Είναι ένας από τους σπουδαιότερους μαθηματικούς όλων των εποχών, ο επιστήμονας που βοήθησε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν να διατυπώσει τη μαθηματική απόδειξη της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή σήμερα «βρίσκεται» στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ στη Θεσσαλονίκη, ενώ από πέρσι στη Νέα Βύσσα Ορεστιάδας λειτουργεί το Μουσείο των Καραθεοδωρή, καθώς τρεις γενιές πριν και δύο γενιές μετά από εκείνον στην οικογένεια υπήρξαν μεγάλες προσωπικότητες.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και με δεδομένα από διάφορες ιστορικές πηγές, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή «αφηγείται» τη ζωή του στους επισκέπτες και των δύο μουσείων.
Ο ηθοποιός Κρίτων Ζαχαριάδης στο ρόλο του Καραθεοδωρή απαντά μέσα από μια οθόνη 82 ιντσών κάθετα τοποθετημένη σε 25 ερωτήσεις για το βίο και το έργο του επιδραστικού Έλληνα επιστήμονα, ο οποίος –μεταξύ άλλων– συνεργάστηκε με τον Μαξ Πλανκ, τον πατέρα της κβαντικής θεωρίας.
Πέρα από το επιστημονικό του έργο, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πληροφορίες για τη σχέση του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Επίσης, το 1922 βρισκόταν στη φλεγόμενη Σμύρνη.
Η σχέση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο
«Τον γνώρισα το 1895. Είχα μόλις τελειώσει τις σπουδές μου ως μηχανικός και είχα πάει για λίγο στην Κρήτη, καλεσμένος του θείου μου, Αλέξανδρου, που είχε διοριστεί τοποτηρητής εκεί από την οθωμανική κυβέρνηση. Δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα γι’ αυτόν, και χρειαζόταν ενισχύσεις. Οι μουσουλμάνοι της Κρήτης τον κατηγορούσαν ότι μεροληπτούσε υπέρ των χριστιανών κι αρνιόνταν να τον υπακούσουν.
»Ο Βενιζέλος ήταν τότε τριαντάρης, πάνω στον ενθουσιασμό του, πρωτεργάτης των κινημάτων για την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Φαίνεται του έκαμα εντύπωση.
»Γεγονός είναι, πάντως, ότι περίπου ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, το 1919, όταν ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη, ο Βενιζέλος με κάλεσε για να μου αναθέσει την οργάνωση του Ιωνικού Πανεπιστημίου. Δυστυχώς η Μικρασιατική Καταστροφή ανέτρεψε το φιλόδοξο σχέδιο, όμως ο Βενιζέλος επέμεινε να επιστρέψω στην Ελλάδα και να εργαστώ στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Για μικρό διάστημα, όπως αποδείχθηκε».
Η καταστροφή της Σμύρνης
«Στις 23 Αυγούστου κάλεσα τους συναδέλφους μου και τους ανακοίνωσα ότι θα έπρεπε να κλείσουμε το Πανεπιστήμιο και ν’ αποχωρήσουμε. Τους έδωσα συστατικές επιστολές για την περαιτέρω καριέρα τους. Είχα φροντίσει να συγκεντρώσω και να συσκευάσω τον εργαστηριακό εξοπλισμό και τα σημαντικότερα βιβλία της βιβλιοθήκης. Παρέδωσα τα κιβώτια στον καθηγητή Δημήτριο Χόνδρο και το κλειδί του κτηρίου στον συνταγματάρχη Νικόλαο Πλαστήρα. Παράλληλα φρόντισα να απομακρύνω και την οικογένειά μου, τους έστειλα στην Αθήνα.
»Την επομένη ο ελληνικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη. Οι στρατιώτες μάς έλεγαν για τις θηριωδίες που γίνονταν στα μετόπισθεν.
»Τις ακούγαμε κι από αλλού, από τους πρόσφυγες που κατέφθαναν από παντού με μπόγους και δισάκια. Κι όμως οι Αρχές μάς έλεγαν να μην ανησυχούμε και πως η Σμύρνη δεν θα εγκαταλειφθεί […].
»Στις 5 Σεπτεμβρίου τα ελληνικά στρατεύματα έφυγαν και οι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν στην πόλη. […] Είχα μείνει στην προκυμαία ανήμπορος να δεχτώ το μέγεθος της συμφοράς. Θα χανόμουν κι εγώ, αλλά μ’ έσωσε ένας γνωστός μου που με φώναξε να μπω στη βάρκα του. Δέκα μέρες κάναμε να φτάσουμε στον Πειραιά».