγούδια για τον κόσμο που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται.
Οι παράγοντες του Φεστιβάλ ανέμεναν πάνω από 10.000 άτομα να περάσουν από το μεγάλο πανηγύρι που στήνεται επί σειρά μηνών με τη βοήθεια των εθελοντών της ελληνικής κοινότητας.
Το ψιλόβροχο που έπιασε, δεν φάνηκε να εμποδίζει τον κόσμο, που ως το μεσημέρι είχε σχηματίσει ουρές για καλαμάρια, ψητό χταπόδι, σουβλάκι, μουσακά, αλλά και γεμιστά.
Ο Γιώργος Μελάς, από την Κάλυμνο, ξεπούλησε 250 κιλά χταπόδι στα κάρβουνα μέσα από το περίπτερο του στο οποίο είναι συγκεντρωμένη και βοηθά όλη η οικογένεια. «Η καρδιά μας είναι για την κοινότητα», μας λένε. «Εμείς δεν έχουμε τον ελληνισμό της Μελβούρνης ή Σίδνεϊ, αλλά είμαστε πολύ δεμένη κοινότητα», ανέφερε η 16χρονη Μαρία, η εγγονή του, που πηγαίνει στο Γυμνάσιο και μαθαίνει ελληνικά.
«Προσπαθούμε πολύ να μαθαίνουμε τα παιδιά ελληνικά και να συμμετέχουν τα παιδιά στο Φεστιβάλ ώστε να μαθαίνουν και να συνεχίζουν την παράδοση», δήλωσε στην ομογενειακή ιστοσελίδα «Νέος Κόσμος» ο Δημήτρης Τζιάκης.
Εκεί ως εθελοντής ήταν και ο ομογενής Τζον Ξυνταβελόνης, ηθοποιός από την Τασμανία, γνωστός για το πολυετές του έργο του στην τηλεόραση, το θέατρο και ειδικά τα μιούζικαλ. Στην «Εστία» όμως είχε διαφορετικό ρόλο, αλλά και στολή, αυτή του μάγειρα, επειδή «σήμερα ο κόσμος τρώει τον περίδρομο» όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Οι Αυστραλοί αγαπούν τους Έλληνες, τη μουσική μας, το κέφι μας και προπαντός το φαγητό μας, έρχονται για να χορέψουν τον Ζορμπά, αλλά και να σπάσουν πιάτα», συμπλήρωσε.
Ηδύποτο σαν ούζο, με βότανα της Τασμανίας
Η Ρίτσα Νικολάου και ο σύζυγός της είναι οι κατασκευαστές του ποτού Koymozo, το οποίο φτιάχνεται στην Τασμανία και έδωσε το παρών στο φεστιβάλ. «Απαγορεύεται να το λέμε ούζο, επειδή φτιάχνεται εδώ στην Τασμανία» αναφέρει.
Η ιστορία, όπως διηγήθηκε στον «Νέο Κόσμο», άρχισε με τον πατέρα της, Γιάννη Κούμο, που έφτιαχνε ούζο όταν ήταν νέος στην γενέτειρά του, τους Λειψούς τη δεκαετία του ’40. Όταν εκείνος πέθανε πριν από μερικά χρόνια, η ίδια ανακάλυψε τη συνταγή του μέσω ενός ξάδερφου στην Ελλάδα, ετών 95, ο οποίος όχι μόνο έφτιαχνε το ούζο με τον πατέρα της όταν ήταν μικροί, αλλά θυμόταν ακόμη και την ακριβή δοσολογία για την συνταγή παρασκευής του.
Στη συνέχεια η Ρίτσα Νικολάου βρήκε ένα αποστακτήριο φίλων και έβαλε μπρος την παραγωγή του Koymozo βασισμένη στην παραδοσιακή συνταγή από τους Λειψούς, αλλά εμπλουτισμένη με τοπικά βότανα της Τασμανίας.
«Δεν είναι σαν το ούζο της Ελλάδας, γιατί το δικό μας έχει βάση το αλκοόλ και όχι την γκράπα, αλλά έχει το γλυκάνισο και πολλά άλλα μυρωδικά μέσα», λέει.
«Για το φεστιβάλ ετοιμάσαμε ειδικά το κοκτέιλ ‘Εστία’ που γίνεται με γρεναδίνη και λεμονάδα. Και Koymozo φυσικά!», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από έναν χρόνο, η Ρίτσα Νικολάου έγινε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Λάνσεστον.
«Είμαστε 150 άτομα περίπου και έχουμε εκκλησία την Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου ο παπάς από το Χόμπαρτ επισκέπτεται μία φορά τον μήνα για λειτουργία, αλλά εμείς ανοίγουμε την εκκλησία κάθε Κυριακή ώστε ο κόσμος να ανάψει ένα κερί και να προσευχηθεί», αναφέρει.
