Μια άλλη Ελλάδα, πολύ κοντά στα σημερινά γεωγραφικά όρια της πατρίδας μας, θυμίζει σε όλους πόσο σπουδαία είναι η ιστορία μας. Είναι εκείνη η Ελλάδα όπου ενώ τα ελληνικά όπως τα γνωρίζουμε δεν ακούγονται αλλά η ιστορία του τόπου μαρτυρά την ελληνικότητά της και οι κάτοικοί της δηλώνουν υπερήφανοι για την καταγωγή τους από τη Μεγάλη Ελλάδα. Ο λόγος για πολλές περιοχές της Κάτω Ιταλίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κροτόνε, δηλαδή του Κρότωνα, της πόλης που πήρε το όνομά της από τον σπουδαίο παλαιστή Μίλωνα τον Κροτωνιάτη και αποκαλείται ως «πόλη του Πυθαγόρα», επειδή εκεί το 530 π.Χ. ίδρυσε τη Σχολή του ο Πυθαγόρας.
Στην επαρχία του Κροτόνε –συνορεύει βορειοδυτικά με την επαρχία της Κοζέντσα, νοτιοδυτικά με την επαρχία του Καταντζάρο και ανατολικά βρέχεται από το Ιόνιο πέλαγος–, υπάρχει ένα σχολείο, το Κλασικό Λύκειο του Πυθαγόρα, όπου φοιτούν όχι μόνο «Κροτόνιοι» ή «Πυθαγόρειοι» όπως συχνά αποκαλούν τους κατοίκους της πόλης αλλά και μαθητές από το εξωτερικό οι οποίοι θέλουν να βιώσουν την εμπειρία της κλασικής παιδείας.
Τόσο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ιταλικού σχολείου όσο και οι δράσεις του έχουν άρωμα αρχαίας Ελλάδας.
Πριν από περίπου ένα μήνα, σε εκδήλωση ανοιχτή για το κοινό, μαθήτριες παρουσίασαν χορούς της αρχαίας Ελλάδας φορώντας αρχαιοελληνικούς μανδύες.
Το χειροκρότημα των θεατών ήταν θερμό. Σε δηλώσεις που έκαναν σε ιταλικά μέσα ενημέρωσης οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μίλησαν για την κλασική παιδεία που παρέχει το εκπαιδευτικό ίδρυμα, την μακρά ιστορία αλλά και το μέλλον του.
Ο Κρότωνας βρίσκεται στο κάτω μέρος της «ιταλικής μπότας» και ιδρύθηκε περίπου στα 710 π.Χ. από Αχαιούς. Την περίοδο του Μεσαίωνα και μέχρι το 1928 η περιοχή ονομαζόταν Κοτρόνε. Στη συνέχεια πήρε το σημερινό της όνομα, δηλαδή Κροτόνε.
Ποιος ήταν ο Μίλων ο Κροτωνιάτης
Γιος του Διότιμου, ο Μίλων ήταν παλαιστής από τη Μεγάλη Ελλάδα και είχε γίνει έξι φορές Ολυμπιονίκης, μία στην κατηγορία των παίδων και πέντε στην κατηγορία των ανδρών. Επτά φορές είχε κερδίσει τα Πύθια στους Δελφούς, δέκα στα Ίσθμια και εννέα στα Νέμεα. Είχε στεφθεί νικητές σε περισσότερους από τριάντα πανελλήνιους αγώνες γνωστούς ως στεφανίτες.
Πρόκειται για τον άνθρωπο που ανακάλυψε την προπόνηση με προοδευτική επιβάρυνση μέσω της σταδιακής αύξησης της αντίστασης, καθώς όταν προετοιμαζόταν για αγώνες σήκωνε περπατώντας ένα μοσχαράκι. Αυτό έκανε και όσο μεγάλωνε το μοσχάρι με αποτέλεσμα να σηκώνει μεγαλύτερο βάρος και άρα να γίνεται πιο δυνατός.
Ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και ανήκε στην αριστοκρατική μερίδα του Κρότωνα. Εικάζεται ότι είχε παντρευτεί την Μυία, την κόρη του Πυθαγόρα.
Ο θάνατός του ήταν τραγικός. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Ηλιακών Β΄, 6.14.8) πέθανε κατά τη διάρκεια περιπάτου στο δάσος όταν επιχείρησε να κόψει με γυμνά χέρια έναν κορμό δέντρου που είχαν αφήσει οι ξυλοκόποι για να τον κόψουν άλλη μέρα.
Στον κορμό είχαν τοποθετήσει σφήνες ώστε με το χτύπημα στα σημεία ο κορμός να ανοίξει ευκολότερα. Ωστόσο στο κείμενο του Παυσανία αναφέρεται πως κατά την προσπάθειά του, οι σφήνες βγήκαν από τη θέση τους και τα χέρια του πιάστηκαν στον κορμό. Έτσι όταν νύχτωσε τον κατασπάραξαν οι λύκοι.
«… αποθανείν δε υπὸ θηρίων φασὶν αυτόν: επιτυχείν γαρ αυτὸν εν τη Κροτωνιάτιδι αυαινομένω ξύλῳ, σφήνες δε εγκείμενοι διίστασαν το ξύλον: ο δε υπὸ φρονήματος ο Μίλων καθίησι τας χείρας ες το ξύλον, ολισθάνουσί τε δη οι σφήνες και εχόμενος ο Μίλων υπὸ του ξύλου λύκοις εγίνετο εύρημα. μάλιστα δε πως το θηρίον τούτο εν τη Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται και άφθονον», σημειώνεται στο Ηλιακών Β΄, 6.14.8 .