Κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού με τίτλο «Εις την θυσίαν Αβραάμ» και ακροστιχίδα: «εις τον Αβραάμ Ρωμανού ύμνος». Δείτε το Μέρος Α΄.
Ελεύθερη απόδοση στη σύγχρονη μορφή της γλώσσας μας από τον Θεόφιλο Πουταχίδη.
ζ΄. »Θ’ ακούσει όλα τα λόγια Σου η Σάρρα Δέσποτά μου
»κι αυτή Σου την απόφαση σαν θα τη μάθ’ η δόλια, τότε αυτά θε να μου πει:
»“Αν Κείνος που μας το ’δωσε πίσω θε να το πάρει, τι ήθελε και το έδινε;
»”Τον γιο μου κοίτα γέροντα σε με να τον αφήσεις.
»”Κι αν Κείνος που σε πρόσταξε ζητήσει να τον πάρει, πες του σε μένα να το πει.
»”Αυτός που ’στειλε άγγελο για να μας αναγγείλει τη γέννηση του σπλάγχνου μας,
»”μόλις θα το θελήσει ο φόνος να ’ρθει να το βρει, ο Χάρος να το πάρει, σε μένα να ’ρθει να το πει και να μου το δηλώσει.
»”Δεν σου το εμπιστεύομαι άντρα μου το παιδί μας και δε στο δίνω τώρ’ εγώ· δεν ξέρω αν έτσι θέλει
»”ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός.
η΄. »”Λίγος ήτανε ο καιρός που πέρασα μαζί του· πιότερος θε να είναι στη μετά θάνατον ζωή,
»”εάν τ’ αποφασίσεις αυτό που έχεις στο μυαλό να πας και να του κάνεις.
»”Μόν’ μη μ’ εγκαταλείπεις, και το μαχαίρ’ το δίστομο της λύπης μη μου μπήγεις· μη με σκοτώνεις γέρο μου, θερμοπαρακαλώ σε.
»”Μόλις τα καταφέραμε άντρα μ’ αγαπημένε
»”κι απ’ την κοιλιά μ’ ανέλπιστα ’ποκτήσαμε παιδάκι…
»”Αν πα σ’ αυτήν την τύχη μας τώρα έρθει η δυστυχία,
»”προς τι το κυοφόρησα; Γιατί να το βυζάξω; Να τ’ αναθρέψω η δύστυχη
»”και να το μεγαλώσω, και πριν η δόλια το χαρώ πίσω να το επιστρέψω σ’ Αυτόν που μας το χάρισε; Αυτόν που είν’ στ’ αλήθεια
»”ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός.
θ΄. »”Κοντά σε με μην έρχεσαι, πάρε στροφή και φύγε. Τον παίρνω γω στα χέρια μου και τον σφιχταγκαλιάζω
»”αυτόν που κοιλοπόνεσα στον κόσμο να τον φέρω. Θα τον κρατώ στην αγκαλιά, θέλω να τον χορτάσω.
»”Αν Κείνος που σε πρόσταξε χρειάζεται θυσίες, ας πάρει κάνα πρόβατο.
»”Αλίμονο παιδί μου Ισάακ, η δύστυχη να βλέπω
»”να χύνεται το αίμα σου, το χώμα να ποτίζει – τέτοιο κακό να μην μας βρει!
»”Αν το ’χει πάρει απόφαση έτσι να σε σκοτώσει, ας ξεκινήσει από εμέ.
»”Πρώτα την που σε γέννησε κι ύστερα εσέ παιδί μου,
»”να μην προκάνω να ιδώ η άμοιρη τη σφαγή σου κι αφανιστώ ολότελα. Θε μου μην »”επιτρέψεις, Εσύ που είσαι, Δέσποτα,
»”ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός.
ι΄. »”Όταν από το πουθενά, παράκαιρα τελείως, ο Άγγελος ανάγγειλε παιδί πως θα γεννήσω, γέλασε το χειλάκι μου.
»”Και σαν είδα τα λόγια του να πραγματοποιούνται, απ’ τη χαρά μου πέταξα.
»”Μα ήδη τώρα η χαρά έγινε μαύρο δάκρυ.
»”Ω φως μου εσύ, παιδάκι μου! Αυγή που ανατέλλεις συνέχεια μπρος στα μάτια μου.
»”Σαν άστρο σε κοιτάζω, και με το φως σου λούζομαι και λάμπω η καημένη…
»”Ωραίε, όψιμε καρπέ, βλάστημα της κοιλιάς μου,
»”σταφύλι μαυροκόκκινο, τσαμπί ’σαι γινωμένο σε κλήμα πάνω θαλερό, σε κλήμα φυλλωμένο.
»”Τη φλόγα τη ζωούλας σου ο πατέρας δεν σ’ τη σβήνει, και με μαχαίρι κοφτερό δεν θα σε κατακόψει· δεν είναι για να γίνει αυτό, δεν θα το επιτρέψει
»”ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός.
ια΄. »”Στήριγμα στα γεράματα σπλάχνο μου εσύ θα γίνεις, όταν με το καλό αντρωθείς.
»”Και θα έχω τα παιδιά σου, θα έχω τα εγγόνια μου στυλώματα να στέκει ορθό το γέρικο κορμί μου.
»”Να μ’ αξιώσει ο Θεός του γιου μου να ’δω τα παιδιά κι ύστερα ας με πάρει.
»”Σαν έρθ’ εκείνη η ώρα, τα μάτια μου παιδάκι μου εσύ θα τα σφαλίσεις.
»”Και συ με τα παιδάκια σου θα μ’ αποχαιρετάτε σαν θα με στέλνετε μ’ ευχές να κάνω το ταξίδι, να πάω στων προγόνων μου τις ανοιχτές αγκάλες.
»”Κι απά’ στο νεκροκρέβατο πρώτος εσύ μπροστά θα ’ρθεις, συ θα με πρωτοκλάψεις.
»”Μα εγώ μη σώσω για να δω, μη σώσω να θρηνήσω το θάνατό σ’ παιδάκι μου.
»”Μη σώσω για ν’ ακούσω πως ο πατέρας σου έγινε ο ίδιος του φονιάς σου. Μην επιτρέψεις Θε μου Εσύ, Εσύ Θεέ μ’ που είσαι
»”ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός”.
ιβ΄. »Με τέτοια λόγια εσύ που λες, γυναίκα, θα εξοργίσεις Αυτόν τον ίδιο τον Θεό.
»Δεν είν’ τόσο παράξενο αυτό που μας ζητάει.
»Γιατί δική του δωρεά είν’ τούτο που θα πάρει.
»Κοίταξε μην οι θρήνοι σου το πρόσφορο σπιλώσουν.
»Τα δάκρυά σου πρόσεχε μην τύχει και χαλάσουν ετούτην τη θυσία μου.
»Εάν τον θέλει ο Θεός, κοντά Του να τον πάρει, ποιος ημπορεί, ποιος δύναται για να Τον εμποδίσει.
»Και μέσα στην αγκάλη σου θαρρείς τον προστατεύεις; Εκεί τι λες δεν το μπορεί να πάρει την ψυχή του;
»Δείξε καλή προαίρεση, δείξε την πρόθεσή σου, και στείλε το παιδάκι μας εκεί π’ όλοι θα πάμε,
»στους κόλπους του Πατέρα μας, του Δέσποτα, που είναι
»ο Σωτήρας των ψυχών μας και ο μόνος Αγαθός.