Ένας 68χρονος χωρικός από την Ουγκάντα, ο Μούσα Χασάγια Κασέρα, έχει τόσα παιδιά που είναι αδύνατο να θυμηθεί τα ονόματά τους. Αγωνίζεται ωστόσο για να φροντίσει την πολυμελή οικογένειά του –η οποία όπως λέει περιλαμβάνει 12 συζύγους, 102 παιδιά και 578 εγγόνια– και πλέον αισθάνεται ότι… φτάνει πια.
Τα 102 παιδιά του Χασάγια είναι ηλικίας από 10 ως 50 ετών, ενώ η νεότερη σύζυγός του είναι περίπου 35.
«Στην αρχή ήταν ένα αστείο, αλλά τώρα έχει τα προβλήματά του», λέει στο AFP ο χωρικός από το Μπουγκίσα της Μπουταλέτζα, μιας απομακρυσμένης περιοχής της Ουγκάντας.
«Με την υγεία μου να φθίνει και μόλις 8 στρέμματα γης για μια τόσο τεράστια οικογένεια, δύο από τις συζύγους μου έφυγαν γιατί δεν μπορούσα να τους προσφέρω τα βασικά όπως τροφή, εκπαίδευση, ρουχισμό», λέει.
Ο Χασάγια, ο οποίος αυτή την περίοδο είναι άνεργος αλλά έχει γίνει κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο στο χωριό του, είπε ότι οι σύζυγοί του λαμβάνουν πλέον μέτρα αντισύλληψης ώστε να σταματήσει η περαιτέρω επέκταση της οικογένειας, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Οι σύζυγοί μου παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια, αλλά εγώ δεν παίρνω μέτρα. Δεν περιμένω να αποκτήσω περισσότερα παιδιά γιατί έχω διδαχτεί από την ανεύθυνη συμπεριφορά μου να κάνω τόσο πολλά παιδιά τα οποία δεν μπορώ να φροντίσω», εξηγεί.
Η οικογένειά του ζει σε ένα σπίτι υπό κατάρρευση με σκουριασμένη τσίγκινη οροφή, ή σε γειτονικές αχυρένιες καλύβες.
Την πρώτη σύζυγό του την παντρεύτηκε το 1972 σε μια παραδοσιακή τελετή όταν ήταν και οι δύο περίπου 17 ετών, και έναν χρόνο αργότερα απέκτησε το πρώτο του παιδί, τη Σάντρα Ναμπγουίρε.
«Επειδή στην οικογένειά μας ήμαστε μόνο δύο αδέλφια, ο αδελφός, οι συγγενείς και οι φίλοι μου με συμβούλευσαν να παντρευτώ πολλές γυναίκες για να αποκτήσω πολλά παιδιά και να επεκτείνω το όνομα της οικογένειας».
Καλός οικογενειάρχης
Γοητευμένοι από την ιδιότητα που είχε τότε ο Χασάγια –έμπορος και κρεοπώλης–, πολλοί χωρικοί του έδιναν τις κόρες τους για γάμο, παρότι κάποιες ήταν κάτω από 18 ετών.
Ο γάμος παιδιών απαγορεύτηκε στην Ουγκάντα μόλις το 1995, ενώ η πολυγαμία επιτρέπεται στη χώρα αυτή της ανατολικής Αφρικής, σύμφωνα με συγκεκριμένες θρησκευτικές παραδόσεις.
«Μπορώ να θυμηθώ μόνο το όνομα του πρώτου και του τελευταίου μου παιδιού, αλλά κάποιων παιδιών μου δεν θυμάμαι τα ονόματα», λέει ξεφυλλίζοντας τα σημειωματάριά του, προς αναζήτηση λεπτομερειών σχετικά με τα παιδιά του.
Ωστόσο, δεν μπορεί να θυμηθεί ούτε τα ονόματα κάποιων από τις συζύγους του, και πρέπει να συμβουλευτεί έναν από τους γιους του – τον 30χρονο Σαμπάν Μαγκίνο, που είναι δάσκαλος και βοηθάει στη διαχείριση των θεμάτων της οικογένειας, αφού είναι ένας από τα λίγα παιδιά του που έχουν σπουδάσει.
Για την επίλυση των διαφωνιών μιας τόσο μεγάλης οικογένειας, ο Χασάγια λέει ότι τα μέλη της συναντιούνται μία φορά το μήνα.
Ένας τοπικός αξιωματούχος του χωριού αυτού με τους περίπου 4.000 κατοίκους λέει ότι παρά τις προκλήσεις, ο Χασάγια «έχει μεγαλώσει πολύ σωστά» τα παιδιά του.
Ελάχιστο φαγητό
Πολλά μέλη της οικογένειας του Χασάγια προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα κάνοντας δουλειές για τους γείτονές τους. Οι κάτοικοι του Μπουγκίσα είναι κυρίως χωρικοί, και ασχολούνται με μικρές καλλιέργειες όπως ρυζιού ή καφέ.
«Αλλά το φαγητό δεν φτάνει. Είμαστε υποχρεωμένοι να ταΐζουμε τα παιδιά μία ή στην καλύτερη περίπτωση δύο φορές τη μέρα», λέει η τρίτη σύζυγός του, η Ζαμπίνα, και προσθέτει ότι αν γνώριζε πως εκείνος είχε και άλλες συζύγους, δεν θα συμφωνούσε να τον παντρευτεί.
«Ακόμη και όταν ήρθα εδώ και αφέθηκα στη μοίρα μου, έφερε την τέταρτη, την πέμπτη, μέχρι που έφθασε τις 12», λέει αγανακτισμένη.
Δύο από τις συζύγους του έχουν ήδη εγκαταλείψει τον Χασάγια και άλλες τρεις ζουν σε άλλη πόλη, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων, εξαιτίας του υπερπληθυσμού του νοικοκυριού τους.
Ερωτηθείς γιατί πιστεύει ότι δεν τον εγκατέλειψαν περισσότερες σύζυγοι, απαντά: «Με αγαπάνε όλες, βλέπετε είναι χαρούμενες!».