Η παράδοση και το βαθύ νόημα κυριάρχησαν στην 56η χοροεσπερίδα που διοργάνωσε πρόσφατα ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Υόρκης «Κομνηνοί», φέρνοντας ξανά κοντά τα μέλη του και τους Πόντιους ομογενείς, δύο χρόνια μετά την πανδημία του κορονοϊού.
Η μεγάλη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η εμφάνιση των χορευτικών, με νεαρά παιδιά της ποντιακής ομογένειας –ορισμένα εκ των οποίων ήταν δεύτερης ή ακόμη και τρίτης γενιάς– να αποδίδουν με θέρμη τους παραδοσιακούς ποντιακούς χορούς.
Με τη χοροεπερίδα που πραγματοποίηθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Κεφαλονίτικο Σπίτι, ο Σύλλογος επανήλθε στις ανοικτές εκδηλώσεις.
Ήταν μία επιστροφή σε κάποια κανονικότητα, όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Κώστας Τσιλφίδης. Μία επίσης χοροεσπερίδα ήταν μία από τις τελευταίες ομογενειακές εκδηλώσεις που είχαν πραγματοποιηθεί λίγο πριν την αναστολή της κοινωνικής δραστηριότητας στη Νέα Υόρκη.
«Η σημερινή [σ.σ. το περασμένο Σάββατο] ήταν μια ωραία εκδήλωση, μια ωραία βραδιά, διότι μετά από δυο χρόνια απουσίας παρουσιάσαμε ένα ωραίο πρόγραμμα και είδαμε τον κόσμο που ήθελε να βγει λίγο έξω, να διασκεδάσει, να δει κάτι. Αυτό είναι η ποντιακή Ιστορία, η παράδοσή μας, τα παιδιά μας, το πώς δουλεύουμε και τι κάνουμε», όπως ανέφερε στον Εθνικό Κήρυκα ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων «Κομνηνοί» Γιώργος Ανδρονικίδης.
Συνέχισε, αναφερόμενος στην ιστορία του Συλλόγου: «Είμαστε 56 χρονών Σύλλογος και εμπλουτίσαμε την ομογένεια της Νέας Υόρκης. Πριν από τον δικό μας Σύλλογο, αυτά τα πράγματα δεν υπήρχαν. Η ομογένεια δεν ήξερε ποιοι είναι οι Πόντιοι, τώρα έμαθαν όλοι, μας θαυμάζουν, μας βοηθάνε και ξέρουν ότι έχουμε έναν ιερό σκοπό, να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι σφαγιάστηκαν 353.000 με την μόνη κατηγορία ότι ήταν χριστιανοί».
Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις της αντιπροέδρου του Συλλόγου, Κασσιανής Λουκίσσα, η οποία είναι ομογενής και γέννημα-θρέμμα του Συλλόγου.
Όπως τόνισε: «Είμαι γεννημένη και μεγαλωμένη σε αυτόν τον Σύλλογο. Υπήρξα μέλος της νεολαίας και του χορευτικού. Αυτό που με ευχαριστεί ιδιαίτερα απόψε είναι όπως οι δικοί μου γονείς έφερναν εμάς στον χορό και τις εκδηλώσεις των Ποντίων έτσι κι εμείς έχουμε τα παιδιά μας δίπλα μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό για το έργο του Συλλόγου».
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Ατλάντα –και Πόντιος στην καταγωγή– Ιωάννης Μελισσανίδης ήταν εκείνος που ξεχώρισε ανάμεσα στους παρευρισκόμενους. Έλληνας της διασποράς –αφού είναι γεννημένος στην Γερμανία– εξήρε την αγάπη και τη νοσταλγία των Απόδημων για την Ελλάδα.
«Είμαι και εγώ Πόντιος –”καραπόντιος” θα έλεγα–, όπως κι εσείς”», τόνισε αρχικά ο Ιωάννης Μελισσανίδης, κάνοντας λόγο για τις δραστηριότητές του στη Νέα Υόρκη.
«Πηγαίνουμε οι Ολυμπιονίκες σε σχολεία και μιλάμε για την δύναμη του ονείρου, περνάμε το μήνυμα ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, αλλά για να γίνει πραγματικότητα πρέπει να δουλέψουμε πολύ σκληρά. Η επιτυχία είναι θέμα ομαδικής δουλειάς. Ακόμη και στο δικό μου άθλημα που είναι ατομικό, αν δεν είχα τον προπονητή μου, έναν άλλο Πόντιο, τον Αθανάσιο Καμπίδη και τον φυσιοθεραπευτή μου κ. Καρβουνίδη δεν θα μπορούσαμε να φέρουμε αυτές τις διακρίσεις», εξήγησε.
Κατά την εκδήλωση οι «Κομνηνοί» βράβευσαν τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο για την ανιδιοτελή προσφορά του στο σύλλογο και στον ποντιακό ελληνισμό.