Συγκινημένη η θύμηση παίρνει τους δρόμους και περπατά: Ρωμαίικες γειτονιές, τούρκικοι μαχαλάδες, τζαμιά και μιναρέδες που λογχίζουν τον αέρα, αλλά και εκκλησιές –πόσες εκκλησιές!– περιοχές ολόκληρες της πόλης όλο ελληνισμός, χωρίς κανέναν Τούρκο. Να κι ο Αϊ-Γρηγόρης, η μεγαλόπρεπη μητροπολιτική μας εκκλησιά, όπου ο μητροπολίτης Χρύσανθος δεν αφήνει σχεδόν καμιά Κυριακή χωρίς να θυμηθεί στο κήρυγμά του τους θρυλικούς «μυρίους» του Ξενοφώντος, που απ’ τα ψηλά βουνά της Τραπεζούντας αντικρίσαν το γαλάζιο πέλαγος και φώναξαν:
— Θάλαττα! Θάλαττα!
Εδώ στην Τραπεζούντα κατέβηκαν, κι εδώ σε τούτον τον γιαλό λούστηκαν, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, μάχες, δοκιμασίες –λέει ο δεσπότης–, αιώνων ιστορία ελληνική έχει η πόλη τούτη, όλα το μαρτυρούν, αρχαίοι συγγραφείς, αρχαία τείχη και κάστρα, τάφοι αυτοκρατόρων, εκκλησιές, και προπάντων ο λαός ο ριζωμένος στ’ άγια τούτα χώματα, που τα ποτίζει με δάκρυ και ιδρώτα, και συνεχίζει από γενιά σε γενιά την προαιώνια ιστορία της Ελλάδας.
Κοιτάζω τον πατέρα μου, δακρύζει:
— Γιατί, πατέρα;
Σκύβει πολύ ο πατέρας μου για να με φτάσει:
— Σώπα, παιδί μου, τα καλά παιδιά δεν μιλάνε στην εκκλησιά.
Κι ενώ σκουπίζει τα μάτια του με το μαντίλι:
— Άμα θα μεγαλώσεις, θα καταλάβεις…
Με αυτά τα λόγια ο Δημήτρης Ψαθάς θυμάται τα παιδικά του χρόνια στη γενέτειρά του, την Τραπεζούντα του Πόντου, στο αυτοβιογραφικό έργο του Γη του Πόντου.
Ο Δημήτρης Ψαθάς, ο χαρισματικός της σάτιρας και μαχητικός της πένας, γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα του Πόντου, την ιστορική πρωτεύουσα των Κομνηνών, το μεγάλο αστικό και πολιτιστικό κέντρο του ποντιακού ελληνισμού με τη μεγάλη οικονομική και πνευματική άνθηση. Γιος της Τραπεζούντιας Μαρίας Χαραλαμπίδου και του Τενέδιου Ιωάννη Ψαθά, σπούδασε στο φημισμένο Φροντιστήριον Τραπεζούντος, όπου ο δάσκαλος της έκθεσης –διακρίνοντας το μεγάλο του ταλέντο στη γραφή– τον αποκαλούσε από τότε «δημοσιογράφο».
Το 1923, με τη Μικρασιατική Καταστροφή, ξεριζώθηκε από τον τόπο του σε ηλικία 16 ετών μαζί με τη χήρα μητέρα του και τις τέσσερεις αδερφές του, και έφτασε στην Αθήνα μαζί με χιλιάδες άλλα προσφυγόπουλα για ένα νέο ξεκίνημα…
Πρώτος τόπος εγκατάστασης, η Αργυρούπολη. Εκεί φιλοξενήθηκε η οικογένειά του για πρώτη φορά, σε φιλικό της σπίτι.
Το 1966 σε ώριμη πλέον ηλικία αναγνωρισμένος ως απαράμιλλος χρονογράφος, ευθυμογράφος και θεατρικός συγγραφέας αλλάζει θέμα γραφής και συγγράφει το μνημειώδες ιστορικό, αυτοβιογραφικό χρονικό Γη του Πόντου, τη «Βίβλο του ποντιακού ελληνισμού» σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, που το προλόγισε το 1993.
Η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης ιδρύθηκε στην Αργυρούπολη στις 24 Ιουλίου 1979 από πρόσφυγες πρώτης γενιάς, διαποτισμένους από το πνεύμα του ποντιακού πολιτισμού. Την ομάδα αυτή που δημιούργησαν οι πρόσφυγες την χαρακτήριζε η φιλία, το δέσιμο και πολύ περισσότερο ο ισχυρός στόχος της διατήρησης και διάδοσης της μακραίωνης ιστορίας του Πόντου.
Σαράντα χρόνια τώρα εξακολουθούν να αναβιώνουν τα ήθη και τα έθιμα του Πόντου, να διοργανώνουν ομιλίες, εκθέσεις, τμήματα θεάτρου, χορού και λύρας, μεταλαμπαδεύοντας από γενιά σε γενιά την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του Πόντου.
Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου ο σύλλογος τιμά τον σπουδαίο Δημήτρη Ψαθά και παρουσιάζει αφιέρωμα στη μνήμη του με αποσπάσματα από την αυτοβιογραφική Γη του Πόντου, την κωμωδία του Ο Κηφισοφών (το έργο που έγραψε για τον κορυφαίο ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη), καθώς και οπτικοακουστικό υλικό από τη ζωή του.
Την κωμωδία Ο Κηφισοφών παρουσιάζει η Θεατρική Ομάδα Γαυρίου Άνδρου σε σύμπραξη με καλλιτέχνες από το Δήμο Αργυρούπολης σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Σταθοπούλου.
Στην εκδήλωση, την οποία θα προλογίσει ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης Ηλίας Ιορδανίδης, θα συμμετάσχει το χορευτικό συγκρότημα του σωματείου με παραδοσιακούς χορούς του Πόντου που θα διανθίσουν τις περιγραφές του συγγραφέα από τα παιδικά του χρόνια.
Η σκηνοθέτρια Κωνσταντίνα Σταθοπούλου, ο λαογράφος Ιωακείμ Καρεπίδης και η εγγονή του Δημήτρη Ψαθά –και εκδότρια των απάντων του– Λένα Νίτσου επιμελήθηκαν τη μεγάλη αυτή αφιερωματική βραδιά.