Μια διαφορετική πτυχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, που αφορά την προσωρινή εγκατάσταση προσφύγων σε θρησκευτικά μνημεία, παρουσιάζει το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού στη Ροτόντα.
Η έκθεση «Θεσσαλονίκη 1922: Μνημεία και Πρόσφυγες» διοργανώνεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης και θα διαρκέσει έως το τέλος Δεκεμβρίου.
Στο επίκεντρο είναι αφενός η χρήση των θρησκευτικών μνημείων ως προσωρινή στέγη, αφετέρου η μεταφορά και διάσωση πολλών κειμηλίων, κυρίως φορητών εικόνων, από την Ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία.
Με αφορμή την παρουσία της στη Θεσσαλονίκη για τη διπλή γιορτή, του Αγίου Δημητρίου και της απελευθέρωσης, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί από την επιμελήτρια της έκθεσης Φλώρα Καραγιάννη.
Μέσα σε αυτό το εξαιρετικό μνημείο που φιλοξένησε πρόσφυγες του 1922, τα εκκλησιαστικά κειμήλια μπλέκονται με ιστορίες προσφυγιάς· της μάνας που γέννησε δίπλα στον ηλικιωμένο που ξεψύχησε ελεύθερα στη μητέρα πατρίδα, όσο ένας πατέρας έψαχνε εναγωνίως ένα μεροκάματο στο λιμάνι, και τα παιδιά έπαιζαν κυνηγητό.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε δύο ενότητες. Στην πρώτη μέσα από πλούσιο εικονογραφικό υλικό, ταχυδρομικά δελτάρια και αποκόμματα εφημερίδων, αποτυπώνεται η εικόνα της πόλης κατά την κρίσιμη δεκαετία 1912-1922.
Στο δεύτερο μέρος της ίδιας ενότητας παρουσιάζεται η Μικρασιατική Εκστρατεία και ειδικότερα η απομάκρυνση των πληθυσμών από την Ανατολική Θράκη, καθώς και το ταξίδι της προσφυγιάς προς τη Θεσσαλονίκη. Η ενότητα ολοκληρώνεται με την εγκατάσταση.
Στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζονται κειμήλια που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες, τα οποία είτε παρέδωσαν σε ναούς είτε τα κράτησαν ως αντικείμενα μνήμης, καθώς και εικόνες και παλαίτυπα από ιδιωτικές συλλογές.