Προσπαθούν επίσης, να διδάξουν τα παιδιά ελληνικούς χορούς και να διαβάζουν παραμύθια ώστε να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα. Δάσκαλοι δεν υπάρχουν και η κοινότητα χρειάζεται απεγνωσμένα ελληνικά βιβλία για το Δημοτικό, καθώς συναντιούνται κάθε δεκαπέντε ημέρες και βλέπουν ελληνικά βίντεο και ειδήσεις, ώστε να κρατούν επαφή με το τι γίνεται στην Ελλάδα.
Πρόνοια, στα ελληνικά, για τα άτομα με άνοια
Αξιοσημείωτη ήταν η συμμετοχή της «Πρόνοιας», με το πρόγραμμα «Μαζί πιο δυνατοί», για άτομα με άνοια και τους φροντιστές τους.
«Υπάρχει ανάγκη για υπηρεσίες κοινωφελούς στήριξης προς τους ηλικιωμένους και όχι μόνο», υπερτόνισε η υπεύθυνη του προγράμματος της «Πρόνοιας» Λούσυ Λούκα.
«Από τον Ιούλιο που ξεκινήσαμε την ομάδα στο Χόμπαρτ για άτομα με αρχικά στάδια άνοιας, βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη και για άλλες υπηρεσίες όπως για ψυχική στήριξη, καθώς πολύς κόσμος χρειάζεται να επικοινωνεί στην ελληνική γλώσσα αφού δεν μιλούν αγγλικά», λέει.
Το Κέντρο Ημερήσιων Δραστηριοτήτων της «Πρόνοιας», για άτομα στα πρώτα στάδια άνοιας, λειτουργεί στο κτίριο της ελληνικής Κοινότητας μία φορά τον μήνα. Παρέχει επίσης συναντήσεις και στήριξη και για τους φροντιστές των ατόμων με άνοια.
Η Ελένη Χαραμαντά, με καταγωγή από την Κάλυμνο, μας είπε ότι ήρθε στην Αυστραλία το 1974 και από το 1987 ασχολείται με την Κοινότητα. Βρίσκεται στο Φεστιβάλ «Εστία» από την πρώτη χρονιά ανελλιπώς.
Μεταξύ άλλων φτιάχνει χειροτεχνίες όπως γαϊδουράκια και σταυρούς από κλωνάρια, περίτεχνα στεφάνια, παστέλια, αλλά πουλάει και γκρέιπ φρουτ «που της έδωσε η γειτόνισσα» και όλα τα έσοδα πάνε στην Φιλόπτωχο της Κοινότητας.
Επίσης, φτιάχνει μαρμελάδες, κουλουράκια, κουραμπιέδες που τα πακετάρει και τα πουλάει τις Κυριακές μετά την εκκλησία. Όπως δήλωσε, η «Πρόνοια» έχει δημιουργήσει ομάδα ηλικιωμένων που συναντιούνται μία φορά τον μήνα στο κτίριο της Ελληνικής Κοινότητας. «Είναι μία ελπίδα» για τους ηλικιωμένους η βοήθεια που παρέχεται» πρόσθεσε.
Μελλοντικά σχέδια και έλλειψη δασκάλων
«Η κυβέρνηση θα χρηματοδοτεί το Φεστιβάλ έως το 2027», τόνισε ο Μανόλης Ρούσσος. «Οι γυναίκες της Φιλοπτώχου είναι οι “κορώνες της κοινότητας”, αλλά προσπαθούμε να φέρουμε και την νεολαία στο φεστιβάλ για να βοηθήσει. Έχουμε ελληνικό σχολείο όπου τα παιδιά μαθαίνουν την γλώσσα, τη θρησκεία μας και την κουλτούρα μας. Δυστυχώς, όμως, έχουμε έλλειψη από δασκάλους από τότε που η κυβέρνηση σταμάτησε να έχει απεσταλμένο δάσκαλο εδώ και έξι-επτά χρόνια και χρειαζόμαστε βοήθεια στο σχολείο ώστε να μπορεί να συνεχίσει».
Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Μανόλης Καλύμνιος σημείωσε ότι «εμείς εδώ είμαστε 3.500 Έλληνες, γι’ αυτό αν δεν μαζευτούμε σαν μία μεγάλη φαμίλια δουλειά δεν γίνεται. Όταν ακούσουν ότι η κοινότητα θα κάνει κάτι, όλοι μαζεύονται και βοηθούν».
Ειδικά για του χρόνου, σχεδιάζουν να στείλουν προσκλήσεις «σε όλες τις ελληνικές κοινότητες στις πόλεις της Αυστραλίας και να τις καλέσουμε, επειδή εμείς είμαστε μικροί και χρειαζόμαστε την στήριξη όλων. Επίσης, καλούμε όλο τον κόσμο να έρθει να δει την Τασμανία, να γευτεί το καλύτερο κρασί της Αυστραλίας και τα καλύτερα θαλασσινά και να να γνωρίσει την ελληνική κοινότητα και το φεστιβάλ μας», καταλήγει.