Τι κι αν μετράει 82 χρόνια ζωής; Η Κατερίνα Παγιαννίδου έχει διάθεση έφηβης για περιπέτειες. Απόδειξη ότι αν και πριν από λίγους μήνες ολοκλήρωσε τη φοίτησή της στο 1ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στη Νεάπολη του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, τώρα φοιτά στο Επαγγελματικό Λύκειο Σταυρούπολης!
Παρέα με συμμαθητές και συμμαθήτριές της από το 1ο ΣΔΕ της Νεάπολης, η 82χρονη είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι οι ανοιχτοί ορίζοντες και η δίψα για μάθηση δεν έχουν ηλικία.
Πώς όμως βρέθηκε ξανά στα θρανία; Όπως εξήγησε στη μηνιαία έκδοση του περιοδικού Εκτός των τειχών (τεύχος 176) του Δήμου Νεάπολης-Συκεών και τη Γεωργία Δερμηντζάκη, όλα άρχισαν όταν η κόρη της συμπλήρωσε την αίτηση εγγραφής, και λίγο καιρό αργότερα η εγγονή της την ειδοποίησε ότι πρέπει να πάει στον… αγιασμό.
«Κέρδισα μια δεύτερη ζωή»
«Η κόρη μου η Μαρία υπέβαλε την αίτησή εγγραφής στο 1ο ΣΔΕ χωρίς να το γνωρίζω. Η εγγονή μου με ειδοποίησε μια μέρα ότι έχουμε αγιασμό και πρέπει να πάω σχολείο! “Γιαγιά πρέπει να πας στο ΣΔΕ!”, μου είπε, κι εγώ της είπα “τι είναι παιδί μου αυτό το ΣΔΕ;” Δεν ήξερα».
Η Κατερίνα Παγιαννίδου δηλώνει πολύ τυχερή για τα παιδιά και τα εγγόνια της που την προέτρεψαν να ξαναπάει σχολείο αλλά και για τους καθηγητές και τις καθηγήτριες της. Ιδιαίτερη μνεία κάνει στη διευθύντρια του 1ου ΣΔΕ Βαΐα Κουβαρά, και δηλώνει «ευτυχισμένη για τα όσα έζησα αυτά τα χρόνια της φοίτησής μου στο 1ο ΣΔΕ και χαρούμενη που συνεχίζω, παρέα με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μου, στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης».
Για όσα έκανε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, όπου «δεν έβλεπε την ώρα καθημερινά για να πάει», όπως λέει χαρακτηριστικά, είναι λαλίστατη:
«Εμπλούτισα τις γνώσεις μου, συμμετείχα σε πολλές εκδηλώσεις, και στο θεατρικό που προετοιμάσαμε για να λάβουμε μέρος στη Γιορτή Παιδείας και Πολιτισμού του δήμου μας. Πήρα μέρος μαζί με όλη την ομάδα από το σχολείο μας στον Λαϊκό Δρόμο “Παναγιώτης Αφαλής” και τις δύο χρονιές της φοίτησής μου. Όλα αυτά ούτε μπορούσα να τα φανταστώ πριν από 8 χρόνια που βίωσα την απώλεια του άνδρα μου».
Όσο για τα δύσκολα χρόνια της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας, αναφέρεται σε αυτά με νοσταλγία αλλά και κάποια πικρία, αφού μεγάλωσε στη Σπάρτη σε χρόνια δύσκολα και φτωχικά σε μια οικογένεια με οχτώ αδέλφια.
Αν και ήταν πρώτη μαθήτρια στο Δημοτικό, «εκείνα τα χρόνια τα κορίτσια έπρεπε να παντρευτούν, και μόνο τα αγόρια μπορούσαν να σπουδάσουν».
Στη Νεάπολη, όπου ζει τα τελευταία 62 χρόνια, η… μαθήτρια Λυκείου μετακόμισε μόλις παντρεύτηκε, στην ηλικία των 20 ετών. Αυτό που εξομολογείται, χαμογελώντας, είναι πως μετά την κυκλοφορία του Εκτός των τειχών δεν είναι λίγοι αυτοί που την σταματούν στη γειτονιά και τη ρωτούν αν είναι… η ίδια.