«Τον Μάρτιο του 1977 τρεις αρχιφύλακες μου ανάγγειλαν ότι είχα κατέβει από το θάνατο, λέγοντάς μου: “Η πολιτεία έδειξε κατανόηση· τώρα εξαρτάται από σένα να γίνεις καλύτερος”. Τους απάντησα ότι χειρότερος μπορεί να γινόμουν, καλύτερος όχι. Πριν κατέβω στα ισόβια το υπουργείο Δικαιοσύνης επί κυβερνήσεως Καραμανλή διέταξε τη μεταγωγή μου από τις φυλακές Ηρακλείου Κρήτης στις πειθαρχικές φυλακές κολάσεως της Κέρκυρας. Έμεινα στην κόλαση από τις 21 Ιουλίου 1976 μέχρι το 1982. Αποφυλακίστηκα στις 29 Μαρτίου 1996».
Αυτός είναι ο επίλογος στην αυτοβιογραφία του Νίκου Κοεμτζή. Ο μικροεγκληματίας που έγινε φονιάς, μετά από 23 χρόνια στη φυλακή βγήκε με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πάτρας. Ήταν καταδικασμένος τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Το 1977 η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια.
Η ιστορία του πασίγνωστη, έγινε άλλωστε βιβλίο, ταινία και τραγούδι: Στη «Νεράιδα της Αθήνας» άφησαν την τελευταία τους πνοή δύο αστυνομικοί και ένας φανοποιός που ήταν στην παρέα τους. Ακόμα επτά άτομα τραυματίστηκαν από τη φαλτσέτα. Για μια παραγγελιά.
Ωστόσο, ο δημοσιογράφος Γιώργος Λιάνης και ο τότε αρχιφύλακας Αντώνης Αραβαντινός που τον γνώρισαν από κοντά εξηγούν ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, αν και ο ίδιος πάντα αναγνώριζε τον πόνο που προκάλεσε στις οικογένειες των θυμάτων του.
- Διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ της Αγαθής Χατζή για τον άνθρωπο που ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήρισε κτήνος και συχνά αναφερόταν σε εγκληματίες ως κοεμτζήδες.