Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση – διαδραστική performance της εικαστικού Μαρίνας Προβατίδου με την συμμετοχή του Κωνσταντίνου Στεφανίδη πραγματοποιήθηκε, την περασμένη Δευτέρα, στον όμορφο χώρο του Μουσείου «Κεντώντας την μνήμη», του ιστορικού σωματείου της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Θεσσαλονίκης.
Η εκδήλωση με τίτλο «Η Δέσποινα της Μέριμνας – Αναζητώντας τη μνήμη» ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της εκδότριας Δέσποινας Κυριακίδου και σηματοδότησε την απαρχή του προγράμματος εκδηλώσεων της Μέριμνας για τα 120 χρόνια από την ίδρυσή της.
Στο κατάμεστο μουσείο, ανάμεσα στα εκθέματα – μαρτυρίες των Ποντίων κυριών, ο Κωνσταντίνος Στεφανίδης ξεκινάει την αφήγησή του λέγοντας «Πάππον προς πάππον, γονέων προς γονέων, αδελφών προς αδελφών». Ανάβει τρία κεριά, ένα για τον συνονόματο παππού του από το χωριό Κοσμά της Ματσούκας, ένα για την προγιαγιά του Παρέσα με τα εφτά παιδιά που της έμειναν τα τρία ζωντανά μετά τη Γενοκτονία και το τελευταίο για εκείνον που δεν έχει κανέναν να τον θυμηθεί.
«Τ’ αποθαμενίων το λημόνεμαν», το ποντιακό έθιμο που τηρείται κάθε παραμονή Φώτων η μνημόνευση των νεκρών, όχι μόνο των δικών μας νεκρών, αλλά και αυτών που δεν έχουν κανέναν στον κόσμο για να τους θυμηθεί, ενδεικτικό του μεγαλείου του πολιτισμού των προγόνων μας.
Η Μαρίνα Προβατίδου άπλωσε ροζ κορδέλες μνήμης, προεκτάσεις των χεριών της, για να συνδέσει την ιστορία της με τις ιστορίες φίλων της Μέριμνας που παρευρίσκονταν στην πρωτότυπη performance.
Μετά το τέλος του μονολόγου της, έδωσε την κορδέλα στην πρόεδρο του Σωματείου Ανατολή Δημητριάδου που συγκινημένη μοιράστηκε μαζί μας την πολύτιμη θύμησή της, την τελευταία φορά που είδε την αξιαγάπητη εκδότρια και μέλος του ΔΣ της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Δέσποινα Κυριακίδου στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεών της.
«Να ζήσω λίγο ακόμα βρε Ανατολή», της είπε. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ζεστό της βλέμμα, που μου έδινε την αίσθηση πως ήθελε να πιαστεί από την ζωή», συνέχισε η πρόεδρος προσθέτοντας πως «θα θυμηθώ και τα δύο μου ξαδέλφια τον Στάθη και τον Γιάννη. Η Δέσποινα, ο Στάθης και ο Γιάννης ήταν παιδιά μεταξύ 40 και 50 χρονών, νεότατοι, ακμαίοι, όμορφοι άνθρωποι, αυτές οι απώλειες πονάνε πάρα πολύ». Τέλος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην εκλιπούσα Άννα Θεοφυλάκτου.
Στην συνέχεια μίλησε η Άρτεμις Καρανίκα-Κούμα ανάβοντας συμβολικά τα δικά της κεριά για τους κεκοιμημένους της και μετά ο λόγος πέρασε στο κοινό. Ακούστηκαν συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων που έφυγαν κυνηγημένοι για να σωθούν ή βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στα γεγονότα της Γενοκτονίας.
Η εικαστικός και performer Μαρίνα Προβατίδου μιλώντας pontosnews.gr τόνισε πως «Για εμένα η Δέσποινα Κυριακίδου συμβολίζει κάθε νέα δυναμική γυναίκα που παλεύει σε μια άνιση μάχη με την επάρατο νόσο. Είναι ένα σύμβολο, και ήθελα μέσω της performance να ανοίξω έναν διάλογο με το κοινό. Η κορδέλα είναι ο τρόπος και ο τόπος σύνδεσης με το κοινό. Είναι ο τρόπος προέκτασης του σώματος. Η τελετουργία είναι μια πράξη αποκατάστασης της μνήμης των προγόνων μας, η επιθυμία να κοιτάξουμε το παρελθόν μας και από το τραύμα της μνήμης να δούμε το γόνιμο χώρο που μπορούμε να συνυπάρξουμε.
»Η performance ολοκληρώνεται ως μια επιτελεστική εμπειρία. Η κορδέλα χρησιμοποιείται ως στοιχείο που θα ενώσει το σώμα με το κοινό. Η αυθόρμητη κίνηση του κοινού που κρατάει την κορδέλα είναι μέρος της performance και της σχέσης που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή με την καλλιτέχνιδα και την προσωπικότητα που υποδύεται. Ποια είναι η λειτουργία της συλλογικής μνήμης όπως διαμορφώνεται από το παρελθόν μέχρι το σήμερα; Η συλλογική μνήμη είναι ουσιαστικά μια σύνθεση εγγεγραμμένων σωματικών αποτυπωμάτων μέσα από το διαγενεαλογικό τραύμα του ξεριζωμού».
Αλεξία Ιωαννίδου
⇒ Βίντεο: Κώστας Φρουζάκης, Αλεξία Ιωαννίδου.