Η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη βύθισε σε πένθος όλη τη χώρα. Ο πρωταθλητής του τάε κβον ντο είχε χαρίσει τόσες μεγάλες στιγμές στον ελληνικό αθλητισμό και η απώλειά του, μόλις στα 43 του χρόνια από μια σκληρή και επιθετική μορφή καρκίνου, συγκλονίζει.
Το τελευταίο αντίο στον Αλέξανδρο θα το πουν συγγενείς και φίλοι το Σάββατο, στις 16:00, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης.
Η σορός του θα βρίσκεται από τις 15:00 στην εκκλησία για όποιον θέλει να τον αποχαιρετήσει και μετά την εξόδιο ακολουθία θα γίνει η ταφή του στα Κοιμητήρια του Φιλύρου Θεσσαλονίκης.
Ένας γεμάτος άνθρωπος που χειροκροτήθηκε πολύ
«Σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε», έγραψε ο δις Ολυμπιονίκης στο τελευταίο μήνυμα-αποχαιρετισμό προς όλους μας. Πράγματι, το δικό του αποτύπωμα θα μείνει ανεξίτηλο.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Οκτωβρίου του 1979 σπούδασε Φυσική Αγωγή στο ΑΠΘ και ήταν πυροσβέστης. Με το τάε κβον ντο ασχολήθηκε από πολύ νωρίς, καθώς πρωταθλητής σε αυτό το άθλημα ήταν και ο πατέρας του. Σε ηλικία μόλις 3 χρονών ξεκίνησε τις προπονήσεις στο σύλλογο του πατέρα του «Μέγας Αλέξανδρος». Τα σωματικά του προσόντα τον βοήθησαν, αλλά η αφοσίωση και η αγάπη του για το άθλημα τον έκαναν να πρωταγωνιστήσει.
Το 1996 κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό και λίγους μήνες αργότερα και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Οι επιτυχίες αυτές του άνοιξαν την όρεξη, καθώς αποτελούσαν ανταμοιβή για τον κόπο και τον ιδρώτα του στις προπονήσεις. Το 1997 ανέβηκε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης με το χρυσό μετάλλιο στους εφήβους.
Το 2000 πήρε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, αλλά το όνειρο έγινε εφιάλτης. Λίγο καιρό πριν ταξιδέψει στην Αυστραλία είχε τραυματιστεί σε τροχαίο και όπως φάνηκε το πόδι του δεν είχε ιαθεί 100%. Στο δεύτερο γύρο έσπασε το πόδι του στον αγώνα με τον Κολομβιανό Μίλτον Κάστρο. Οι ιαχές του εκείνη τη στιγμή όπου φώναζε «Έσπασε! Έσπασε. Μαμά έσπασε!» είχαν συγκλονίσει την Ελλάδα.
Αυτή η μεγάλη ατυχία όμως δεν τον πτόησε, δείχνοντας πως είναι μαθημένος στα δύσκολα. Και το 2004 επέστρεψε πιο δυνατός, κατακτώντας το χρυσό στην παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, επιτυχία που ήταν η απαρχή για τη μεγάλη πορεία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, σε ένα κατάμεστο γήπεδο, κατέκτησε το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο, με ασημένιο χρώμα, μετά από έναν επεισοδιακό τελικό με τον Νοτιοκορεάτη Μουν Ντάε-Σουνγκ.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι επιτυχίες συνεχίστηκαν για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Το 2008 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στη Ρώμη, ενώ είχε την τιμή να είναι και ο πρώτος λαμπαδηδρόμος στην τελετή αφής της φλόγας στην αρχαία Ολυμπία. Στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, κατέκτησε το δεύτερο ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο.
Το 2010 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πανευρωπαικό πρωτάθλημα στην Αγία Πετρούπολη. Στους τέταρτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του το 2012 είχε την τιμή να είναι σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής.
Το 2013 φόρεσε στο στήθος το αργυρό και πάλι μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνη της Τουρκίας.
Με την ίδια δύναμη ψυχής που αντιμετώπισε κάθε δυσκολία στην καριέρα του, πάλεψε και με την σπάνια και επιθετική μορφή καρκίνου. Με αξιοπρέπεια και θάρρος έδωσε μια άνιση μάχη τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά σήμερα ηττήθηκε, αφήνοντας όμως μια σπουδαία παρακαταθήκη ως αθλητής και ως άνθρωπος.
Οι διακρίσεις του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
1996 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1996 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1997 – Μεσογειακοί Αγώνες – 2ος (Αργυρό μετάλλιο)
1997 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος (Χρυσό μετάλλιο)
1998 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 5ος
1998 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας- 3ος (Χάλκινο μετάλλιο)
2004 – Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
2004 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2008 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
2008 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2009 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα – 5ος
2010 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 3ος Χάλκινο μετάλλιο
2013 – Μεσογειακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο